Hs 15

Scotty kijkt me nu al een paar minuten met grote ogen en open hangende mond aan. Dit word ongemakkelijk. "Dat weten we ook weer, nu wil ik girl-time over Eric, wegwezen!" zegt Tori als ze Scotty de deur uitwerkt. Scotty trekt zich los en geeft me onverwacht een knuffel. "Bedankt," zegt hij. Ik wrijf over zijn hoofd en ga door mijn hurken zodat ik hem kan aankijken. "Maar beloof me dat je het tegen niemand zegt en niet op zoek gaat naar mijn roedel of me volgt want hun mogen niet weten dat ik je dit heb verteld, beloof je me dat?" vraag ik hem serieus. "Ja!" zegt hij als hij wild met zijn hoofd op en neer schud. "Oké, nu wil ik meidentijd," zeg ik tegen Scotty als ik hem weg duw. "Doei!" zegt hij als hij blij wegrent. "Hij is eigenlijk best schattig als hij geen achterbakse grapjes uit haalt," zegt Tori als we hem nakijken. Ik maak de deur weer dicht en ga op mijn bed zitten. "Wacht, ik ga naar de WC en dan kan onze meidenpraat beginnen," zegt Tori als ze naar de badkamer sprint.

Even later zit Tori op het bed tegenover me. "Vertel eens!" zegt ze. "Hoe lang vind je hem al leuk?" vraagt ze. "Nou... Uuhm... Al best lang," zeg ik. "Toen ik een paar weken bij Raimon was," voeg ik eraan toe als Tori me vragend aankijkt. "En waarom vroeg je hem niet meteen?" vraagt ze dan. "Roedel en Sue," zeg ik. "Maar hoe loopt het nj af met je roedel?" vraagt Tori dan. "Oooohw... Hoe kon ik zo naïef zijn?!? Die willen me natuurlijk nooit meer zien!" zeg ik als ik begin te ijsberen. "Je bent inderdaad naïef," zegt Tori. Ik kijk haar aan met zo'n je-helpt-niet-blik. "Misschien moet je met hun gaan praten," stelt Tori voor. "Maar wat als ze me wegsturen, daar ben ik zo bang voor," zeg ik. "Daar kom je maar op een manier achter en als je wilt ga ik mee," zegt Tori. "Bedankt maar dat kunnen we beter morgen doen omdat het donker is," zeg ik als ik naar buiten kijk. "Is er nog iets anders?" vraagt Tori dan. Zij kan volgens mij gedachtes lezen of zo. "Nou, ja. Die Jackson was mijn beste vriend en toen ik tegen hem zei dat ik wou dat alles weer werd zoals vroeger deed hij zo... koud." Ik kijk weg zodat Tori niet ziet dat er tranen in mijn ogen opwellen. Ik mis Jackson enorm. We hebben elkaar altijd geholpen en nu is hij weg... Zomaar.

Na een tijdje praten over jongens, voetbal en andere alledaagse dingen. Dan gaan we onze pyjama aan doen. "Trusten, Sanne," zegt Tori voordat ze het licht uitmaak. "Trusten," antwoord ik. Ik kijk naar het plafond. Draai op mijn linkerzij, mijn rechterzijde, buik en rug maar ik kom maar niet in slaap. Ik blijf woelen en woelen en woelen totdat het licht weer aangaat. "Je weet dat je anderen ook wakker houd met je gewoel, toch?" zegt Tori lachend. "Het spijt me, ik kan gewoon niet slapen," zeg ik als ik overeind ga zitten. Ik duw mijn knuffelkonijn, ja, ik heb nog altijd zo'n ding, tegen mijn borst en staar voor me uit. "Niet zo depressief," zegt Tori als ze opstaat en naast me komt zitten. "Ook al wil de roedel je niet terug of wil Eric je niet of wat dan ook, ik ben er voor je. NO MATTER WHAT!" zegt ze strijdlustig. Dan wordt er op de muren geklopt. "Mooie speech maar kan die wat zachter!" klinkt vanuit een kamer naast ons. Die kamer is in beslag genomen door de atletiekclub. Ik rol met mijn ogen. Dan schieten ik en Tori in de lach.

We zijn nog niet eens uitgelachen of er word op de deur geklopt. Ik loop ernaartoe en maak hem open. Er staat een meisje met blonde haren in een pyjama voor de deur. "Wie ben je?" vraag ik met een honing zoete stem. "Ik ben Miles en ik vind dat jullie zachter moeten doen," zegt ze zeuren. "En ik ben Sanne en ik vind dat je ons met rust moet laten!" roep ik in dezelfde irritante toon als Miles voordat ik de deur dicht sla. "Oké," zeg ik als ik weet terug loop naar Tori. "Alles komt goed, we gaan morgen gewoon samen naar je roedel en praten alles uit," zegt ze als ze me een bemoedigende knuffel geeft. "Bedankt," zeg ik als ik ga liggen. Ik val langzaam in slaap, een onrustige slaap, maar ik slaap ten minste.