Hoofdstuk 24

Bliksemsnel duwde Nouvelle Matthew weg, maar het was al te laat. Draco stond hen aan te kijken met een blik waar zelfs Nouvelle bang van werd. Het was onvermijdelijk. Nouvelle wist dat hij deze keer niet te stoppen zou zijn. Er klonk een oorverdovende knal, Matthew vloog door de lucht en smakte tegen de boom. Nouvelle stond beverig aan de kant. Toen Draco woest langs haar heen naar de boom liep, greep ze zijn linkerpols weer.. Draco bleef stokstijf staan en rukte zijn arm uit haar hand. Nouvelle had ze angstige blik op zijn gezicht wel gezien, maar kon hem niet plaatsen. Het was onlogisch. Hij was buiten zinnen van woede, niet bang? Hij had niks te vrezen. Of toch wel?
Nouvelle kon het niet aanzien hoe hij naar Matthew keek. Ze liep weer achter hem aan en probeerde hem tegen te houden. Maar Draco duwde haar steeds harder aan de kant. Draco bleef maar vervloekingen op Matthew afvuren, tot die er bewusteloos bij lag. Nouvelle hield het niet meer. "Kijk wat je gedaan hebt!" Ze keek Draco vernietigend aan en liep op Matthew af. Draco snoof minachtend. Andere leerlingen vormden een steeds groter wordend kringetje rond het spektakel. "Jij egoïstische zak!" Nouvelle stond weer recht en liep dreigend op Draco af. "Oh, sorry hoor.. Ik wist niet dat jullie beste vriendjes waren!" Spotte Draco. "Wat een aangename verassing. Ik kom terug van mijn strafwerk en jij hebt het gezellig met dát!" Hij knikte kort naar Matthew. "Wat moest ik anders doen? Jij bent er nooit. Jij hebt altijd maar... Strafwerk." Beet Nouvelle terug. Dit was niet eerlijk! Waarom moest hij nu net weer langslopen? Nu had ze hem echt boos gemaakt. Maar het was dan ook zijn eigen schuld. "Denk maar niet dat ik daar zelf voor kies!" Probeerde Draco, maar Nouvelle stootte een grinnikje uit. "Dat denk ik inderdaad, ja. En ik weet het zelfs zeker. Ik weet wel dat je helemaal geen strafwerk hebt gehad. Al die tijd heb je niet één keer de waarheid gesproken. Je hing gewoon weetikveel waar uit!" Draco leek een klap in zijn gezicht te krijgen. Nouvelle ging door. "Dacht je nou echt dat ik zo stom was? Eerst praatte ik het nog goed voor mezelf, maar toen Matthew me kwam vertellen dat je nooit strafwerk kreeg tijdens de les, moest ik het wel accepteren." Draco klemde zijn kaken op elkaar en wierp een duivelse blik op Matthew, die nog steeds op de grond lag als een doekje. "Waarom zou je hem vertrouwen?" Vroeg hij, deze keer zachter. "Weet ik veel." Nouvelle had geen zin om op die vraag te antwoorden. Draco stopte zijn toverstok weg en stapte bij Matthew vandaan. "Hoe kan je nou zo goed bevriend met hem zijn?" Hij leek eerder tegen zichzelf te praten. Half mompelend en zijn blik op de grond gericht. Nouvelle haalde haar schouders op. Wist zij veel? Het was gewoon zo. "Ik weet niet hoor, maar wie ben jij om mij te vertellen wie ik kan vertrouwen en wie niet? Trouwens, waarom zou ik géén vrienden met hem kunnen zijn, zonder hem te vertrouwen. Ik ben toch ook bevriend, zelfs meer dan bevriend, met jou? Ondanks dat jij me wel vaker hebt belogen dat Matthew." Draco keek nog steeds naar de grond. Er klonk een geërgerde zucht. "Maar... Maar dat is anders!" Zei hij dringend en ongeduldig. Alsof hij iets probeerde duidelijk te maken, maar Nouvelle gewoon te traag van begrip was. Voor deze ene keer dan. Nouvelle begreep er dan ook helemaal niks van. "Hoezo dan?" Ze keek hem hulpeloos aan. Wanneer ging al dat geheimzinnige gedoe eens ophouden? Het maakte hun band echt kapot. Draco keek al net zo hulpeloos. "Ik kan het niet vertellen." Fluisterde hij zo stil mogelijk. Net toen Nouvelle het gevoel kreeg dat hij eindelijk weer eens zijn deurtje open ging doen en eerlijk zijn, kwam professor Snape op het geroezemoes af. Hij brak door de kring heen en keek enkele seconden naar Matthew. "Malfoy, naar mijn kantoor." Was het enige wat hij zei. Daarna keek hij een tijdje naar Nouvelle, die niet goed wist waar zij moest blijven met haar blik. Uiteindelijk draaide Snape zich weer om. "Jullie daar," Hij wees naar twee jongens. "Breng hem naar de ziekenzaal." De twee knikten en tilden Matthew meteen op om hem weg te brengen. De leerlingen verlieten de binnenplaats, allemaal hevig fluisterend. Nouvelle ging ook maar weer terug naar de leerlingkamer.
Ze had besloten Draco op te wachten in de leerlingenkamer tot hij terug zou komen van Snapes kantoor. De tijd kroop voorbij en het was al voorbij middernacht toen Draco eindelijk binnen kwam. Het vuur in de open haar was al bijna helemaal gedoofd. Enkel de kolen gloeiden nog een beetje. Nouvelle was in slaap gevallen in één van de zachte stoelen. Ze werd wakker toen ze een paar zachte lippen op haar wang voelde. Ze opende haar ogen en keek recht in die van Draco. "Oh," Nouvelle geeuwde uitgebreid en ging rechtop zitten. Het bleef een tijdje stil. Draco ijsbeerde rusteloos door de kamer. "We moeten praten." Fluisterde hij aarzelend. Alsof hij niet goed wist waarover. Maar dat wist hij toch wel? Nouvelle wist het. Ze was hier al bang voor geweest. Al een tijdje. "Hmhm." Antwoordde ze. "Ik weet niet.." Hij stopte. "Ik moet.." Hij stopte alweer. Nouvelle zuchtte. Dit ging een tijdje duren. "Ik ga een tijdje weg. Van school. Nouja, niet een tijdje maar.. Voor altijd." Nouvelles adem stokte en haar hart sloeg een paar slagen over. Weg? Waarheen? Waarom? Ze wilde meteen protesteren, maar Draco stond al voor haar en legde zijn hand over haar mond. "Ik kan het niet uitleggen, maar ik heb geen keuze." Hij deed zijn uiterste best om vastbesloten te klinken. De arme jongen, het lukt niet erg goed. En dat maakte Nouvelle alleen maar ongeruster. Hij werd gedwongen door iets of iemand. Nouvelle klampte zich meteen zo stevig mogelijk aan hem vast. Iets in zijn houding verraadde dat hij ook liever bleef. En in tegenstelling tot het feit dat dat haar juist zou moeten geruststellen dat er nog een kans was om hem te overhalen te blijven, kreeg ze het gevoel dat er helemaal niets was dat ze kon doen om hem tegen te houden. En ook al hadden ze de laatste dagen geen echte relatie mer gehad, het vooruitzicht om helemaal zonder hem te moeten leven maakte haar nu al verschrikkelijk verdrietig. "Ik vertek vannacht." De koude pijn sneed door haar heen. En de manier waarop hij het zei, hielp ook niet echt. Hij deed niet eens meer moeite om zijn echte gevoel te verbergen. Hij klonk net zo hulpeloos als Nouvelle zich voelde. Draco maakte zich langzaam los uit haar klemgreep en tastte in zijn zak. Hij stak haar een veromfraaid stukje perkament toe. "Pas lezen als ik weg ben." Mompelde hij. Nouvelle nam het briefje met trillende vingers aan en stopte het weg. Draco streelde zachtjes haar wang. Daarna draaide hij zich om en liep richting de jongensslaapzaal. Nouvelle voelde haar hele lichaam en geest protesteren, maar ze zei niets. De stilte werd verbroken door Dracos zachte voetstappen. Dit kon toch niet het einde zijn?
Draco had zijn hand al op de klink, toen Nouvelle opeens weer in actie schoot. Ze zoende hem zo hevig dat Draco wankelend tegen de muur terecht kwam. Waarom maakte ze het toch zo moeilijk om weg te gaan? Maar hij had geen keuze. Snape had hem precies één uur gegeven. Ze raakten verstrikt in een hevige zoenpartij en Nouvelle wilde hem koste wat het kost nog dichterbij laten komen. Ze trok hem zijn mantel uit en begon al aan de knoopjes van zijn hemd. Draco duwde haar handen weg en keek met een doordringende blik in haar ogen. Nee, hij wilde niet híer, hier tegen een muur in de leerlingenkamer en dan ook nog eens gehaast. Dat sloeg nergens op. Ze bleven elkaar een tijdje zwaar ademend in de ogen kijken. Toen trok Draco Nouvelle aan haar hand mee naar de gang. Ze bleven maar meer en meer trappen omhoog lopen, zonder om te kijken. Af en toe stopten ze om elkaar weer passioneel te zoenen. Nouvelle onderdrukte met moeite een paar giecheltjes van opwinding. Ze was alweer vergeten dat het afscheid was. Nouvelle telde de verdiepingen en ze kwamen tot bij zeven. Draco liet haar hand plots los en liep drie keer voorbij een muur. Nouvelle stond aarzelend aan de kant. Wat had dit te betekenen? Opeens verscheen er een deur. Draco nam haar hand weer vast en trok haar mee naar binnen. Ze kwamen in een ruimte vol zachte kussen terecht. Nouvelle trok een wenkbrauw omhoog en keek Draco verbaasd aan. Die haalde zijn schouders op en grijnsde. "Moest snel zijn." Mompelde hij, alweer half zoenend. Nouvelle had ondertussen wel honderd vragen in haar hoofd, maar die stelde ze later nog wel. Hoewel later... Later zou Draco weg zijn. Des te meer redenen om nu nog van zijn aanwezigheid te genieten! Ze belandden op de kussenshoop en Nouvelle ging weer verder met de knoopjes van Dracos hemd. Draco zelf frutselde ook aan haar gewaad. "Weet je het zeker?" Vroeg hij stilletjes. Nouvelle glimlachte. Dat vraagje vond ze nu zo schattig. Ze knikte en trok zijn broek uit. Waarom nog langer wachten? Ze hadden al zo weinig tijd.
Een paar uur later werd Nouvelle wakker. Ze lag nog steeds tussen de kussens in die vreemde kamer. Maar ze was alleen. Verschrikt keek ze om zich heen en vond slechts het briefje wat Draco zorgvuldig op een kussen had gelegd. Hij was dus weg. Echt weg.