Hs 9

Ik zit nog steeds boven op de bus. Ik kijk om me heen als Eric de bus uit komt en om zich heen kijkt. Als hij me ziet wilt hij ook op de bus gaan zitten maar ik spring er snel vanaf. Met mijn rug naar hem toe zeg ik: "Laat me met rust, je wilt niet in mijn leven zijn." Ik wil weglopen maar iemand houd me tegen. "Misschien wil ik dat wel," zegt hij. De tranen springen in mijn ogen als ik hem nogmaals mot afwijzen. "Luister, er zijn voor mij ook redenen waardoor ik dit niet kan doen," zeg ik als ik me los wil trekken. Zijn greep verstevigd. Ik trek me nu ruw los en kijk hem aan als ik boos word. Ik hoef me ten minste niet in te houden en een waarschuwing kan toch geen kwaad? Ik laat mijn ogen rood opgloeien. "Laat me met rust," zeg ik als ik weg ren. Naar het bos. Ik verander weer in een wolf en ga naar de roedel. Ik ga naast jackson zitten. "Kan je een geheim bewaren?" vraag ik aan hem. "Tuurlijk," zegt hij als hij met me meeloopt naar een rustig stukje waar niemand ons kan horen.

Ik heb net uitgelegd wat er allemaal is gebeurd, van het begin tot het eind. "Dus... hij weet het en..." hij blijft me ongelovig aankijken. Ik knik. "En vind jij hem leuk?" vraagt hij dan. "Dat is dus het probleem, ik vind hem leuk. Maar door de roedel kan ik dus geen relatie met hem beginnen," zeg ik zuchtend. "Wauw..." zegt Jackson. "Alfa zijn is moeilijk," zegt hij dan. Ik glimlach. Hij heeft gelijk, alfa zijn is moeilijk. Ik moet maar weer eens teruggaan want Scotty word steeds achterdochtiger," zeg ik zuchtend. "Succes!" roept hij me achterna. Dan ren ik weer weg.

Ik kom aan bij Raimon en iedereen is aan het eten. Shit... dan zullen ze merken dat ik weg was. Ik merk dat iemand naar me staart, Eric. Sue zeurt nog steeds om aandacht die Eric haar niet geeft. Ik ga de managers zitten. "Waar was je deze training?" vraagt Celia. "Mijn zaken," antwoord ik kortaf. "Je zit in dit team er zijn een paar dingen die je mag delen," zegt Celia. "Die nieuwsgierigheid kan je nog eens problemen opleveren," zeg ik. "Hoe bedoel je?" vraagt ze. "Als je te nieuwsgierig bent kan het je ook problemen opleveren," zeg ik. "Hey! Ik ben niet nieuwsgierig," brengt Celia ertegenin. "Dan zou je het vast niet erg vinden om me hierover met rust te laten," zeg ik.

Na het eten ga ik aan de kant zitten. We gaan zo met de bus verder rijden naar Okinawa. Daar is veel strand en zee en veel bos, weinig jagers. Dan kunnen we eindelijk weer rennen! "Sanne, kom je?!?" Mark staat bij de bus te zwaaien. Ik sta op en loop richting de bus. "Kom eraan!" Ik zie nog net een paar wolven langs rennen. Ik heb ze eerder al gevraagd om naar Okinawa te gaan.

Ik zit in de bus. Een boel mensen zijn aan het slapen omdat het al diep in de nacht is maar ik kan alleen maar kijken en luisteren of ik een teken van mijn roedel opvang. "Waarom staat je zo gespannen uit het raam?" vraagt Scotty aan me. "Ik kijk gewoon naar het bos," antwoord ik. "Hou het maar weet verborgen," zegt hij als hij zijn handen achter zijn hoofd doet en de andere kant op kijkt. Ik voel, alweer, een paar ogen op me gericht. Ik kijk op en zie Eric. Hij heeft zijn telefoon vast en even later trilt de mijne.

Eric: Hij weet het niet, of wel?
Sanne: Nee, maar waar bemoei je je mee.
Eric: Nogmaals, ik wil je alleen maar helpen maar als je mijn hulp niet wilt, ook goed.

Ik kijk nogmaals naar Eric. Ik ben er klaar mee om me zo alleen te voelen in het team.

Sanne: Oké, dan. Als we aankomen onder de eerste training bij de bus. Als er niemand is.
Eric: Zal er zijn

Dan leg ik mijn telefoon weer weg en kijk naar buiten. Vergeef me deze ene keer, denk ik bij mezelf als ik de wolven eindelijk zie. "Kijk weer die wolven!!!" roept Scotty. "Wauw!" hoor je van bijna alle kanten. Kunnen hen zich echt niet indenken dat er een reden is dat dezelfde wolven steeds met ons mee rennen. Ik zie alleen Jude bedenkelijk kijken maar hij denkt te realistisch om te geloven in weerwolven of zoiets.

De volgende ochtend komen we eindelijk aan in Okinawa. We ontbijten en dan gaat iedereen trainen. Ik gebruik als excuus dat ik nog even wil gaan slapen omdat ik vannacht slecht heb geslapen en loop de bus terug in waar Eric al zit. "Ik heb de hele.bus al gecheckt, er is niemand," zegt hij. Ik steek mijn neus in de lucht en loop zelfverzekerd naar achter waar ik onder de stoelen kijk en Scotty zie zitten. "Check de volgende keer beter," zeg ik als ik Scotty de deur uit heb gewerkt. Ik maak de bus deuren dicht en daarna op slot. "Waarom rende je weg?" vraagt Eric meteen. "Er is een gebruik onder weerwolven, de alfa moet trouwen met een andere alfa om families te verenigen en hun kracht," leg ik snel uit. "En jij bent de alfa?" vraagt Eric. Ik twijfel even maar knik dan. "Ik word alfa als ik getrouwd ben," zeg ik. Eric kijkt me ongelovig aan. "Dus in dit soort gevallen moet ik aan mijn roedel in plaats van aan mezelf," zeg ik als ik mijn hoofd afwend zodat hij niet kan zien dat mijn ogen tranen. "Zeg me alleen of je me leuk vind of niet," zegt Eric. Moet ik nou eerlijk zijn? Als iemand me ja hoort zeggen ben ik er geweest maar als ik nee zeg dan word ik misschien zelf niet gelukkig. Maar nu moet ik toch aan de roedel denken, ze zijn te belangrijk. Ik schud dus maar mijn hoofd en loop naar buiten.