Hs 46: Kyky

We zijn bijna bij Alius en Mar is Jude aan het overhoren omdat ik nu verkering met hem heb. "Mar, zo is het wel goed!" zeg ik als ik haar probeer weg te trekken. "Nee dat is het niet!" roept ze als ze zich lostrekt en waar dingen begint te vragen. Ik trek haar weer weg en zet haar in een stoel naast Mark. "Mark, ik denk dat je Mar wel jullie hele verhaal wilt vertellen, succes!" zeg ik als ik snel terugloop naar Jude. Ik ga naast hem zitten. "Sorry van Mar," zeg ik lachend. "Is niet erg," antwoord hij. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Je had inderdaad gelijk," zeg ik dan. "Waarover?" vraagt hij. "Dat alles wel goed zou komen, je had gelijk," zeg ik als de bus tot stilstand komt. "Maar nu wil ik niet meer," piep ik als ik weer voor Alius sta. "Je kan dit, als iemand die alïens wat kan laten zien ben jij het," zegt Jude. "Je weet toch dat het geen echte alïens zijn," zeg ik lachend. "Ja, ik probeerde alleen maar een werkende peptalk te geven..." antwoord Jude. Ik moet lachen. "Gelukt!" zegt hij trots. Dan stappen we uit.

Na een tijdje door de gangen van Alius lopen schiet er een bal langs onze hoofden. "IS DAT ALLES WAT JULLIE HEBBEN, ZWAK HOOR!!!" roep ik bijna boos. Dan komen er een soort van robots die iedereen proberen neer te halen met voetballen. "Niks gezegd," piep ik als ik me achter Jack verstop. Iedereen gaat al die ballen terugtrappen als ik en Mar op zoek gaan naar een schakelaar of zo en inderdaad, we vinden bewegingssensoren die we kapot trappen zodat de robots niet meer weten wat ze moeten doen en even later maar gewoon weer verdwijnen in een deur dat, waarschijnlijk, naar een kast leid. "Dat was dat, we kunnen door!" zegt Mar blij. "Doe niet zo gefixeerd," zeg ik dan. "Ik doe niet gefixeerd," zegt ze terwijl ze haar neus in de lucht steekt. "En je hebt zeker zin om Genisis weer te zien, kom op, ik ken je," zeg ik met een bezorgd gezicht. "Het lukt ons," zeg ik als ik doorloop.