Hs 6

Ik lig in de tent. Ik kan echt niet slapen. De meiden praten alleen maar over Mark! Wat vinden ze zo speciaal aan hem? En Sue kwijlt natuurlijk over Eric. Ik ben het zat! Ik pak mijn kussen en slaapzak en kruip de tent uit. "Wat ga jij doen?" vraagt Celia. "Op het dak van de bus gaan liggen waar het een beetje rustig is," zeg ik als ik naar de bus loop. Ik kijk om me heen en als niemand kijkt spring ik met een behendige sprong op het dak. Waarom moeilijk doen met een ladder als ik het ook zo kan doen? Ik leg mijn slaapzak naar en mijn kussen erin. Ik ga liggen en staar naar de sterren. Daar had Sue, voor de eerste keer, wel gelijk over. De sterren zijn prachtig. Nu maak ik me alleen maar meer zorgen om mijn roedel. Dan zie ik de maan. Hij is bijna vol. Morgen avond is het waarschijnlijk volle maan. Dat is een best groot probleem want de jongste van de roedel hebben het hele wolvengebeuren nog niet in controle en veranderen gewoon. Ik heb het wel onder controle zolang niemand me boos maakt of heel verdrietig. Terwijl ik nadenk over deze wervelwind van gedachten in mijn hoofd val ik in een onrustige slaap.

"Word jij ook wakker?!?" Ik kijk op en zie Mark. "Waarom lig je trouwens niet in de tent?" vraagt hij als ik duf overeind kom. Ik wrijf door mijn ogen en rek me uit. "Het was te druk," antwoord ik als ik mijn slaapzak begin op te rollen. Ik pak mijn, opgerolde, slaapzak en kussen op en klim weer van het trapje af. Nu moet ik dus wel onhandig doen. Ik loop naar de kofferbak van het busje en gooi de boel erin. "Hey, heb je goed geslapen?" Ik draai me om en zie Eric staan. "Redelijk, en jij?" antwoord ik. "Wel goed maar wat was er dan dat je..." Eric word afgekapt door Sue. "Liefje, ik heb je overal gezocht. Waar was je?!?" vraagt ze hysterisch. Ik ben nu al geïrriteerd. "Ik was aan het praten met Sanne, hoezo?" vraagt Eric. "Ik wou gaan ontbijten maar zag je nergens," zegt ze bijna kwijlend. "Dan ga je toch gewoon ontbijten met iemand die daar wel al zit, mensen genoeg," zeg ik. Ik wijs naar een tafel waar al bijna heel Raimon aan zit te eten. "Kom nou," blijft Sue zeuren. "Ga maar alvast, ik kom zo," zegt Eric. "Oké, liefje, ik hou een plek voor je vrij!" roept ze. "Nou, waarom heb je niet goed geslapen?" vraagt Eric. "Ik kon eerst niet slapen door de meiden omdat ze praten over Mark, en Sue natuurlijk over jou. Toen ben ik op de bus gaan liggen en kon ik eindelijk slapen," antwoord ik. Het is deels de waarheid, deels gelogen. Ik kan hem niet vertellen dat ik me zorgen maak om mijn roedel.

Na het ontbijt gaan we alle spullen verzamelen. "Kom je, we gaan!" Ik zie Scotty. "Zorg ervoor dat jullie niet gezien worden en nogmaals, blijfiever veilig dan dat jullie meteen bij mij aankomen," dit vraag ik elke keer aan Jackson voordat ik ergens heen ga. "Ik weet het, het lukt wel," antwoord hij. Ik geef hem een snelle knuffel. "Als ik niet meer kan komen zorg voor de kleintjes, het is volle maan vanavond!" zeg ik als ik terugloop. "Doei!" voeg ik er nog aan toe. Dan loop ik naar Scotty. "Wat was je aan het doen?" vraagt Mark als hij naast Scotty gaat staan. "Ik wou gewoon eventjes alleen zijn," zeg ik als excuus als ik snel de bus in ga. Ik moet een andere plek zoeken als toen we hierheen kwamen want Sue heeft mijn plek geclaimed dus even later zit ik bijna voorin naast Scotty. Ik vertrouw hem niet als hij achterin naast Jack gaat zitten. "Ik heb het gevoel dat er meer was dan dat je alleen wou zijn toen je bij het bos stond," sist Scotty als de bus op gang komt en iedereen begint te praten. Ik schrik van de opmerking, niemand mag weten van het hele weerwolf-gedoe. Ik kijk uit het raam (ik zit aan de kant van het raam). "Je mag me best antwoord geven," zegt Scotty. "Er is niks, ik stond daar gewoon, er renden een paar dieren langs en dat was het," zeg ik. "Ik geloof je niet," zegt Scotty. Ik moet moeite doen om rustig te blijven. Waarom moet hij nou net nu zo irritant doen?!? "Er is niks, hou op met vragen," zeg ik als ik naar buiten kijk. "Dan moet ik er zelf achter komen, ik heb altijd al het gevoel gehad dat je iets voor me verborg maar sinds we bij Raimon zijn nog erger. Ik wil gewoon weten wat het is," zegt Scotty. Ik hoor aan zijn stem dat hij het meent. Ik moet moeite doen om niet boos te worden of alles gewoon te zeggen. Het mag beiden niet, niet nu. Ik kijk naar buiten, ik hoop maar dat alles goed gaat...