Hs 76: Kyky

"Vind jij Bryce ook leuk?" vraag ik aan Arrie. Het is na Arries verhaal wel heel duidelijk dat Bryce Arrie leuk vind maar Arrie is hier altijd zo koppig in... Ze zucht een keer en haalt haar schouders op. Ik en Mem kijken elkaar aan. "Dat is dus een ja!!!" roepen we in koor. "We gaan je er zo hard mee plagen!" zegt Mem. "Waar is Bryce?" vraag ik me meteen hardop af. "Als jullie het wagen dan... dan..." begint Arrie. "Misschien kunnen we haar maar beter met rust laten," zegt Mem. Ze loopt weg en ik loop met haar mee. "Tot na de wedstrijd!" zeggen we nog in koor. We horen hoe Arrie haar hand tegen haar voorhoofd slaat. Ik grijns. "Waar is Caleb?" vraag ik dan. "Geen idee, ik zag hem net vertrekken. Net als Jude, Mark en nog een paar jongens," zegt Mem. "Pfff... Waarom kunnen jongens nooit eens wachten tot iets begint?" vraag ik me hardop af. "Geen idee..." zegt Mem.

We staan nu met zijn allen voor de bus te wachten. De jongens zijn er nog niet. Ooh, ja. Met de jongens bedoel ik: Mark, David, Jude en Caleb. "We moeten nu echt gaan," zegt coach Travis. "Nee, nog niet iedereen is er!" protesteer ik. "Ja, en onze aanvoerder heeft ons door de moeilijkste wedstrijden heen geholpen," zegt Jack. "Inderdaad, we kunnen Mark niet missen!" zegt Arrie ook. Ze staat natuurlijk weer naast Bryce. Ik loop naar de bus in. Als ik nu verder protesteer is de kans groot dat ik uit het team word gezet en vervangen. Ik wil blijven!

Eenmaal bij de wedstrijd zijn de vier jongens er nog steeds niet. Ik maak me zorgen, wat nou als er iets gebeurd is! "Maak je je zorgen om Caleb?" vraagt Arrie plagend als ze naast me komt staan. "Hij maakte je toen net ook nog zorgen om die hyperactieve stuiterbal dus zeg maar niks over mij," kaats ik terug. "Nou, ik wist niet dat je boos werd," zegt Arrie meteen. Ik moet lachen. "Ik ben niet boos, alleen een beetje geïrriteerd," antwoord ik lachend. "Duidelijk," zegt Arrie als ze, nep-gekwetst terug loopt naar de rest van de groep.

De wedstrijd is begonnen en je merkt meteen dat we slechter spelen zonder Mark en Jude. Ik moet nu echt toegeven dat het hun zijn want Caleb is normaal niet zo van het teamspel. Ik ren naar voren en word tegengehouden. Ik kijk om me heen of ik de bal kan overspelen maar er is niemand vrij. "Nee, hè," mompel ik in mezelf als ik zie dat Austin naar voren toe stormt. "Kyky, hier!" roept hij. Ik schiet tussen de benen door van de enorme keeper die voor me staat en ik steek mijn tong uit als hij me vragend aankijkt. Ik ren ook richting doel als de verdediger verbaasd achter blijft. Ik sta voor het doel en krijg de bal terug. Ik schiet gewoon, omdat ik geen tijd heb voor een superschot en... De bal word gevangen. Ik ren terug naar mijn positie en zo gaat het nog wel even door.

De wedstrijd is afgelopen en ik zit op de bank. We hebben verloren. Is het dan nu afgelopen... "Moeten we dan nu vertrekken?" hoor ik Mem aan Celia vragen. "Nee, er worden wel punten van onze eindpresentatie afgetrokken maar we liggen er nog niet uit!" zegt Celia opgewekt als ze begint uit te leggen hoe we nog in de finale kunnen komen. Het komt er dus op neer dat we nu elke wedstrijd of gelijk, of moeten winnen om nog door te kunnen gaan. En dan het liefst natuurlijk winnen. Ik loop weg om me om te kleden. Als ik die vier jongens te pakken krijg zijn ze nog lang niet jarig!

Ik stap van de boot af. Ik ben nog steeds zeeziek dus ik ben wat misselijk maar het gaat al beter aangezien we de laatste tijd wel vaker op boten zitten. Ik zie de jongens al op de oever staan. De coach loopt weg en ik begin mijn geïmproviseerde speech. "Waar waren jullie?!? We hebben verloren en jullie kwamen niet eens opdagen! De spelmaker, aanvoerder en een een van de beste geen teamspeler waren weg!" roep ik boos. "We wouden Paolo gaan helpen en toen had Ray Dark de datum veranderd," zegt Mark. "Daarom moeten jullie niet zomaar weggaan! En waarmee helpen?!?" roep ik nog steeds boos. "Trainen," mompelt Mark. "Zeg het dan de volgende keer zodat we jullie kunnen vinden of neem een telefoon mee! Die dingen hebben jullie niet om in jullie kamer te laten liggen en alleen maar spelletjes op te spelen!" zeg ik nog steeds boos. Ze kijken nu alle vier schuldig. "Ja, beter dat jullie zo schuldig kijken want dat zijn jullie ook," zeg ik als ik met mijn neus in de lucht wegloop.

Als ik bijna bij de Japanse buurt aan ben gekomen hoor ik voetstappen. "Het... spijt... me," Caleb staat hijgend naast me. "Echt... waar," zegt hij tussen het hijgen door. Ik moet lachen. "Ik moest ook niet zo boos doen," zeg ik als ik hem een knuffel geef. Even later voel ik zijn armen ook om mij heen. Zo kan ik eeuwen blijven staan maar toch moet ik loslaten als ik voetstappen hoor. Mem, Arrie, Claude en Bryce komen aangelopen. "Mem, weet je nog wat we voor de wedstrijd zeiden?" vraag ik haar. "Tuurlijk!" zegt Mem als we ons beiden naar Arrie toe draaien. "Gaan we het officieel doen?" vraag ik aan Mem. "Ooh, ja! Leuk!" zegt ze. "Nou, Arrie neem jij Bryce tot je vriendje?" vraag ik als ik in lachen uitbarst. "Uuhm..." komt er alleen maar uit. "Dat nemen we als een ja," zeg ik terwijl ik in een deuk lig. "Bryce, neem jij Arrie tot je vriendinnetje?" vraagt Mem als we nu beiden de slappe lach hebben. Hij gaat door zijn haar en wil weglopen. "Claude help even," zegt Mem lachend. Claude pakt grijnzend Bryces bovenarm vast en houd hem tegen om weg te lopen. "Ja of nee?" vraag ik als ik stop met lachen. Bryce word alleen maar rood en kijkt naar de grond als hij met een haarlok begint te spelen. "Dat nemen we ook maar als een ja," zegt Mem. "Dan zijn jullie nu officieel vriendje en vriendinnetje!" roepen ik en Mem in koor als we weer de slappe lach krijgen. "Ik moet hun echt minder vertellen," hoor ik Arrie zeggen. "Jep," antwoord Bryce. Dan hoor ik ze weglopen. Ik zit ondertussen op de grond van het lachen. Als ik uitgelachen ben sta ik op en loop ik met Caleb terug. Claude en Mem zijn al in de boom geklommen waar we naast stonden. Als we bijna bij het motel zijn pakt Caleb mijn hand vast. Ik kijk hem aan en word rood. Ondanks dat we hebben verloren is dit, volgens mij, toch nog wel een leuke dag geweest.