[2] As you're falling down

Alles werd zwart om me heen. Ik had het gevoel in een droomloze, duistere slaap te vallen. Ik had niet eens meer door dat ik stikte, ik voelde mezelf vies en stervende... Maar dat was dan ook alles wat ik wilde. Sterven. Het loodje leggen. Doodgaan. OP de escape-knop drukken. Het tijdelijke voor het eeuwige verruilen... De brandende pijn die ik zou voelen als ik in de hel zou belanden... De martelingen van de vlammen die aan m'n lichaam zouden likken... De klappen die ik... Klappen?




Ik vloog overeind, hoestte en proestte en spuwde het ranzige water in m'n keel uit. Ik moest een braakneiging onderdrukken, en ik voelde mijn lichaam trillen. Wat was er met me gebeurd? Waar was ik? Ik voelde nat gras onder mijn lichaam, en een stekende pijn die vanuit mijn botten langzaam naar mijn huidoppervlak ging, en geen milimeter op mijn lichaam oversloeg. M'n drijfnatte haren plakten aan m'n gezicht, en de ijle lucht die ik inademde deed pijn aan mijn gehele borstkas. Ik had het gevoel dat ik het zou besterven van de pijn, en ik sloot mijn ogen langzaam. "Meisje... Word eens wakker...". Ik sperde mijn ogen wijd open. Wat zei hij? Waarom verstond ik niet wat hij zei? Waarom... Verstond ik het wel? Althans, gedeeltelijk... Ik sloot mijn ogen even kort, om ze daarna weer vermoeid op te slaan. Mijn blik gleed bijna instinctief van mijn schouder, die onder het bloed zat, naar mijn bovenarm, waar sneden in zaten. Terwijl ik me afvroeg hoe ik daaraan was gekomen, gleed mijn blik naar mijn onderarm, die helemaal vol met de waterplanten zat. Ik streek een natte lok haar opzij, en trok er een takje uit. Daarna zag ik een sterke hand, die ook helemaal drijfnat was. Ik volgde de hand naar de pols, de arm, de schouder, en zo naar een sterke nek. M'n blik gleed langzaam naar het gezicht van de persoon die mijn hand vasthad. Ik zag een brede kaak, een vrij bleke huid, en 2 prachtige ogen. Groenbruine ogen, met een zilveren gloed. Wie... Wie was deze man? "Meisje.. Gaat het?". Ik keek hem moeilijk aan en schudde mijn hoofd verward. "Ja... het gaat wel...". "Euuh..." hij keek me verward aan "...weet je dat zeker? Ik bedoel... je ziet bleek, bent net bijna verdronken... Dan voel je je normaal gesproken toch niet zo goed..."[/i]. Ik slikte. Ik besefte nu pas hoe koud ik het had... Op een avond in maart kun je maar beter niet van de brug gesmeten worden... Ik besefte ook pas net dat ik rilde. "Je trilt helemaal... Kom... We gaan even naar m'n appartement, daar kun je droge kleren aandoen, en even opwarmen...". Hij trok me overeind, maar ik kon geen stap verzetten. Ik had het gevoel dat het water dat nog tussen m'n benen en kleding doorsijpelde bevroor. "Ik kan niet lopen..." . Ik zakte weer in elkaar, maar hij ving me net op tijd op voordat mijn lichaam de grond raakte. Zijn armen waren sterk, maar voelden wel ijskoud aan. "Kom, dan til ik je...". Hij legde mijn arm om zijn schouder, en tilde met zijn armen onder mijn knieën en schouders mijn lichaam langzaam van de grond. Ik slikte even, en ik moest een braakneiging onderdrukken, die veroorzaakt werd door het bloed dat ik inslikte. Een traan liep over mijn wang. Niet dat ik daar veel van merkte, want mijn wang was nogsteeds drijfnat van het vieze water. Langzaam begon hij te lopen. "Het is hier dichtbij hoor...". Ik zuchtte diep, en duwde mezelf tegen zijn lichaam. Ik kende hem niet eens, maar dat maakte me niet uit. Ik voelde me veilig, and that was all that mattered to me. Hij stak de straat over, en liep naar een klein appartementje. Hij duwde moeilijk de deur open, en tilde mij met alle gemak de trap op. "Je bent licht," fluisterde hij zacht. "Dat weet ik..." antwoorde ik bijna onhoorbaar terug. Hij zette me zachtjes neer, en hield me stevig vast. Kun je staan, denk je?". Ik knikte kort, en ik voelde het gewicht van mijn lichaam op mijn enkels leunen. Hij haalde vlug een sleutelbos uit zijn broekzak en stak vlug de juiste in het sleutelgat. Hij duwde de deur open, en tilde me weer op, met zijn sleutels nog in z'n hand. Ik hoorde een hoog kreetje uit zijn keel komen, en ik duwde mijn koude lichaam stevig tegen hem aan. Hij sloot de deur van zijn appartementje, en tilde me naar de bank. Hij legde moeilijk een kleedje op z'n bank en legde mij erop. "Ik ga wat droge kleren voor je halen...". Ik knikte kort, en hij liep snel weg naar een andere ruimte. Ik hoorde hem vlug lopen en deuren open en dicht doen.