HS 5 Arrie

Dana leest hardop verder: 'beste ridders jullie moed zal geprezen worden mits jullie dit doorstaan. Ik zal het jullie moeilijk maken want die moed is mij voorbestemd. -A.' Net als dana klaar is met voorlezen suist er een pijl langs haar oor. Ze schrok en deed een stap opzij. Ik zag het rode bloed uit haar oor druppelen. 'Dana gaat het met je?' Vraag ik een beetje ongerust. Haar hand gaat langzaam omhoog richting haar oor. Dan pas zie ik de pijl op de grond liggen en raap hem op. Ik zag dat het net zo een soort pijl was als ik had. Maar deze had iets vreemds. Een plukje rood zie ik achter aan de veer. Geen bloed, want dit was donker. Heel donker. Dana staat opeens naast me en trekt het briefje wat eraan vast zit eraf. Ze geeft het aan mij. " hier lees jij maar voor ik ben bang.' Ik kijk haar aan en zie dat ze al een zwaluwstaart op haar oor heeft geplakt. Ik knik en pak het briefje uit haar handen. " ik weet waar jullie zijn. Dit was maar een waarschuwing. Pas maar goed op krengen. -A.
Ik slik en probeer kalm te blijven. Dana zit stil op een rotsblok wat aan de punten van de muur hing. "Zullen we anders een kampvuur maken?" Vraag ik terwijl de regen buiten begint te storten

Een uurtje later is het droog. Het is nogsteeds koud en ik heb een slaapzak om mijn schouders gerold. Het is maar goed dat we een mantel mee hebben gekregen. Dana kauwt rustig op een stuk gezout vlees. Het briefje ligt op mijn schoot. Ik probeer iets door mijn maag te krijgen maar het lukt niet. Wie kan 'A' zijn. "Arwen" hoor ik opeens. Ik kijk in Dana's richting. Ik schrik want ze noemt me alleen bij mijn echte naam.als er iets ergs is. "Denk nou niet te veel na er is vast niks aan de hand. Waarschijnlijk is dit gewoon een proef." Ik word boos. "DANA HOE KAN JE ER NOU ZO OVER DENKEN ER IS EEN PIJL DOOR JE OOR HEEN GEJAST. JE KAN WEL DOOD ZIJN!!!!" Ik zie Dana terugkruipen en ze krijgt een wit en angstig gezicht. " ehh.. sorry zo bedoelde ik het niet. Ik had niet zo moeten uitvallen. Het is niet jouw schuld dat er iets gebeurd is." Zeg ik met oprecht schuldgevoel. Dana staat op. " ik moet maar eens naar de paarden kijken." Dan loopt ze weg en is ze uit het zicht. " o Daan hoe kan ik het goed maken.." zeg ik in mezelf.