Scene 2, act 3: epilogue

Lukas straalde op het podium. Het politie-uniform stond hem goed en hij merkte hoe het publiek aandachtig het verhaal volgde. Het was een leuk verhaal om te spelen, maar toch merkte hij dat hij met Mirthe in zijn maag zat. Zij zat er duidelijk ook mee, want beiden speelden ze ook lang niet zo goed als in de middagvoorstelling. De anderen viel het ook op, want William vroeg erna.
‘Wat is er met jullie aan de hand?’ vroeg hij tijdens de pauze. Ze zaten zwijgend naast elkaar en dat was helemaal niets voor Mirthe en Lukas, ‘normaal praten jullie honderduit.’
‘We…’ begon Lukas, ‘nou ja, het mmmmmaakt niet uit. We zijn g-gewoon moe.’ Dat was deels ook wel waar. Lukas had slecht geslapen vannacht door de zenuwen en dat maakte vaak zijn gestotter alleen maar erger.
‘Luuk, kan ik je even onder vier ogen spreken,’ vroeg Mirthe toen en ze stond op. Lukas keek haar aan en knikte toen. Hij stond ook op en liep met haar mee, vurig hopend dat zij hem niet weer zou zoenen, want dat zou mega ongemakkelijk zijn.
‘Dankje,’ zei ze toen ze in de meisjeskleedkamer arriveren. Hij was leeg, maar het was er een grote puinhoop met kleding, haarborstels, tassen, schoenen, haarlak en andere meidenrotzooi. Niet dat de jongenskleedkamer zoveel beter was… ‘Het spijt me dat ik je kuste. Ik hoop dat we nog gewoon vrienden kunnen blijven.’ Lukas glimlachte even en knikte toen.
‘Dat zou ik heel fffijn vinden. Je bent mijn beste vriendin en je hebt me n-nooit bela-belachelijk gemaakt om mijn ge-gestotter,’ zei hij tegen haar en ze glimlachte terug.
‘Iedereen die dat doet, geef ik persoonlijk een dreun. Kom op! We moeten weer gaan spelen!’ Samen renden ze de trappen weer op.

De tweede helft van de show ging een heel stuk beter en toen Lukas na de show al zijn spullen weet bij elkaar gevonden had, liep hij de kleedkamer uit. Zijn ouders stonden met een brede, trotse grijns op hem te wachten en veel klasgenoten gaven hem een tevreden klap op zijn schouder. Hij mocht dan niet de hoofdrol hebben gehad, maar een groot avontuur was het zeker.