Hoofdstuk 7

Na de boodschappen rijd ik ons weer naar huis. Het is de hele weg stil in de auto. Mn broertje is weer boos en ik ben nog best moe. Thuis zet ik alles in de kastjes waar het hoort. Joshua vraagt om de paar minuten een paar dingen over Biologie en Wiskunde. De rest kan hij altijd wel zelf. Hij is niet achterlijk ofso. Ookal gedraagt hij zich wel als een idioot die niks kan.
Als ik heb opgeruimd loop ik vermoeid naar de bank. Ik ga liggen en zet de TV aan. Ik kijk maar naar het nieuws er is toch nog niks leuks op TV. Maar van het nieuws word ik niet veel meer wijzer. Alleen maar dat er mensen zijn vermoord. Daar schrik ik niet echt van. Ik schrik er eerder van dat het zo dichtbij is. Ik zap snel over naar een muziekzender en ik doe mn ogen even dicht.


Ik word wakker gemaakt. “Luna mam wil dat je gaat koken. Ze komt vanavond niet thuis.” Ik heb moeite met mn ogen te openen. Dus ik pak de hand wel die nog op mn schouder ligt. Ik voel dat het Joshua is. Niemands huid is zo glad en warm als die van Joshua. “Kom er zo aan. Is pap niet thuis dan?” Ik wacht op het antwoord en ondertussen doe ik mn ogen open die meteen weer dicht gaan van het licht in de woonkamer. Ik doe ze weer langzaam open. Ik kijk Joshua afwachtend aan. “Hij.. Hij is bij Millie.” Hij trekt zn hand los en loopt weer weg. “Zullen we dan bestellen Joshua? Dan mag jij kiezen.” Ik blijf wachtend zitten op de bank en ik kijk naar Joshua's rug. Hij draait zich langzaam om en komt rennend op me af. Hij springt op de bank en lacht. Ik lach vrolijk mee door zijn idiote gedrag. “Wat wil je dan?” Hij denkt niet echt bepaald lang na. “PIZZA!!!” Ik loop naar de telefoon en bel de pizzaria op.

Na een uurtje wachten staat de koerier er al. “Doe jij even open Joshua?” Ik ruim het glas dat ik gisteren liet vallen snel nog en ik werp nog een blik op mn nachtkastje. Maar ik weet zeker dat het mijn brief is. “AU! SHIT!” Ik kijk naar mn bloedende vinger. Joshua komt naar boven en kijkt me even aan. “Gaat het wel?” Ik knik. “Oke maar ik kom nog 3 euro te kort.” Ik loop met hem mee naar beneden. Ik pak mn tas en haal er nog een vijfje uit. “Hier geef maar dan doe ik effe wat om mn vinger. Ik kan er moeilijk zo bij blijven lopen.” Ik hou mn vinger lachent omhoog. Ik pak een doosje pleisters uit de lade. Maar goed dat ik pleisters mee heb genomen. Ik bind er snel mn pleister om en loop dan naar Joshua. “Doe jij de deur?” Ik doe de deur voor hem dicht en hij waggeld als een eend naar de keuken. “Geen muziek vanavond hé?” Ik schud mn hoofd. “Nee mam is er nu niet dus hoeft het nu niet.” Als ik net wil beginnen word er op de deur geklopt. “Eet maar door ik doe wel even open.” Ik loop naar de deur en doe hem langzaam open. “Uhm sorry maar we zijn aan het eten.” Zeg ik nog voor ik kijk wie het is. “Geeft niet. Ik moest je dit geven van mevrouw Knowledge.” Ik kijk juist op van de zuivere stem die ik hoor. Omdat ik de stem niet ken. Ik kijk hem vragend aan. “En jij bent?”
“Ja sorry ik ben Edward ik zat gisteren naast je.” Ik kijk hem even aan. Ik doe de deur wat verder open. “Kom maar binnen want het regent. Binnen is het veel warmer.”
“Heel even dan want ik moet snel weer naar huis.” Hij loopt langs me en ik kijk nog even naar de zilvere auto die naast mijn zwarte auto staat. “Grappig” Zeg ik als ik de deur dicht doe. Hij kijk me vragend aan. “Zelfde merk” Hij glimlachte heel even en kort. Alsof hij niet mocht glimlachen.
“Uhm lust je pizza? Want dan kan je anders wel wat krijgen.” Joshua stond al in de opening bij de keuken. Hij keek Edward heel even aan. “Wie is dit?” “Joshua dit is Edward. Edward mn idiote maar toch erg aardige broertje Joshua.” Joshua liep weer naar de keuken. Ik wees Edward de keuken toe. “Nee ik hou niet zo heel erg veel van Pizza. Maar ik eet straks thuis wel.” Ik haal mn schouders op. “Oke.” Edward en ik gingen ook aan de tafel zitten. Joshua was al gaan zitten en keek Edward nog steeds kwaat aan. “Joshua doe normaal en kijk maar zo naar je eten.” Hij steekt zn tong uit en ik doe gewoon het zelfde terug.