Hs 17 || Het einde...

Ik kijk naar de voetbal. "Ja," mompel ik dan. "Niemand hoeft voor mij te schieten, dat doe ik zelf wel," voeg ik eraan toe. Waarschijnlijk klink ik veel zelfverzekerder dan dat ik me eigenlijk voel. Ik voel me weer net zo klein als dat ik was voordat ik hier terecht kwam. Voordat Raimon me opving en voordat ik hier eindelijk mezelf durfde te zijn. "Je durft toch niet te schieten!" roept mijn moeder en ze gaat door. "Je bent nog altijd dat kleine meisje dat niks durft, heel beïnvloedbaar is en geen weerwoord geeft. Je bent nog steeds die Cora die gebruikt word en beter gewoon niet door de wereld kan zijn gezien!" roept ze in een tirade. Normaal gesproken zou ik me alleen maar kleiner voelen maar nu... Iets in me springt om, ik krijg meer moed en voel me bozer bij ieder woord dat ze zegt. "Ik wil even zeggen dat..." begint Nathan maar ik kap hem af. "Laat mij maar," mompel ik. Hij knikt. Ik spring omhoog met de bal en voel de energie in me opkomen. "Jij bent diegene waar niemand iets om geeft, waar niemand iets aan heeft. Jij bent diegene die de wereld niet wilt zien en nu hebben twee werelden je gezien en waarschijnlijk willen beide je niet!" roep ik boos. "Maar nu... nu is het voorbij! Ik ga mijn eigen leven leven en me niks meer aantrekken van jou en je gezeur!" roep ik als ik de bal hard wegschiet. Het is een nieuw superschot en de naam komt zo in me op die ik dus ook meteen erbij roep. "Woede Schot!" roep ik als ik op mijn moeder af schiet.

Ik val weer terug op de grond. Nathan en Axel rapen me op. "Aan die landing moet je nog werken," lacht Nathan als mijn moeder langzaam weer overeind komt. Dan komen er een paar politieagenten aangereden. "Mevrouw u moet meekomen, we hebben een paar klachten tegen u ontvangen die we eens wat beter gaan onderzoeken," zegt een politieagent als hij mijn moeder makkelijk tegen de grond werkt, haar handen op haar rug draait en boeien om doet. "Ik kom nog wel mijn wraak nemen!" roept ze keihard. "Dit gaat allemaal tegen u worden gebruikt," zegt een agent. "Geen zorgen, van haar hebben jullie geen last meer," zegt de tweede agent. Billie staat op zijn naamkaartje. Wat een grappige naam. "Oké, bedankt Billie," grap ik. De agent gaat nog moeder kijken en stapt ook de auto in.

"Het was best moeilijk om de politie te laten geloven dat het ook echt gebeurde," zegt Celia als iedereen beseft dat de politie niet zomaar kwam langsrijden. "Inderdaad, ze moest de boel op luidspreker zetten en alles moest laten horen, daarna wouden ze pas komen," zegt Silvia. "Oké, bedankt," zeg ik als ik ze beiden een, vriendschappelijke, knuffel geef. "Het was allemaal Nelly's idee," geeft Silvia toe. Ik geef haar ook een knuffel. Ze staat helemaal verstijfd en als ik haar loslaat, na nauwelijks een halve minuut, en ze klopt haar kleding af. "Graag gedaan, maar je kon ook gewoon bedankt zeggen," zegt ze. "Jullie ook bedankt, jongens," zeg ik als ik me omdraai. "Weoeten het enige meisje in ons team toch beschermen," zegt Kevin. "En je was er zo van overtuigd dat meisjes niet konden voetballen," grap ik. "Je hebt vandaag het tegendeel bewezen, alhoewel ik beter blijf," zegt hij terug. "Bedankt," lach ik.

Even later zitten we allemaal bij een bekend noedel zaakje, ik ken de naam nog niet en het lukt me ook niet om hem uit mezelf te leren. "Gaat het?" vraagt Nathan. Ik schrik op uit mijn gedachten. "Ja, het gaat prima," zeg ik met een glimlach. "Oké, maar eet door want je noedels worden koud," zegt hij lachend. Ik knik en stop een hap noedels in mijn mond. "In deze wereld zijn de noedels veel lekkerder," zeg ik als ik weer een hap in mijn mond doe. "Het ligt eraan waar je ze haalt, hier zijn ze heerlijk ergens anders kan je ook heel vieze krijgen," zegt Mark. "Dat neem ik dan maar als compliment," zegt de oude man die alle noedels maakt. "Jep ze zijn echt heerlijk!" voeg ik eraan toe. "Nogmaals bedankt, maar niet overdrijven," zegt de man. "Doen we niet," stemt Axel in. Ik moet lachen, kan ik dan nu eindelijk een normaal leven krijgen?

P.S.
Dit was alweer het laatste hoofdstuk van mijn story. Ik ga zeker weten een deel 2 maken, ook omdat ik zelf deze story gewoon geweldig vind. Het kan wel eventjes duren. Hopelijk vinden jullie deze story leuk!!!