Hs 5

De wedstrijd van Raimon is afgelopen en ik neem afscheid van de roedel. "Doei, let goed op, oké?" zeg ik. "Waarom blijf je niet gewoon hier als je zo bezorgd bent?" vraagt een jongetje van acht jaar. "Mijn broertje kan alleen maar problemen maken, die overleeft het geen dag als er niemand op hem let," zeg ik lachend. "Doei!" zeg ik als ik naar het voetbalveld ren.

Raimon is, zoals gewoonlijk, aan het trainen. "Waarom duurde het zolang?" vraagt Eric. "Was even belangrijk met de, uuhm... Dokter," zeg ik als ik ga zitten. Ik maak me nog steeds zorgen. "Waarom kom je eigenlijk van het bos af en niet van de stad?" vraagt Sue terwijl ze naar de richting wijst waar ik vandaan kom. "Ik wou langs het bos lopen," antwoord ik kortaf. "Daar moet je opletten, er lopen nu veel wolven," zegt Eric. Sue knikt. "Pfff... Die wolven doen niks, ik vind het gewoon mooi om ze te zien rennen," zeg ik als ik me afwend van het gesprek.

"Hoe is het gegaan?" vraag ik als ik naast Scotty sta. "Goed en is jou telefoongesprek gelukt? Waarom mag ik eigenlijk niet weten waar je het over het over de telefoon?" vraagt hij. "Het gaat je niks aan," antwoord ik alleen maar. Ik staar voor me uit. "Gaat het?" vraagt hij. Dan hoor ik een wolf huilen. Wacht dat is... Jackson! Ik ren weg. "Sorry, noodgeval!" roep ik als de jongens me raar aankijken.

Ik kom bij de rand van het bos aan en verander in een wolf. Ik huil een keer en wacht op reactie. Als ik reactie heb begin ik op mijn snelste te rennen, als alles maar goed gaat.

Ik kom aan en schrik me rot. Jackson ligt in zijn wolfvorm in het midden. Er zit een val om zijn poot
Ik ren op hem af. "We moeten de val onschadelijk maken," zeg ik bang. Ik kijk op de val en er staat een plaatje op hoe je het moet doen. Ik haal hem van zijn poot af en dan kan Jackson terugveranderen. Ik scheur het onderste deel van mijn shirt af en probeer het bloeden te stelpen. "Kom mee, bij Raimon hebben we een verbanddoos," zeg ik. "Nee, ik heel wel," zegt hij nors. "Ik wil je helpen en als je niet in een wolf verandert..." zeg ik. "Ja, maar dit is door gewone mensen. Ze haten wolven en jagen op ze, voor welke partij ben je nou?" vraagt Jackson. "Ik hou van mijn roedel, jullie zijn net de familie die ik niet had maar ik kan Scotty niet alleen laten. Anders is hij helemaal alleen," zeg ik als ik hem aankijk. Hij knikt. Ik help hem overeind. "Kom, ik verband je wel, je hoeft niet eens met ze te praten, laat mij maar. Mij geloven ze," zeg ik. "Ze weten dus nog niks over... De roedel en het wolf zijn?" vraagt Jackson. "Zelfs Scotty niet," zucht ik als ik in een wolf verander. Ik sein dat hij op mijn rug moet gaan zitten en begin terug te rennen.

We staan nu op 10 meter afstand van Raimon als ik terugverander. "Jongens, help effe!" roep ik als ik zie dat ze me zien. Een paar jongens helpen met Jackson te dragen. "Ik wou door het bos lopen en toen vond ik hem, de jagers hebben letterlijk overal vallen gezet," zeg ik boos als ik zijn wond begin te ontsmetten. Ik doe er voorzichtig wat drukverband omheen. "Hoe wist je eigenlijk dat hij gewond was?" vraagt Mark. "Ik hoorde iemand schreeuwen en ben erop afgeremd," zeg ik vaag. Ik loop naar de andere bank, waar de managers normaal zitten en doe alsof ik alleen mijn fles in mijn tas duw, ik doe ook nog twee EHBO-kistjes in mijn tas en loop terug naar Jackson. "Kom, ik breng je wel naar het ziekenhuis," zeg ik als ik hem overeind help.

Na 10 meter lopen stop ik en leunt Jackson tegen een boom. Ik kijk naar het veld, iedereen traint weer. "Nog een keer op mijn rug, ik breng je terug naar de roedel," zeg ik als ik in een wolf verander.

Na een tijdje rennen ben ik bij de rand van het bos. Ik huil een keer en even later staat de hele roedel hier. "Het spijt me dat ik de roedel niet kan verdedigen, ik ben geen goede alfa," zeg ik als ik naar onder kijk. "Jawel, je had ons nog het advies gegeven om even niet te gaan rennen. Je dacht aan ons door ons de keuze te geven maar wij sloegen je advies in de wind," zegt Jackson. "Hoe dan ook..." zeg ik om een ander onderwerp aan te brengen. Ik haal de twee EHBO-kistjes uit mijn tas en geef ze aan Jackson. "Ik vertrouw jou het meest en jijweet nu hoe je moet verbinden. Hou deze bij je en, alsjeblieft, hou de roedel veilig," zeg ik tegen Jackson. Hij knikt en neemt de twee dozen aan. "Nogmaals, doei!" zeg ik lachend.

Ik ben snel terug gerend naar Raimon. Ze liggen in de bus te slapen. Alleen Eric en Sue zitten nog buiten. "Schatje, vind je de sterren niet mooi!" kwijlt Sue. "Waarvoor die tent?" vraag ik om tussenbeide te komen. "Daar slapen de meiden," zegt Sue. Ik ga naast de twee zitten en Sue word stil. Ze loopt weg als ik een gesprek begin met Eric. "Bedankt,.Je hebt me net echt gered," zegt hij. "Haha, ze is inderdaad wel erg," zeg ik. "Een ergere neplach heb ik nog nooit gehoord," zegt Eric. "Wat is er?" vraagt hij dan. "Ik maak me wat zorgen om die Jackson," antwoord ik. "Aha, die jongen die zo gewond was, toch? Wat zei het ziekenhuis?" vraagt hij. "Het was niet ontstoken en komt wel goed," antwoord ik. "Ik ga slapen, trusten," zegt Eric. "Trusten," zeg ik.