Preface
Megan POV
Wazig staar ik voor mij uit. Het filmpje is al een tijdje bezig, maar ik zie helemaal niks meer. Terwijl de tijd doortikt probeert zij mij te redden, maar het enige wat ik kan doen is wachten. Verlaten in een prachtig huis waar de tijd altijd stil blijft staan. Eenzaam en alleen met alleen de bewakers en de jongen van mijn nachtmerries. Opgesloten als een princes in haar prachtige kasteel gedwongen om te zien wat haar prins anderen aandoet. Alles moet ik zien en horen. Dag en nacht volg ik het life. Rustig wacht ik op een happy end.
Marley POV:
Vlug ren ik naar mijn volgende opdracht. Geen idee hoveel ik er al gehad heb maar de tijd dringt. Alles op gevoel en niet met je hoofd is de beste manier om haar te redden. De natuur is het enige wat ik zie, geen hulp van anderen want die zijn er niet. De pijn in mijn hart is erger dan de andere verwondingen die ik heb opgelopen. Vrienden zijn zeldzaam, iets om zuinig op te zijn. Nu weet ik het, maar misschien is het te laat. De tijd tikt sneller dan ik aankan.
Er zijn nog geen reacties.