Hoofdstuk 3.3

9 januari 2917

Ik stond op, terwijl ik mijn kleed lichtjes ophief zodat ik er niet over zou struikelen. Hand in hand liepen we traag naar de dansvloer toe. Ik hoorde achter ons een zacht geroezemoes, ik probeerde het buiten te sluiten, maar dat ging zeer moeilijk. Hoe meer ik probeerde om het op de achtergrond te krijgen hoe luider het werd. We bereikten samen het midden van de dansvloer en stopte daar om ons vervolgens naar elkaar toe te draaien.
‘Rustig aan Siéra, ik ben een uitstekende danser. Ik ga echt niet op je tenen trappen hoor’, verzekerde hij zachtjes, hij klonk geamuseerd en ik kon geen spoortje van zenuwen in zijn stem horen. Ik lachte nerveus om zijn grapje maar het lukte me niet om mezelf onder controle te krijgen. Ik stond met mijn rug naar de menigte toe, maar ik was me er bewust van hun starende ogen die zich in mijn rug leken te boren.
We maakten een buigen voor elkaar, mijne eerder stijfjes en die van hem gracieus en elegant. Toen we overeind kwamen flitste mijn blik alle kanten van de zaal op, ik wist niet wat ik nu moest doen, laat staan waar ik me op moest concentreren.
‘Siéra’, klonk de stem van Colby zacht, ‘kijk gewoon naar mij, dan komt alles goed, dat beloof ik.’ Ik deed wat hij zei en keek naar zijn gezicht. Er speelde een lichte glimlach rond zijn lippen, toen hij mijn rechterhand vastnam en zijn andere hand om mijn middel legde. Automatisch plaatse ik mijn hand op zijn bovenarm.
Mijn adem haperde toen hij me dichter naar zich toetrok. Ik kon de strak gespannen spieren van zijn armen die zich onder zijn kostuumvest zaten, voelen. Mijn hart ging als een razende keer, maar ik was me er heel goed van bewust dat dat niet alleen door de zenuwen kwam. Ik voelde hoe de hitte naar mijn hoofd steeg.
De muziek startte, mijn ademhaling ging snel, te snel, maar hij keek me geruststellend aan. En toen begonnen we te dansen. Ik was verrast over hoe goed hij wel niet was, ik hoefde niet eens stil te staan bij de passen die ik moest zetten. Ik keek in zijn bruine ogen en langzamerhand ontwarde de strak gespannen knoop zich in mijn buik en kwam ik tot bedaren.
Ik leek me gedeeltelijk te kunnen ontspannen, plots viel het me op dat zijn ogen niet alleen bruin waren, zoals ik altijd van uit was gegaan, maar dat er ook groen in aanwezig was. Ik was lichtjes verwonderd, hij moest dit op mijn gezicht gezien hebben, want er verscheen een geamuseerde blik in zijn ogen.
Mijn hart ging nog steeds veel te snel en ik wist dat hij het kon voelen.
‘Te dicht bij’, flitste er door mijn hoofd, ‘Hij is te dichtbij.’ Maar op een of andere manier voelde dat niet verkeerd. Mijn blik gleed van zijn ogen naar zijn lippen, snel keek ik weg.
Wat was er met mij toch aan de hand? Ik voelde hoe mijn wangen weer gloeiden.
‘Hoe gaat het met de zenuwen?’ fluisterde hij plagend in mijn oor. Ik zuchtte alleen geërgerd. Hij wist wat hij met me deed en genoot er ook nog van.
Ik sloot mijn ogen en genoot van het lichte gevoel die de dans met zich meebracht. Onze passen waren vlug en synchronisch, ik kreeg het gevoel dat ik vloog. Plots liet hij zijn hand die om mijn middel geslagen was los. Mijn ogen vlogen open. Hij draaide me om mijn as, alles om me heen was een was van kleuren en muziek. Toen ik terug naar hem toe draaide, was hij het enige dat werd scherpgesteld, alsof hij de enige aanwezige was.
Toen mijn ogen de zijne terug bereikten zag ik iets dat ik niet verwacht had te zien.
Zijn ogen stonden zacht en vol verwondering. Ik wendde me terug van hem af. De verwarring die ik nu voelde was moeilijk te vatten. Verschillende gevoelens raasden door me heen. Eén voor één gevoelens waarmee ik nog nooit kennis had gemaakt.
De muziek die daarnet steeds dezelfde cadans had gehad leek nu te versnellen. Zijn stappen pasten zich aan, aan de muziek en ik volgde zijn voorbeeld.
Ik wist dat het nummer op zijn einde kwam. Hoe raar het misschien ook klonk, ik wilde helemaal niet dat dit zou eindigen. Mijn blik kruiste terug de zijne en toen zag ik dat er een geniepig glimlachje om zijn lippen stond.
Ik kneep mijn ogen fijn en keek hem wantrouwig aan, waardoor hij moest lachen. Voor ik goed en wel besefte wat er gebeurde hief hij me hoog de lucht in, ik kon nog maar net een gil onderdrukken. Ik hoorde de omstanders om ons heen naar adem snakken, ik werd me terug van hen bewust.
Schaamte en ongemak kwamen naar boven drijven toen hij me terug voor me op de grond plaatste. Hij liet me nog een keer een pirouette maken en liet me toen achterover in zijn armen rusten. De muziek kwam op zijn einde en hij liet me terug recht komen. Het was plots weer muisstil in de zaal en toen klonk er een oorverdovend applaus. Colby en ik maakten een buiging voor elkaar en kwamen terug overeind.
‘Ik wist niet dat je zo goed kon dansen’, complimenteerde ik buiten adem. Hij lachte opgewekt, terwijl de mensen achter hem zich ook op de dansvloer begaven.
Een last viel van mijn schouders, mensen zouden nu niet meer naar ons staren.
‘Nou een goede danspartner helpt altijd’, zei hij opgewekt en hij schonk me een stralende glimlach. Om ons heen hadden de mensen zich in koppels opgedeeld en stonden ze klaar om te beginnen dansen.
‘Ik weet dat we eigenlijk zouden moeten wisselen van partners, maar ik denk dat ik me bij mijn eerste partner hou’, zei Colby toen met een knipoog. ‘Als jij dat natuurlijk ziet zitten.’
‘Wel ik ben nog steeds diep onder de indruk van je kunnen, dus stem ik hiermee wel in’, speelde ik rustig met hem mee, terwijl in mijn binnenste mijn reacties op zijn voorstel veel heftiger waren.
Hij vond het leuk om met mij te dansen, hij wilde met mij dansen en niet met een ander meisje. Ik beet op mijn onderlip en probeerde de explosie van gevoelens die als vuurwerk in mijn hoofd ontplofte te onderdrukken. Toen de muziek weer begon, veel rustiger dan het vorige, namen we elkaar vast en draaiden we rustig in het rond terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde en luisterde naar zijn ademhaling.
Kasabi en Oola hadden gelijk gehad, deze dag was fantastisch en speciaal voor mij. We draaiden zachtjes in het rond, ik keek naar de mensen om mij heen en zag toen mijn vader met een oudere vrouw dansen. Onze blikken kruisten elkaar en hij schonk me een knipoog.
Plots vond ik mezelf een beetje schuldig dat ik aan mijn vader had getwijfeld, natuurlijk wist hij wie er goed voor me zou zijn. Dat had hij nu wel bewezen.