Hs 13

Ik loop samen met Nathan naar het clubhuis. "Jullie gaan heel Japan verslaan, zelfs Royal!" zeg ik enthousiast. "Jep, en jij kom ook mee, toch?" zegt Nathan. "Als manager kom ik zeker mee!" roep ik blij. Hij slaat een arm om mijn schouder. Zo lopen we door tot we andere mensen zien. Nathan haalt zijn arm weg.

"Hey, jullie zijn laat!" zegt Mark als hij ons tegemoet komt gerend. "Sorry, nogal hyper, stuiterig en onhandig vanochtend," zegt Nathan als hij mij aanwijst. "Hoezo dat dan?" vraagt Mark. "Ja, inderdaad zo hyper was ik niet, ik ben nu veel hyperder!!! En ik heb geen nachtmerrie gehad!!!" roep ik blij als ik een rondje om Mark heen spring. "En dan dacht ik dat Mark veel energie had," zegt Axel als hij er ook bij komt staan. "Geen nachtmerrie!" zeg ik nogmaals hyper als ik weer naast Nathan ga staan. "Oké, hoe kan dat dan?" vraagt Axel. "Ik was niet bang om te gaan slapen maar..." ik kap mijn eigen zin af, mijn hyperactieve bui is plots weer over. Axel lijkt precies te weten wat ik bedoel, je moet de uitdaging aangaan om te winnen. "Je bent van de nachtmerries af, laat dit het nou niet verpesten," zegt Nathan als hij door mijn haar heen wrijft. Ik heb de meiden wel van mij en Nathan verteld maar dacht dat de jongens die details niet nodig zouden vinden, fout gedacht. "Wat is er tussen jullie?" vraagt Axel. "Inderdaad, je verteld ons alles maar niet waarom je bijvoorbeeld bij Nathan blijft en niet naar een hotel gaat," merkt Mark op. Ik schiet in de lach. Dat Mark zoiets niet doorheeft is gewoon lachwekkend. "Waarom ik bij Nathan blijft is omdat we verkering hebben," zeg ik als ik een beetje rood word. "Dat wisten jullie dan wel goed geheim houden," zegt Axel. "Als iemand het vraagt hou ik het niet geheim maar ik ga er ook niet mee te koopt lopen," zeg ik als ik aan een plukje friemel die voor mijn ogen hangt. "We kunnen het nu net zo goed meteen op Facebook zetten," zegt Nathan. "Hoezo dat?" vraag ik als ik hem aankijk. "Mark weet het, de meiden volgens mij ook," somt Nathan op. " Tja... Als ik ga liegen merk je het zo," zeg ik lachend. "Hoezo?" vraagt Axel. "Weet je nog hoe snel je doorhad dat ik loog over waar ik en Mark over praten gister," herinner ik hem eraan. "Maar dat was omdat jullie beiden iets anders zeiden," zegt hij. "Meestal als ik lieg word ik net een tomaat, ik ga stotteren en ik ga je erg aan mijn neus friemelen," zeg ik glimlachend. "Maar waarschijnlijk word de coach boos als we nu niet naar dat hutje van jullie gaan," roep ik als ik Nathan bij zijn onderarm pak en meetrek naar het clubhuis.

"We zijn uitgekozen om mee te mogen doen, onze eerste wedstrijd is tegen Wild Jr. High, veel succes," zegt de coach alleen maar als hij wegloopt. "Dat is geweldig!" roept Mark als hij bijna door het dak springt. "En jullie gaan winnen!" voeg in eraan toe. "Jij hoort nu ook bij dit team dus je moet zeggen dat wij gaan winnen," zegt Nathan die naast me staat. "Echt waar, ik bedoel, ik zit niet eens op Raimon," zeg ik. "Nou... Mijn moeder heeft dus papieren ondertekend dat je word geadopteerd, dus je mag bij ons blijven en je mag ook naar Raimon!" zegt Nathan. "Wacht, wat?!?" roep ik verbaasd. "Dus je bent wel officieel deel van dit team en als je nu niet opschiet komen we te laat," zegt Nathan als hij mij deze keer meetrekt. Naar mijn eerste les.

"Dat was saai," zeg ik als we naar het voetbalveld lopen. "Ik heb ook nooit gezegd dat geschiedenis leuk was," zegt hij. "Ik bedoelde ook Engels en Nederlands, en wiskunde," zeg ik. "Kom op, die leraren zijn aardig!" brengt Nathan ertegen in. "Ja, maar saai," zeg ik. "Zeur," grapt hij. "Saaie drol," kaats ik terug. We schieten beiden in de lach. "Kan je echt niks anders bedenken?" vraagt Nathan nog steeds lachend. Ik schud mijn hoofd, ik krijg namelijk geen lucht door het lachen. Ik krijg de slappe lach en val schaterend op de grond. Iedereen kijkt me raar aan maar dat maakt me niet uit. Deden ze ook toen ik uit een raam viel in een gordijn maar knopen in waren gemaakt.

Na een tijdje stop ik met lachen en helpt Nathan me overeind, dan lopen we naar het voetbalveld.

Als we bij het voetbalveld aankomen is iedereen er al. Ik pak een bal en ren op Mark af. "Schiet je Bloedrood Schot eens!" roept hij. "Bloedrood Schot!" roep ik dus als ik met de bal omhoog spring. "Ik heb een bericht van de directeur!" roept Nelly als ze aan komt gelopen. "Omdat Raimon als een van de slechtste teams word ingeschat, mag Cora ook meedoen op het veld in plaats van alleen als manager," zegt ze als ze ook meteen weer wegloopt. "Yessss!!!" roep ik hard als ik omhoog spring. "Deze dag kan echt niet meer beter!" zeg ik als ik naar de voeten voor me kijk en hem nogmaals in het doel trap, nu zonder superschot. Omdat Mark afgeleid is houd hij hem niet. Dan ren ik op Nathan af en geef ik hem een knuffel. Oeps... Uit blijdschap ben ik vergeten dat de rest nog niet wist dat we iets hadden...