Ch. 32 Vervloeking

Winter

Ik lig in Freds armen in de leerlingenkamer. Toen Angelique daarnet binnen kwam, ons zag is ze kwaad naar boven gelopen, Fred heeft zijn schouders opgehaald en is blijven liggen. ‘Je bent toch lief voor je vriendinnetje hoor’ ‘Ja maar, jij bent mijn beste vriendin, en jij bent ziek dus ik heb een reden waarom ik hier beneden moet blijven en waarom jij in mijn armen ligt’ ik draai met mijn ogen en geef hem een tik tegen zijn hoofd. Snel zet hij een pruillipje op. ‘Nu wil ik een kusje op mijn auw auw’ ik draai met mijn ogen. ‘Vergeet het’ ‘Dan ga ik wenen he’ ‘Dat doe je toch niet’ ‘Winter je kent Fred nu toch al wel lang genoeg om te weten dat hij dat wel gaat doen’ ik zucht, daar heeft George een groot punt gemaakt. ‘Ga naar Angelique die zal dat heel graag willen doen’ ‘Maar ik wil een kusje van jou’ Fred blijft nog een 5-tal minuutjes door zagen tot hij zijn zin krijgt, moeilijke kinderen bestaan dus echt wel in deze wereld, het grootste voorbeeld zit vlak naast mij, heeft rood haar, sproetjes, bruine ogen en is bijna twee meter groot. Nou ja dat laatste dat is subjectief, mijn eigen menig dus, hij is waarschijnlijk een meter in de 80 of in de 90 maar nog geen twee meter. Hij was 1 jaar toen hij begon te praten, hij was 7 maand toen hij recht op kon zitten, op zijn 1 jaar en 6 maanden begon hij te kruipen en een jaartje er na denk ik of ander half jaar begon hij te stappen. Zijn eerste kus kreeg hij van een meisje waar hij op dat moment verliefd op was, als hij in het 3de jaar zat hier op Zweinstein, hij is nog altijd maagd. Ik zucht, ik weet gewoon te veel dingen over hem. ‘Wat ben je aan het denken?’ ‘Dat ik gewoon te veel van je weet’ ‘Daar heb je een punt, maar waarschijnlijk weet ik even veel over jou als jij over mij’ ‘Wedden van niet, want ik weet genante dingen jou die jij niet van mij weet’ Fred schiet recht in de zetel, waar door ik, die nog altijd op zijn schoot zat, op de grond donder. ‘Oh ja, het is heel logisch om je beste vriendin op de grond te laten vallen’ ‘Hoorde ik daar nu een ondertoon van sarcasme?’ met een brede smile kijkt hij me aan, maar toch iets in zijn ogen is anders dan normaal. ‘Wat is er?’ ‘Nee niks, ik dacht er gewoon aan dat ik nog iets moest maken van huiswerk’ net zo onverwachts als hij overeind schoot, schiet hij recht en loopt naar boven. George en Belinda kijken allebei op van hun schaakspel, waar ze allebei diep in verdiept waren. ‘Wat is hij gaan doen?’ Belinda houdt haar hoofd schuin en kijkt me aan. ‘Iets van nog huiswerk of zo’ ze haalt haar schouders op en wilt verder spelen. ‘Jij wint’ zo uit het niets komt het uit George zijn mond, en nee dat is niet iets voor George om te zeggen, daarom komt het misschien dat Belinda en ik hier nu met open mond zitten. ‘Herhaal dat nog eens’ ‘Jij wint’ ‘Wat zit hier achter?’ Belinda leunt naar achter op haar stoel en slaagt haar armen over elkaar. ‘Niks’ ‘Nee’ nu kijk ik hem ook droog aan. ‘Maar nee, maar ik ga wel even kijken wat er met Fred is, want we hebben geen huiswerk tegen morgen, en Fred werkt niet vooruit’ snel schiet hij uit zijn stoel, bijna even snel als Fred daarnet. En hij gaat als een pijl naar boven. ‘Mannen wat heb je er aan’ ‘Niet meer dan last’ Belinda grinnikt en komt bij mij op de bank zitten. Al snel zitten we te praten, over van alles en nog wat, geen jongens, dat zou gewoon raar zijn, al hoe wel. Nee, ik bedoel gewoon dat we er nooit over praten als er mensen rond om ons heen zitten, dan is er gewoon te weinig privacy.

Mijn haren liggen eindelijk plat! Vraag me niet hoe het komt maar ze stonden deze ochtend echt alle kanten op! Iets wat ik normaal gezien niet voor heb, volgens mij heeft Angelique mijn haar behekst of zo, omdat ik te vaak bij haar ben, wacht maar ik spreek een spreuk uit over haar wenkbrauwen, dat ze maar een paar weken rond loopt met dikke, zwarte wenkbrauwen die doorlopen. In gedachten verzonken merk ik niet dat ik aan de laatste trap gekomen ben en ik val dus, recht op mijn gat zit ik voor de trap in de leerlingenkamer van Griffoendor, het zit eigenlijk nog wel goed, dus blijf ik maar zitten tot dat er iemand me ineens recht trekt. ‘Dat is niet goed he, zo de doorgang toe houden’ Fred kijkt me bestraffend aan, nou ja niet echt natuurlijk. ‘Er stond daarnet niemand achter mij hoor’ ‘Nu stonden er twintig leerlingen achter je!’ Fred telt op zijn vingers hoeveel kinderen dat wel niet zijn, wat natuurlijk niet kan want je hebt maar 10 vingers. ‘Wat ben jij goed in Wiskunde zeg, je zat er maar 12 leerlingen naast’ ‘Kan je zien dat ik vroeger er altijd door was voor Wiskunde?’ ik draai met mijn ogen en haak mijn arm door die van Fred. Druk pratend wandellen Fred en ik naar de Grote zaal waar de rest al zit. ‘Fred?’ Belinda heeft juist het stukje brood dat in haar mond zat door geslikt en kijkt Fred nu vragend aan. ‘Ja?’ ‘Waarom is Angelique verdrietig, want ze lekt’ met lekken bedoelt ze dat Angelique weent. ‘Ze lekt?’ George kijkt Belinda raar aan. ‘Ze weent George, maar Fred weet jij hoe het komt, ik bedoel je ben haar lief’ ‘Correctie ex-lief’ bemoeid George zich met het gesprek. Mijn hart slaagt een tel over en buiten begint het zonnetje goed te schijnen. ‘Winter blij of zo?’ ‘Ja, eindelijk van dat rot mens af. Moet ik haar toch niet vervloeken’ ‘Stoute Winter, je mag geen mensen vervloeken’ ik hap naar adem. ‘Fred en George ook niet?’ ‘Oh, die mag je nog wel vervloeken’ ik laat een zucht van opluchting ontsnappen uit mijn mond en de jongens beginnen flauw te lachen. ‘Heel grappig, heel grappig’ ‘Dat zei je al’ ‘Wat zei ik al?’ en George kijkt me raar aan. ‘Wel je zei heel grappig, heel grappig. Dus zei je heel grappig twee keer, dus zeg ik dat zei je al’ ik krijg een tik tegen mijn achterhoofd van Fred, die naast me zit. ‘Waarvoor was dat nu weer nodig?’ ‘Wel om dat je te ver aan het nadenken bent, en als je dat doet dan staat je hoofd meestal op ontploffen’ ‘Nee dat heb ik alleen maar voor als het over lessen gaan, dit is gewoon weg kei simpel, he Belinda’ ik zie haar knikkend instemmen. ‘Zie je wel, om dit te snappen moet je gewoon een vrouw zijn’ ‘Een vrouw?’ ‘Ja, die zijn namelijk slim’ en ik kijk ze aan met een blik, van alsof dat niet logisch is.