Hs 11 / de derde droom!

"Nee, onmogelijk!" zeg ik als ik weer in mijn oude kamer sta. Ik hoor iemand de trap opkomen. Nee, mijn moeder! Ik kruip snel in mijn bed en trek de deken over me heen in de hoop dat ze me niet ziet. Helaas... De deken word van me afgetrokken en iemand trekt me aan mijn oor het bed uit. Ik sla flink om me heen. "Je mag niet slapen, je moet ons eventjes helpen," zegt mijn moeder als ze me meesleept naar onder. Ik blijf om me heen slaan. Dan word ik buiten de deur gezet. "Ga naar de winkel en laat deze brief zien bij de kassa," zegt ze als ze me een briefje geeft dan gooit ze de deur dicht. Ik kijk op het briefje. Er staan een paar namen van drank flessen op en een verklaring waarom ze zelf niet kan gaan. Als laatste een handtekening. Ik kan niks anders doen dan roepen. "NATHAN NATHAN!!!!!" roep ik heel hard. "MAAK ME ALSJEBLIEFT WAKKER!!!!" roep ik erachteraan en dan word alles weer wazig.

Ik word zwetend wakker. Ik lig nog steeds tegen Nathan aan. "Gaat het?" vraagt hij als hij over mijn schouders wrijft. "Waarom werd ik niet wakker?" vraag ik verward. "Je sliep te vast," zegt Nathan. Ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt en begin te huilen. "Waarom ik?" vraag ik me hardop af. "Het komt wel goed," mompelt Nathan. Ik kijk omhoog recht in zijn ogen. Na een moment leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Hij drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd.

Een paar uur later is het ochtend en... De dag van de wedstrijd tegen Occult. En ik voel me enorm slecht. "Wil je ontbijten?" vraagt Nathan. Ik knik. Hij loopt weg en even later hoor ik het geknapper van spek. En nog een moment later ruik ik een brandlucht. Ik loop naar de keuken en zie Nathan bij de koelkast staan. De spek is nu nog lichtjes aangebrand dus ik zet het gas uit. "Wat doe je?" vraagt Nathan. "Het spek redden," zeg ik als ik glimlach. "Gaat het?" vraagt hij. "Nee, ik voel me zo slecht," zeg ik als ik naar Nathan toeloop en weer mijn hoofd tegen zijn borst aanleg. Hij slaat zijn armen om me heen en troost me.

Even later zijn we op weg naar school. Daar begint de wedstrijd tegen Occult. Als we aankomen loop ik naar Mark toe. "Ik voel me niet zo goed, mag ik zoveel mogelijk op de bank?" vraag ik. "Tuurlijk, geen probleem," zegt Mark. Ik loop naar de bank en ga naast de managers zitten. "Jij ziet er niet uit, wat is er met je gebeurd," zegt Celia als ze om me heen loopt en dan met haar voor mijn oor weg veegt. Het oor waar mijn moeder aan heeft getrokken. "Wat heb jij gedaan?" vraagt Silvia bezorgd. "Ik heb een slechte nachtrust gehad," zeg ik als ik wegloop en me probeer af te zonderen op de bank. "Je krijgt geen blauw oor van een slechte nachtrust," zegt Celia als ze naast me komt zitten. "Vertel nou maar gewoon wat er aan de hand is, we beloven het niet door te vertellen," zegt Silvia als ze aan de andere kant komt zitten. Ik kijk ze beide aan en begin dan maar te vertellen. Van voor af aan.

"En wie weten dit verder nog?" vraagt Celia als ik uitverteld ben. "Nathan, natuurlijk, en Mark," antwoord ik. "Nathan is begrijpelijk, je slaapt bij hem en hij verteld niks door maar om het dan ook meteen tegen Mark te zeggen..." zegt Celia terwijl ze nadenkt. De wedstrijd is al begonnen en de eerste helft zal zo wel afgefloten worden. "Wacht eventjes, niet het hele team hoeft het te weten," zeg ik als de scheids inderdaad op zijn fluitje blaast. Occult staat voor door een of andere supertechniek. "Lukt het?" vraag ik aan Nathan als ze allemaal apart wat gaan drinken. "Ze hebben een supertechniek waardoor je niet meer kunt bewegen, en met jou?" vraagt hij. "Celia en Silvia weten het van mijn nachtmerries omdat ze doordramden en mijn oor zagen," mompel ik zodat alleen hij het kan horen. "We praten hier anders straks wel over. De wedstrijd begint weer," zegt Nathan. "Kom op! Jullie kunnen winnen!" roep ik hem achterna.

Ik ga weer naast de managers zitten. "Hoe zit het nu tussen jou en Nathan?" vraagt Silvia meteen. Ik voel dat mijn wangen beginnen te gloeien en denk terug aan vanochtend. "Nou... Uuhm..." mompel ik. "Je bent een tomaat, stotterd, en lijkt niet echt aanwezig te zijn op aarde, conclusie..." begint Silvia. "Je vind hem leuk!" zegt Celia hard. Ik knik maar. Er onderuit komen bij deze meiden is echt onmogelijk. Ik kijk naar mijn voeten. "Hebben jullie al wat?" vraagt Silvia meteen. Ik word nog roder en knik maar gewoon. "Dit is groot nieuws, we hebben een koppeltje binnen het team! Geweldig!" roepen Celia en Silvia in koor. De teamleden die voetballen horen niks maar Willie en de coach helaas wel. "Wat is hier aan de hand?" vraagt de coach als hij aan komt gelopen, Willie komt van de andere kant aangelopen. "Niks..." mompel ik als ik onderuit zak. "Gewoon, meidenpraat," zegt Celia als ze Willie beveelt om weer te gaan opwarmen. Silvia zorgt ervoor dat de coach weer naar de wedstrijd kijkt. Dan verbreekt Mark het Geestslot en wint Raimon. Als eind goed al goed bestond zou dit verhaal na iedere wedstrijd zijn afgelopen maar helaas... Dat is er niet... En voor mij is het eind ook nog niet goed...