Hs 7: Talia

Ik ben nu al twee uur met Joseph aan het trainen in het park. Het is trouwens twaalf uur, 's ochtends. "De rest zou nog wel trainen zijn en ik weet een heel goede manier om je reflexen te trainen," zeg ik tegen Joseph. "Oh, ja?!? Wat dan?" vraagt hij. "Kom maar mee naar mijn huis dan zie je het vanzelf," zeg ik als ik al mijn spullen in mijn tas prop en wacht tot Joseph hetzelfde heeft gedaan, dan lopen we richting mij.

Tien minuten later kijken we naar de TV op mijn kamer. Ik heb de XBox 360 erop aangesloten en Just Dance erin gedaan. "Hoe gaat Just Dance helpen met reflexen," vraagt Joseph. "Je moet het poppetje nadoen op het scherm. Je moet best snel reageren van de ene naar de andere beweging," leg ik uit. "Wedden dat het niks uitmaakt," zegt hij. "Als jij bij het eerste liedje hoger dan vier sterren hebt gaan we weer gewoon trainen, deal?" daag ik hem uit. "Deal!" zegt hij vastbesloten.

Na even discussiëren zijn we eruit. We gaan Just Dance doen op het liedje Papaoutai (als je het dansje wilt zien kun je hem makkelijk vinden op YouTube onder Just Dance: Papaoutai). We beginnen en al snel blijkt dat Joseph helemaal niks bijhoud. Aan het eind heeft hij twee en een halve ster. "Ik neem mijn woorden terug, kunnen we een andere doen," vraagt hij. "Tuurlijk, deze is makkelijker," zeg ik als ik een ander liedje aantik. Deze keer Happy van Pharrell Williams. Zo gaan we nog even door.

Na een uur Just Dance liggen we beiden halfdood op de bank in mijn kamer. "Dat was leuk," zeg ik. "En we hebben onze reflexen getraind," voegt Joseph eraan toe. Dan hoor ik de voordeur dichtslaan en iemand naar boven lopen. "Talia! Ben je hier?!?" Het is de stem van Jude! Ik hou een vingen voor mijn mond maar helaas, ook al zijn ik en Joseph stil, vind Jude ons toch. "Wat doen jullie? Jullie horen te trainen!" zegt hij wijzend op de TV. Dom van me, de TV was nog luidkeels liedjes aan het afspelen van Just Dance. "We hebben onze reflexen getraind met Just Dance," zegt Joseph. Jude trekt een wenkbrauw aan en kijkt mij dan een. Ik blijf hem koppig aankijken maar zeg niks. "Oké, ik begrijp het, je bent nog steeds boos," zegt Jude als hij weer wegloopt. "Als je ergens over wilt praten weet je me te vinden!" roept hij er nog achteraan terwijl hij zijn hand achteloos omhoog doet en weer terug omlaag.

Het blijft nog een tijdje stil in mijn kamer. "Gaat het?" vraagt Joseph. "Hoezo vraag je dat?" antwoord ik met een wedervraag. "Omdat je zo depressief voor je uit zit te staren en je volgens mij niet het type bent die iemand die dierbaar voor je is wilt verliezen. Volgens mij is Jude best dierbaar voor je dus ik vraag het nogmaals; gaat het?" somt hij allemaal bij elkaar op. Ik schud mijn hoofd. Er lopen tranen over mijn wangen. "Nee, het gaat totaal niet!" zeg ik, ik probeer boven mijn eigen snikken uit te komen. Joseph komt naast me zitten en slaat troostend een arm om mijn schouder. "Het komt allemaal wel goed, op mij kun je altijd rekenen," zegt hij troostend. "Echt waar?" vraag ik na, iedereen die dat tot nu toe tegen me heeft gezegd heeft het tegendeel bewezen. "Ja, en zullen we nu nog wat Just Dance doen want zo depressief zitten lost niks op," zegt hij als hij begint te scrollen door de liedjes. "Welk liedje vind je mooi?" vraagt hij. "Scars to your beautiful," antwoord ik. En zo beginnen we weer met Just Dance. Ik weet niet wat het is maar ik voel me fijn en veilig bij Joseph.

Na een tijdje moet Joseph naar huis om te eten en ik moet naar onder om samen met Jude en vader te gaan eten. "Hoe was jullie dag?" vraagt onze vader. "Ik heb goede punten terug gekregen," zegt Jude als hij een reeks tienen en een acht opsomt. "Mooi, en jij Talia?" vraagt hij dan. "Ik ben niet op school geweest, ik heb hier met Joseph gezeten voor als het je nog niet was opgevallen," zeg ik op een zo vervelend mogelijke toon. "Waarom was je niet op school?!? En sla niet zo'n toon tegen me aan!" Zegt vader boos. "Ik had het hier gezellig met Joseph, er bestaat ook nog een leven buiten Royal!" zeg ik kwaad. "Voor jou bestaat dat alleen uit Joseph, hij was wel mijn beste vriend voor als je het vergeten was!" zegt Jude boos. "Daar heeft Jude een punt, als je manager word van het voetbalteam vind ik dat goed maar maak wel je eigen vriendinnen," zegt vader. "Jullie snappen me niet!" roep ik als ik opsta. "Ik mag hem toch ook wel aardig vinden en als hij mij achterna komt gerend de school uit is dat ook niet mijn schuld!" roep ik met tranen in mijn ogen van woede. "Maar, weet je wat, laat maar. Ik laat hem wel met rust! Maar als hij mij komt opzoeken ga ik hem niet negeren of afwijzen!" zeg ik boos voordat ik naar boven stamp. Op dit moment zou ik wensen dat ik met Aria had kunnen ruilen. Dan had ik waarschijnlijk een normaal leven gehad. Een leven zonder een broer die probeerde voetbal te saboteren. Een leven zonder Royal en Ray Dark. Een leven waarin ik niet verliefde was op de beste vriend van mijn broer maar NO WAY dat ik hem dat ga vertellen...