Hs 5: Talia

De volgende ochtend ben ik al best vroeg wakker en ga ik rechtop zitten. Ik denk nog even na en dan schiet me iets te binnen waar ik nog niet over heb nagedacht. Jude mompelde iets tijdens de wedstrijd en toen ging iedereen ruwer spelen. Ze probeerden iedereen neer te krijgen... daarom kwam Axel natuurlijk! En Jude... hij zei dat ze het moesten doen. Maar waarom? Ik sta op en loop naar Judes kamer. Mijn enkel doet wel nog pijn maar dat negeer ik even. "Jude Sharp, jij hebt mij het een en ander uit te leggen!" roep ik als ik zijn kamer boos kom binnenlopen. "Huh? Wie? Wat? Waar?" vraagt Jude duf als hij omhoog komt. Zijn dreadlocks staan alle kanten op en er steken kleine plukjes uit. "Waarom moest Royal iedereen zo uitputten dat ze niet meer verder konden spelen?" vraag ik boos. Jude lijkt te schrikken en is opeens klaarwakker. "Tja... uuhm... we moesten Axel Blaze zover krijgen dat hij het veld opkwam," mompelt hij. "We? En van wie?" vraag ik boos. "De taak van die wedstrijd was om Blaze in actie te zien en het moest van Ray Dark, de commandant," antwoord hij. "Commandant?" dit is mijn laatste vraag, ik ben zo klaar met hem! "Commandant, coach, hoe je hem ook wilt noemen," zegt hij als hij opstaat. "En als je nu wilt weggaan, ik moet me omkleden," zegt hij. "Geen probleem! Ik vertrek met veel plezier!" roep ik boos als ik de kamer uit stamp en de deur dicht smijt.

Ik loop zonder te ontbijten door naar buiten. Ik weet niet wat ik moet doen, waar ik heen moet. Wist de rest van het team ook van dit plan? Was iedereen het ermee eens geweest? Ik weet het niet meer. Ik loop naar het park tegenover ons huis en ga daar op een bankje zitten. Ik begin na te denken en even later ook te huilen.

Na een heleboel starende blikken te hebben genegeerd en een boel mensen me medelijdend hebben aangekeken waarop ik woedend terug staarde, zie ik Joseph langslopen. Ik draai me om in de hoop dat hij me niet herkent. "Hey Talia!" Te laat... Ik hoor voetstappen en binnen no time staat Joseph naast me. "Wat is er mis, je ziet er niet uit," zegt hij als hij naast me komt zitten en een hand, zogenaamd troostend, op mijn schouder legt. Ik schud de hand van me af. "Laat me met rust en ga weg!" zeg ik met verheven stem terwijl de tranen weer in mijn ogen staan.

P.O.V. Joseph King:
Talia staat op en haar haren vallen deels over haar ogen waardoor je alleen maar schaduw ziet. Waarom doet ze zo boos? Ze zou het toch niet... weten. Jude zou toch niet verteld hebben dat het de bedoeling was dat iedereen uitgeput was. Dat we alleen maar Axel Blaze wouden zien. Dat zou Jude toch niet doen?

P.O.V. Talia Sharp:
Ik zie dat Joseph verward aan het nadenken is. "Ja, Jude heeft me verteld over Ray Dark en ook over jullie gemene spel!" schreeuw ik boos. Een paar mensen kijken op maar het kan me niet schelen. "Kom even ergens verder praten waar niet iedereen ons kan horen," mompelt Joseph als hij me meetrekt naar een van de rustigste plekjes in het park, hier komt bijna nooit iemand. "Luister, we hebben geen keus," sist hij. "Hoezo niet?" vraag ik. "Als we tegen de wil van de commandant ingaan dan..." hij haakt af. "Wat dan?" vraag ik. "Ik weet het eigenlijk niet, dat is ons nooit verteld," zegt Joseph. "Waarom vertrouw je hem dan? Zeg me alsjeblieft dat je het er niet mee eens bent," zeg ik. "Ik ben het er helemaal niet mee eens maar ik ben bang om tegen hem in te gaan, hij is soms best eng," mompelt hij. Ik ben nu best opgelucht. "Jude had er anders geen problemen mee," zeg ik als ik ga zitten. "Luister, ik weet zeker dat Jude dit ook niet leuk vind maar het is nu eenmaal zo," zegt hij. Neem het niet voor hem, dat verdient hij niet!" roep ik woedend. "Oké, oké, sorry," mompelt hij. "Wat moet ik nu doen?" vraag ik dan zacht aan Joseph. "Kom gewoon even mee naar de training," zegt hij. Ik knik maar instemmend, wat heb ik te verliezen? En trouwens, de rest van het team kan ook nog een boze bui verwachten!

We komen als een van de laatsten aan op het trainingsveld en ik fluit op mijn vingers. "HIER KOMEN NU!" beveel ik half. Iedereen komt in een kring om me heen staan. "Wat is mis met jullie? Raimon heeft jullie niks gedaan en meteen zo agressief spelen omdat een iemand dat zegt!!! Dat meen je toch niet! Ik wil dat iedereen die het eens is met wat de commandant zegt nu hun hand omhoog steekt!" roep ik woedend. Er gaan een heleboel handen omhoog, zelfs Jude doet zijn hand omhoog. Ik kijk achter me en zie dat Josephs handen naast hem hangen. "Jij niet?" vraag ik verbaasd. Hij schud zijn hoofd. "Nee," zegt hij. Dan komt er een man aangelopen, hij ziet er intimiderend uit. "King, vertel eens. Wat is er mis met wat ik zeg?" vraagt hij. "Ooh... Niks," mompelt hij. "Wat zei je?" daagt de man uit. "Niks," zegt Joseph nu harder. "Onthoud dat maar goed," zegt hij grijnzend als hij wegloopt. Ik loop boos weg, leugenaar!

Ik loop boos het gebouw uit op weg naar huis als iemand me tegenhoud. Joseph heeft mijn pols gepakt en staat achter me. "Het spijt me maar je weet niet wat die man allemaal kan doen," mompelt hij. "Nee en ik wil er niet achter komen," antwoord ik boos. "Hij kan zo je hele familie laten verongelukken." Hij maakt haakjes met zijn vingers bij het woord verongelukken. "O my god..." zeg ik. "En dat laten jullie toe?" voeg ik er ontdaan aan toe. "We kunnen niet anders," zegt hij. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben deels boos op hem, deels begrijp ik hem en deels... ik weet niet waarom maar er is een deel in mij die zegt dat ik niet boos op hem mag zijn en gewoon weer moet gaan trainen. "Zullen we naar het park gaan en gaan trainen voor het Football Frontier, hoe dan ook ik ga mee als manager!" zeg ik vastberaden. "Heel graag," zegt Joseph, hij lijkt opgelucht.