10. Because it takes two to whisper quietly

Weken waren voorbij gegaan en deze avond hadden mijn beste vriend Evan en ik besloten dat we naar Mosterdpop gingen. Dat was een westrijd dat gespeeld werd in de twee omliggende dorpen en ons dorp. Ondanks dat het festival al een uur bezig was besloten we te vertrekken om acht. Samen liepen we naar de kelder, dé uitgaansmogelijk in ons dorp, ook de enige trouwens. Toen we daar aankwamen hoorden we aan het begin van het straatje al keiharde death-metal uit de kelder komen. Langzaam begon ik vage schimmen te zien van de keren dat ik hier gestaan had met de verkeerde mensen. Mensen die zoals Cayden waren. Ik schudde mijn hoofd om de schimmen te doen verdwijnen. Langzaam liepen we de trappen naar beneden de kelder in. Vlagen rook, wietlucht en sterke alcoholgeuren kwamen me tegenmoed. Voor ik het wist waren we het gangetje uit, langs de wc's en stonden we in de 'zaal'. Langzaam liet ik me hangen tegen de verwarming die er hing en staarde naar de Death-metal band die speelde. Opeens draaide de spot zich. En hij stond op mij en Evan gericht. Ik slikte, want iedereen draaide opeens zijn hoofd om. In de richting waar de spot heen wees.