Worries

Ze keek me aan met een blik in haar ogen die ik niet herkende. Verwarring gemengd met angst en nog iets anders waar ik niet meteen een vinger op kon leggen.
'Heb je iets gezien,' vroeg ik, doelend op haar gave om de toekomst te kunnen zien. Veel anders kon het niet zijn dat haar zo van streek had gemaakt. Zodra Edward hier zou zijn, zou hij Alice' gedachten horen. Iets wat zij blijkbaar niet wilde.
'Het gaat over Ryan,' begon ze twijfelend. Ik kon zien dat ze zelf niet zeker wist wat ze er precies van moest denken.
'Ryan?' vroeg ik verbaasd en meteen ongerust. Spontaan dacht ik aan Ryan bewusteloos op de grond door het vreemde proces dat ik ook had meegemaakt. Verbazend was het niet dat zoiets hem zou overkomen. Het zat ook in zijn genen.
'Ik zie hem beginnen aan een reis. Maar het is alsof hij kan zien dat ik mee kijk en hij nog geen beslissing durft te maken naar waar.' Haar stem trilde lichtjes.
'Wat heeft dat met Edward te maken?' vroeg ik om bij te kunnen blijven.
'Edward doet altijd vreemd in Ryan's buurt. Ik ben bang dat hij er iets achter zal zoeken.' Haar ogen schoten een ogenblik naar de deur en richtten zich toen terug op mij. 'Jasper is hier, ik moet gaan.'
'Er is nog iets dat je me niet verteld,' zei ik op beschuldigende toon.
Ze keek weer even naar de deur terwijl ze langzaam van me weg liep. 'Zoek me straks in het bos,' zei ze zo zacht dat ik haar amper verstond. In een flits was ze weg. Het duurde even eer ik mijn gezicht terug in de plooi kon krijgen, net toen Jasper in de deur stond. Ik glimlachte naar hem en schoof Alice zorgen naar de achtergrond. Ze zou me straks, hopelijk, alles vertellen.