IV.

Na twee dagen door zijn fanmail heen te hebben gewerkt, werd er op de deur van Olivers appartement geklopt. Oliver keek moeilijk op van de stapel waar hij mee bezig was. Met een luide zucht stond hij op en liep hij naar de deur.
‘Hallo?’ Oliver was verbaasd, nee verbijsterd. Voor zijn deur stonden twee onbekende mannen in pak. Heel even voelde Oliver zich underdressed met zijn trainingsbroek en sweatshirt.
‘Kan ik u helpen?’ vroeg Oliver. Op zijn hoede omdat de mannen zich nog niet hadden voorgesteld.
‘Meneer Weasley. De deur is open.’ zei een van de mannen terwijl hij de gang inkeek.
‘Wat is hier aan de hand?’ Oliver’s stem werd wat hoger. Waarom stelden deze mannen zich niet gewoon voor? Zou het asociaal zijn om de deur weer dicht te doen? Voetstappen gaven weg dat er nog iemand onderweg was naar Oliver’s voordeur.
‘Hai Oliver. Ik mag toch nog steeds Oliver zeggen?’ De kaak van Oliver viel naar beneden. Voor hem stond Percy Weasley. In pak. Merlin, wat staat een pak hem goed. Een klein knikje van Percy’s hoofd maakte duidelijk dat hij op een antwoord wachtte. ‘Uhm ja! Ja natuurlijk mag je nog Oliver zeggen. Wat kom je doen Percy?’
'Ketelonderzoek. Het ministerie heeft eindelijk ketelbodems onder de 2.5 centimeter verboden en aangezien het mijn idee was, leid ik nu het onderzoek. Zouden we binnen mogen komen om jouw ketel te bekijken Oliver?’ Oliver stapte opzij.
‘Jahoor prima, maar ik heb hem eigenlijk niet meer gebruikt sinds school. Zoals je weet was Potions niet mijn favoriete vak.’ Lachte Oliver. Percy lachte niet.
‘Dit is geen grap Oliver,’ zei Percy terwijl hij binnenstapte.
‘Waar is je ketel?’ Het zweet sloeg op Olivers gezicht. Dat was een hele goede vraag.
‘Ik dénk achter.’ Percy’s wenkbrauw schoot omhoog. ‘Denk? Vind je het goed als wij in de woonkamer wachten terwijl jij de ketel zoekt?’ Twijfel en afkeuring klonk in Percy’s stem. Hoe kon je niet weten waar je ketel was hoorde Oliver hem denken.
‘Be my guest!’ riep Oliver terwijl hij naar het hok ging.
Toen Oliver even later terugkwam met een stoffige ketel in zijn handen zaten de mannen in pak grondig de woonkamer te inspecteren. Percy, waarvan Oliver wist dat hij privacy waarborgde keek rustig naar Oliver’s brieven. Oliver schraapte zijn keel.
‘Dat is privé.’ Percy keek verbaasd op. ‘Oliver,’ glimlachte hij,
‘Ik had niet gezien dat je al terug was.’ Met grote nauwkeurigheid werd Olivers ketel volledig opgemeten.
‘Oliver ik had beter verwacht. Deze is ook al niet veilig!’ Voordat Percy en zijn gevolg weer vertrok, greep Oliver Percy bij de arm. Dat zijn ketel niet veilig was kon Oliver weinig schelen.
‘Hoeveel heb je gelezen?’ siste Oliver.
‘Schaam je je voor je fanmail Oliver?’ Percy leek oprecht verbaasd. Oliver liet de arm los.
‘Nee, hoezo?’
‘Sorry voor de inbreuk op je privacy. Ik had het niet zo bedoeld.’ Met een glimlach en een knikje liep Percy Weasley de deur uit. Oliver besefte pas nadat de deur gesloten was, dat Percy geen antwoord had gegeven op zijn vraag.