Alleen met heel veel mensen om me heen .1

Het is pauze, nouja voor ons we mochten iets eerder de les uit om een plek in de aula te fixen. Iedereen rent, ik gek genoeg ook. Eigenlijk haat ik de aula, het is er druk en er wordt met eten gegooid. En de conciërge die staat te kijken, maar zegt helemaal niks. Waarom zegt hij niks? En waarom ren ik nog? Waar ren ik eigenlijk heen ik was zo in mijn gedachten verzonken dat ik niet goed opletten. Ik ben de aula waarschijnlijk al voorbijgerend. Ik stop en loop langzaam naar de aula. Het eerste jaar op de middelbare school is nog maar net begonnen en ik vind het nu al niets. Het licht niet aan dat ik rare kleren draagt, want dan zou bijna de hele school rare kleren dragen. Ik draag gewoon merk kleren net als de rest. En ik ben ook niet lelijk, want anders was ik de afgelopen 3 jaar geen model geweest. Jammer genoeg ben ik dat nu niet meer. Ik vind ook wel dat ik humor heb. Op de basisschool was ik het populairste meisje van de klas. Ik loop de aula in en ga ergens zitten. Ik denk terug aan de eerste 2 weken. De eerste 3 dagen waren kennismakingsdagen. Ik was ziek toen. Alle meisjes hadden toen groepjes gemaakt. Toen ik op school kwam waren de echt lessen begonnen. Ik was natuurlijk te laat en kon het klaslokaal niet vinden. Uiteindelijk vond een lerares me ik vertelde welk lokaal ik zocht en ze bracht me. Wat was dat gênant. Toen ik de klas in kwam zat iedereen al naast iemand, behalve 1 meisje: Robin. Ik was zo blij dat dit meisje knap was en er echt leuk uitzag. Ik hoef geen knappe vriendin, maar ik voel me dan toch altijd prettiger dan met een lelijk kind. Dus ik ging naast haar. Maar dan heb je nog een kut docent die vraagt waarom ben je te laat. Ik wilde niet stom over komen dus bedacht een manier om het grappig te zeggen. 'ik was mijn kaart vergeten dus kon ik de weg naar deze gevangenis kamer niet vinden'. Ikzelf vond het wel grappig de klas ook, maar de docent snapte hem niet en vroeg alleen: Is de klas de gevangenis of de school. Dat vond ik een domme vraag dus gaf een bijdehante opmerkimg terug. Nou dat had ik niet moeten doen, want dat koste een uur nabijven. Het was Nederlands op de basisschool was ik goed in taal. Af en toe praatte ik met Robin en ik inspecteerde de klas op setjes. Robin was aardig en de eerste 2 dagen zaten we alleen maar naast elkaar. Maar die dagen waren de laatste van de week. Na het weekend was ik weer te laat. Ik kwam de klas in en alle groepjes waren anders. Ook Robin zat naast iemand anders. Ze keek me aan, ik wist niet wat haar blik betekende. Dit keer was er niemand alleen, er was vast iemand ziek. Dus ik zat alleen. Aan het eind van de les liep Robin de klas met een grote meiden groep ik rende er achter aan en werd er meteen in opgenomen. Ik praatte veel en zorgde dat ik erg aanwezig was. Een halve week was ik een soort leider van het groepje. Maar toen werden ze me volgens mij zat, want eerst wouden ze allemaal naast me zitten. Het kwam door Robin zij nam het over en pikte iedereen van me af. Ze begon over me te roddelen en deed tegen de rest super lief. Maar nu nog kan ik haar niet haten en hoop ik nog steeds op een vriendschap met haar. Ookal ben ik door haar nu zo alleen.