02 - Strange things happen

“Indelingen? Ik dacht dat we allemaal zalf mochten uitkiezen” begon Noa gelijk met een zucht.

“Nee, jullie zijn allemaal ingedeeld. Jongens en meisjes natuurlijk apart” legde Harry uit. Veel van de andere jongens zuchtte al geïrriteerd en waren klaar om in protest te gaan. “Ok in de blokhut voor drie meiden zijn ingedeeld Shenae… Noa en.. uhm.. Madison”
“WAT!” Riepen de drie meiden gelijk. “Niet Madison alsjeblieft niet Madison!” riep Noa.

“Mijn pappie had er voor gezorgd dat ik mijn eigen blokhut zou krijgen!” klaagde Madison.

“Nou plannen zijn gewijzigd missie” antwoordde Harry ongeïnteresseerd.
-*-

In de blokhut
“Het is maar dat je het weet… ik slaap in dit bed” kondigde Madison aan terwijl ze breed uit op het enige twee persoon bed ging liggen en ons vijandig aan keek. “Jullie mogen dat andere delen”

“Ok laatste nieuws… Madison, geen van ons wou toch met jou een bed delen” antwoordde Shenae terwijl ze haar armen kruiste en Madison vijandig terug keek. “Zeg… waar is Alec eigenlijk? Was jou warme chocola op of heeft hij de benen genomen?”

“Kom zeg, Alec wou nog een rondje lopen en trainen voor de race. We zien elkaar heus wel weer” snauwde Madison in verdediging. Ze liep richting de tafel en keek naar Shenae haar camera. “Oh wat is dit?”

“Mijn camera, en blijf er alsjeblieft af met je tengels straks laat je -” voordat Shenae haar zin af kon maken liet Madison Shenae haar camera vallen. “Vallen” zuchtte Shanae sarcastisch.

“Oops” Grijnsde Madison arrogant terwijl ze wou bukken om de camera te pakken. Maar daardoor stootte ze tegen Noa haar skates aan die ook omvielen.

“Mijn skates!” riep Noa geïrriteerd.

“Aah!” riep Madison net. “Arghh mooie boel is dat breek ik een nagel op jullie troep!” krijste ze.

“OK… weg wezen hier… nu!” riep Shenae geïrriteerd. Noa knikte en liep met haar mee de kamer uit. “Het is maar goed dat we weg zijn gegaan anders had ik haar extensions haar strot ingerukt”
“Ik ga een luchtje scheppen” kondigde Shenae aan terwijl ze naar buiten liep. Toen ze de kamp weg volgde naar het wandel/ren route zag ze Alec net naar beneden joggen. “Hee menneer sportief, hoeveel routes heb je al gedaan?” grijnsde Shenae.

“Veel maar het zal me alleen maar helpen in de triatlon van morgen. Je komt me toch wel steunen of niet?” vroeg Alec hoopvol en Shanae glimlachte. Hij omhelsde haar en jogde toen weer verder. Shenae bloosde even en liep toen de berg op maar toen ze in het midden liep van het wandelpad op de grootte heuvel zakte ineens een heel deel van de grond in. Ze schreeuwde even van de schrik maar kon net op tijd houvast vinden aan een takje. Ze bestuurde het ingezakte deel voorzichtig. “Sinds wanneer zakt grond in een perfecte rond in? Iemand heeft dit met opzet gedaan”

-*-
Noah.

Noah zat rond het meer samen met Jack ze bloosde even nerveus voor ze begon te praten. “ZO Jack.. het is wel mooi hier hé?” begon ze terwijl ze probeerde een gesprek aan te knopen. Jack glimlachte even naar haar en haalde even zijn schouders op.

“Ik denk het… er is gewoon minder tja… tiener vriendelijke dingen te doen”

“Het is wel een romantisch uitzicht… gezellig samen turen met je vriend” ging Noa door terwijl ze een hint probeerde te geven.

“Jack kom je?” riep Jasper een van Jack zijn vrienden.

“Niet opgeven Noa ik help je wel zoeken” antwoordde Jack voor hij wegliep.

Noah fronste verbaasd. “Ach zak er toch in! Volgend jaar neem ik een spoedcursus flirten ik ben hier zo slecht in!” vloekte ze geïrriteerd terwijl ze opstond en tegen een steentje trapte. Ineens stond ze per ongeluk met haar voet in het water en ze kreeg haar voet er niet meer uit. “Ahh verdomme!” eindelijk kreeg ze haar voet uit de drek maar haar schoenen niet. Maar ze glee ineens uit over een plas modder en viel zo het water in waardoor ze met haar knieën vast zat aan de drek. Snel haalde ze haar hoofd boten water en probeerde kalm te blijven. “Ik leef nog… ik leef nog… ik ga niet verdrinken” fluisterde ze om haarzelf moed in te praten. Ze zag een nogal stevige tak en trok zichzelf omhoog. Toen ze eenmaal weer aan de kant zat, haar kleding doorweekt ademde ze diep in. “Dat van het erin zakken was ook weer niet letterlijk bedoeld!”
Snel liep ze terug naar de hoofd blokhut haar schoen doorweekt in de modder en haar kleren ook.

“Klasse hoor Sam, nu je het hele huis vies hebt gemaakt en het weer schoongemaakt moet worden door andere!” riep Madison.

“Dat was mijn schuld niet! Het is al dagen droog! Iemand heeft bij de kant van het meer iets glibberigs neergelegd. En ik heb zo het idee dat jij het was!” beschuldigde ze terwijl ze naar Madison wees.

“Pff ga maar naar de kampleider met je mooie theorie. Hebben die ook wat te lachen, hahaha!” lachte Madison die met twee van haar kakkerige vriendinnen met de neus in de wind weg liep.

-*-
In de blokhut.

“Ik bedoel maar hoe vaak zakt een prima stevige grond weg in een perfecte rond?” vroeg Shenae aan Noa terwijl ze eten aan het pakken waren voor het etentje rond het kampvuur.

“Ongeveer net zo vaak als er modder licht op een gigantische hete dag” antwoordde Noa sarcastisch. “En raad is wie er in de buurt was?” voeg Noa eraan toe.

“Oh niks zeggen” zei Shenae. “Haar naam begint met een M en eindigt op die stomme trien die bij ons op de kamer zit!”

“Bingo!” antwoordde Noa.

“Madison verheft rottigheid naar een heel nieuw niveau!” knikte Shenae.

“Hebben jullie het over die rare omstandigheden die steeds gebeuren?” vroeg Alec die toevallig ons gesprek hoorde. We knikte. “Ik was aan het rennen en ineens viel er een perfecte stevige boom om het pad net voor het me wou pletten kon ik opzij springen!” vertelde Alec.

“Dan is het misschien toch niet Madison die dit gedaan heeft. Ze is dan wel een roze psychopaat maar ze zou Alec niet vermoorden” zei Shenae diepnadenkend. “Ze is helemaal weg van hem” voegde ze er sarcastisch aan toe terwijl ze met haar ogen rolde.

“Wat betekent dat we hier onmiddellijk wegmoeten! Ik kan heel snelpakken!” riep Noa enthousiast terwijl ze al weg wou lopen.

“Nee dat betekent Noa, dat we voorzichtig moeten zijn. Raar genoeg doet me dit denken aan wat die ouwe Gerrit zei, hij had het toch over dat het kamp vervloekt is?” herinnerde Shenae zich.

“Of iemand anders...maar Madison tenminste niet” antwoordde Noah.

“Ik zeg dit niet graag maar ik denk dat Madison onze excuses wel verdiend” zei Shenae terwijl ze zuchtte.

“Daar heb ik echt zin in zeg” rolde Noa sarcastisch met haar ogen. Ze liepen richting Madison die met haar twee slonzige vriendinnen aan het praten was.

“Madison… we bieden onze excuses aan” begon Shenae. Stilte. “Noah” drong Shenae aan

“We dachten dat jij achter onze ongelukjes zat” voegde Noa eraan toe.

“Pfuhh, kom mee meiden voordat die zeurpieten me ook nog de schuld gaan geven dat hun haar nooit goed zit!” snauwde Madison terwijl ze weer met haar neus in de wind weg liepen.

“Even vriendelijk als altijd!” riep Shenae sarcastisch.