Hs 67: Kyky

Ik en Caleb lopen doelloos door het vliegveld. Ons vliegtuig vertrekt over 45 minuten en bijna iedereen is al terug naar huis. Behalve wij, de mensjes die naar Liocott gaan. Ik verveel me dood op dit vliegveld! Ik kijk om me heen. Bijna iedereen zit opgepropt op twee bankjes. Behalve wij en... Arrie en Gazel. Ik kijk naar ze. Ze roepen allemaal dingen over dat ze de wereld gaan verslaan en zo. Hoezo nog een beetje into Alius...

Ik kijk verder totdat Caleb me op mijn schouder tikt. "Denk je dat we wereldkampioen kunnen worden?" vraagt hij. "Om nu ja te zeggen is misschien een beetje overmoedigt maar ik ga zeker geen nee zeggen," zeg ik. Hij knikt. "Je hebt gelijk," stemt hij in. Ik glimlach. "Wat?" vraagt hij. "Ik had van jou verwacht dat je meteen zou roepen dat je de wereld wel aankon," lach ik. "Zo erg lijk ik ook weer niet op Claude," zegt hij. Ik rol over de grond van het lachen. Dan komen Mem en Claude aangelopen. "Ik hoorde mijn naam," zegt Claude. "We hadden het erover dat ik dacht dat Caleb wel zou roepen dat hij de wereld aankon en toen zei hij dat hij ook weer niet zoveel op jou lijkt," lach ik. Claude kijkt een beetje beledigd. Dan lopen ze weer weg.

Na een tijdje de slappe lach te hebben gehad kom ik weer overeind. "Die twee kunnen het goed met elkaar vinden, niet?" zegt Caleb. "Ja, dat deden ze op Alius ook al, Claude kan het iets te goed met Mem vinden," mompel ik. "Hoezo?" vraagt Caleb nieuwsgierig. "Hij vindt Mem leuk, en nu Mem en Shawn iets hebben..." ik maak mijn zin niet af, iedereen kan het wel raden aangezien het Claude is. "Heb jij al eens gevlogen?" vraag ik aan Caleb. "Nee, jij?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Ik heb wel een beetje hoogtevrees dus ik ga niet bij het raam zitten," zeg ik. "Oké, duidelijk," zegt hij lachend.

We stappen het vliegtuig in en als hij opstijgt kan ik niks anders doen dan me aan mijn stoel vastklampen en naar onder kijken. "O NEE NEE NEE NEE NEE NEE!!!!!" roep ik als we hoger en hoger gaan. Ik merk dat Hurley ook vliegangst heeft, ben ik tenminste niet loner. Dan maakt Caleb het gordijn dicht waardoor ik niet meer naar buiten kan kijken. "Ik wil terug naar onder," piep ik angstig. "Het komt wel goed, we zijn binnen no-time op Liocott," zegt hij. "Ik hoop het," mompel ik. Archer zit achter ons en omdat hij uit het raam wil kijken maakt hij het gordijn open (er is een gordijn voor twee zitplaatsen). Ik kijk naar buiten en begin te trillen. Caleb slaat een arm om mijn schouders heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Er is niks om bang voor te zijn, het komt wel goed, als je je ogen even dicht doet en gaat slapen dan zijn we zo bij Liocott," dat is het laatste wat ik, van Caleb, hoor voordat ik in slaap val.

"Hey, word je wakker? We zijn geland." Ik en Caleb zijn een van de laatste die nog in het vliegtuig zitten. We zijn dus inderdaad al geland en we pakken snel onze spullen. "Bedankt," mompel ik snel voordat we het vliegtuig uit worden gejaagd. Iedereen staat al te wachten bij de bus, Hurley ziet een beetje groen... "Hey, gaat het?" vraag ik hem. "Redelijk en met jou?" vraagt hij. "Ik heb kunnen slapen dus het gaat wel goed," antwoord ik. We knikken naar elkaar en dan loopt iedereen de bus in.

We kijken onze ogen uit als we door de verschillende buurten rijden. We zien teams trainen en we zien allemaal verschillende culturen met een kort busritje! "Reis rond de wereld in een dag," zeg ik terwijl ik mijn ogen uitkijk. "Inderdaad," zegt Arrie die achter me zit. Caleb zit verveeld voor zich uit te staren. "Kijk je niet mee?" vraag ik. Als ik aan de kant ga zodat hij ook bij het raam kan zitten. Maar hij schud zijn hoofd. "Ik zie het wel als ik er zin in heb, met rust," zegt hij. Ik knik en kijk weer naar buiten. Dan zien we een bordje 'Japanse Buurt'. We kijken rond en zien een strand, huizen die wij gewend zijn en natuurlijk allemaal noedel- en sushi-zaakjes. "Ze weten hier wel hoe ze indruk moeten maken," mompel ik. Dan stopt de bus voor een reuze huis. "Hier verblijven we tijdens het FFI," zegt coach Travis.

Nadat iedereen zijn of haar spullen heeft gepakt en we allemaal kamers hebben zit ik op mijn bed. Ik deel een kamer met Caleb, Mem met Torch en Arrie met Gazel. Niet dat dat niet te verwachten was. Ik ga naast Caleb zitten die op zijn bed zit. "Gespannen voor de eerste wedstrijd?" vraag ik. "We weten nog niet eens tegen wie, dus niet echt," mompelt hij. Ik ga liggen. Hij komt naast me liggen. Zo blijven we even liggen totdat ik mijn hoofd richting hem draait en hij mij aankijkt. Daarna drukt hij zijn lippen op de mijne. Zo blijven we even liggen. Dan trek ik mijn hoofd terug en leg hem op zijn borst. "Zorg dat je niet geblesseerd raakt," mompelt hij. "Ben je bezorgd?" vraag ik. "Nee, ik weet alleen niet hoe ik dit ooit moet volhouden zonder jou," mompelt hij als ik zijn lippen op mijn voorhoofd voel.