The Story of Moon deel 43

Moon deel 43.

Ik probeerde haar reactie te pijlen, maar in haar voorhoofd was een diepe frons gekerfd, alsof ze er mee geboren was. " En hoe weet jij dat? " vroeg ze arrogant. " Omdat ik een Wolfpire ben. " zei ik met een glimlach. Ik had sinds een paar maanden geleden, echt mijn ' ik ' geaccepteerd, wat overigens vrij moeilijk was. " Wolfpire? " zei ze, en stond nu voor me. " Half weerwolf, half vampier. " glimlachte ik. " Moon, verdomme " ze greep haar haren was en trok er aan. Ik dacht dat ze de haren uit haar hoofd trok, maar gelukkig had ze de zelfbeheersing gevonden. " Dus dat waren je geheimen? " vroeg ze , zonder haar kaken van elkaar te halen. " Verdomme, verdomme , verdomme " schreeuwde ze weer. Ik was verbaasd om haar reactie. " Is er iets?" " Nou misschien het feit, dat ik al die tijd met een monster om ga! " schreeuwde ze. Ik trok een wenkbrauw omhoog. Ze was nu toch zelf überhaupt, een monster. " Wat is je probleem? " vroeg ik kalm. " Ik weet het gewoon niet meer. Ik weet niet wat ik moet gaan doen, als ik mijn moeder nog een keer zie, vermoord ik haar. " ik snapte haar wel, ze zou binnen de kortste keren weer haar zelfbeheersing verliezen. " We gaan naar Aron. " zei ik en sloeg mijn tas over mijn schouder. Ze trok haar wenkbrauwen op. " Wat heeft Aron er nou weer mee te maken?!" riep ze, en sprak het uit alsof ze iets vies had gezien. " Nou, Aron is ook een vampier. Hij kan je helpen. " voordat ze antwoord kon geven, zwaaide ik haar op mijn rug, en sprong uit het raam. Ik hoorde Dana achter me alleen maar snuiven, en brommen dat ze eraf wilde. Maar natuurlijk was ik veel te sterk. Ik vertraagde mijn pas en stopte voor Arons huis. Ik zette Dana neer, en gaf haar een hand. Met tegenstelling liep ze achter me aan. Ik hief mijn hand op om te kloppen, maar de deur werd al opengegooid. Aron gaf me een kus, en zei " Kom binnen " . Ik stapte langs hem heen en trok Dana mee, we liepen meteen door naar de woonkamer, en ploften op de bank. Aron ging in de stoel tegen over ons zitten. " Dus, Dana. Jij bent een vampier." " Alsof ik dat niet wist, ik dacht dat ik zomaar bloed dronk, en zomaar Chris vermoordde" zei ze sarcastisch. Aron zuchtte. " We moeten je een paar dingen uitleggen, en voor die tijd. Kan je niet terug naar huis, je moet bij ons blijven. En leren jezelf te beheersen. Dana sprong op " En mijn ouders zomaar achterlaten zonder dat ze weten waar we zijn? " schreeuwde ze. " Wat dacht je wel niet." " Daan, doe nou rustig.." fluisterde ik, en drukte haar weer terug op de bank. " Dana, we gaan je leren dierenbloed te drinken, het verlost je dorst niet, maar maakt het minder. En zo kan je ermee leven dat je vampier bent. Dan hoef je geen mensen te vermoorden " prevelde hij. Dana keek hem verschrikt aan. "Dus, wanneer gaan we?" vroeg ze bazig. " Dana " siste ik. Ze keek me arrogant aan en ging toen weer verder " Komkom "zei ze. Ik pakte haar bij haar arm vast " Je mag niet zomaar naar buiten. We moeten je helpen je door de mensen menigte te laten komen. " ik keek naar Aron, denkend dat hij misschien wel een oplossing had gevonden. " Ik neem haar op mijn rug " besloot ik. Aron knikte en liep op menselijk tempo de deur uit. Ik trok Dana aan haar pols mee naar buiten. Ik verlaagde mijn positie zodat het makkelijk voor haar leek, niet dat het níet makkelijk was voor een vampier om op mijn rug te springen " Kom " fluisterde ik. " Nee, denk je nou echt.. " ik trok haar op mijn rug en begon te rennen. Even later vertraagde ik mijn pas, toen ik zag dat Aron voor me stopte. Ik hoorde Dana onregelmatig in mijn oor hijgen. Ik zette haar neer. " Gaat het wel? " vroeg ik toen ik me naar haar omdraaide. " Het brand!" schreeuwde ze, ze likte over haar lippen, en haar ogen werden diep zwart. Aron stond in een seconde naast me, en pakte Dana's armen en draaide die op haar rug. " Ik moet, naar de heerlijke geur!" schreeuwde ze. " Stil maar.. " fluisterde ik. " Ik ben zo terug " zei ik en knikte naar Aron. Ik rende het bos in, opzoek naar een dier, wat Dana zou kunnen drinken. Ik zag een prachtig hert, het was aan het grazen, het neusje glinsterde in het zonlicht. Ik zuchtte, weer een prachtig leven ten einde maken. Maar wij moesten ook leven . " Sorry " fluisterde ik. Het hert hoorde me en keek op. De prachtige zwart bruine ogen, keken me angstig aan. Ik rende naar het hert toe en sprong erop. Ik spoorde met mijn voeten het hert aan zodat hij in de juiste richting rende. Al gauw kwam ik bij de heide. Dana had haar hoofd gebogen, te veel geprobeerd om zich los te wurmen van Aron. Toen ik in beeld was, hief ze haar hoofd op. Ik bracht het hert naar Dana, en stapte af. Hij was al iets rustiger. Ik sloeg mijn arm om de nek van het hert en zei " Dana, je voedsel " Aron liet Dana los. Ze likte nogmaals haar lippen, en sloop naar het hert. Ze liep er een rondje omheen en zei " Zozo. " ze aaide even over de hals van het hert. Ik hoorde haar snuiven. Ze kwam langzaam met haar mond dichterbij de hals van het beest. Ik keek haar aan, en zag dat haar mond in een grimas veranderde. " Laat me met rust, ik zoek wel een eigen manier om te overleven. Ik ruik een veel beter geur. " zei ze, en glimlachte. Er kwam een harde windvlaag, en toen ik knipperde was ze weg. Aron en ik keken elkaar aan. Ze zette koers naar een mens..