Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4 • Hand in hand
•Joy•

Ophelia sliep nog als een roosje. Wel eerlijk gezegd kon ze beter omschreven worden als een marmot die nog niet ontwaakt was uit zijn winterslaap. Ik was er van overtuigd dat ze nog zo'n 5 uur kon doorslapen als ik haar nu niet zou wekken. Eigenlijk was het wel mooi om te zien. Het maakte me nog maar eens duidelijk hoe verschillend mensen kunnen zijn. Voor Ophelia was slaap heilig. Als je officieel kon trouwen met je bed dan zou Ophelia dat al lang gedaan hebben, daar was ik van overtuigd. Ik was daarentegen helemaal geen lange slaper. Ik kon gewoon niet lang in mijn bed blijven liggen, vanaf ik wakker was, moest ik opstaan. Ophelia had altijd wat hulp nodig bij het opstaan en daar hielp ik haar maar al te graag bij.
'Ophelia', fluisterde ik vlak bij haar oor en ik zorgde ervoor dat ik extra lang deed over het uitspreken van de letter "e" in haar naam, waardoor deze een zagerige bijklank kreeg. Bovendien wist ik dat ze het niet graag had dat mensen haar naam op die manier uitspraken. Zoals verwacht sliep Ophelia gewoon verder alsof er niets gebeurd was. 'Ophelia!', zei ik iets luider maar nog steeds was er geen beweging te zien in haar grote lichaam.
Ik lachte even, dan maar gebruik maken van de harde middelen. Ik greep het grootste kussen dat zich in onze kamer bevond en gooide het naar Ophelia's gezicht. 'Wakker worden schone slaapster'. Ze trok het kussen over haar oren en kreunde. Ondertussen friste ik mezelf wat op. Ik gooide fris water in mijn gezicht, kamde mijn haren en zocht kleren uit die ik zou aandoen vandaag. Ophelia liet ik even doen. Ze had altijd even haar momentje nodig om wakker te worden en dan nog het liefst een zo lang mogelijk momentje -een hele voormiddag of zo-.
Na een dikke vijf minuten kwam er weer beweging in het lichaam van mijn vriendin. Met haar ogen nog half dicht wandelde Ophelia naar de kleerkast waarna ze even naar buiten keek. "Hoe laat is het?", vroeg ze. "7 uur", glimlachte ik. "Joy serieus? Ik had echt nog een uur of langer kunnen slapen, besef je dat?".
"En wat dan met we gaan vanaf nu elke maandag en woensdag joggen?", vroeg ik haar poeslief. "Oh dat ja", antwoordde Ophelia opvallend zacht. "We konden toch ook 's avonds gaan joggen?", zei ze terwijl ze ineens op mijn rug sprong. Dat was echt typisch haar. Ze was op zich niet lui maar als het gemakkelijk kon, zonder al te veel energie te kosten dan deed ze dat.
Ik daarentegen deed veel zonder na te denken, tenminste als ik alleen was of met Ophelia. Op openbare evenementen etc was ik iets meer op m'n hoede dan anders maar dat kwam voornamelijk omdat een groot deel van de mensen mij kende of toch op herkende.
'kom op, hoe zit het? Ben je nog van plan vandaag te vertrekken of is het voor morgen?'
'dan kies ik toch voor de optie morgen', zei ze hoewel ze wel begon met het zoeken van haar sportschoenen waardoor ik wist dat ze toch met me mee zou gaan. Dat was wat Ophelia net zo fantastisch maakte. Hoewel ze mijn mening niet altijd deelde en soms absoluut niet in de stemming was om iets te doen waar ik enorm naar uitkeek, liet ze me die activiteiten nooit alleen doen. Ze liet me nooit in de steek en dat maakte haar echt één van de beste mensen die ik om me heen kon wensen. Er was niets dat tussen ons in kon komen. Onze vriendschap bestond uit geven en nemen. Geen van beiden vond het erg eens wat meer te geven zodat de ander meer kon nemen. Het voelde gewoon goed en harmonisch zonder dat er afspraken of regels bij kwamen kijken. Ze was één van de weinige mensen op wie ik blindelings kon vertrouwen. Ze was echt fenomenaal.
Ondertussen had ik ook m'n sportschoenen en lange loopbroek bij elkaar gezocht aangezien het er niet erg warm uitzag buiten. Ik k'eek even opzij om te kijken in hoeverre Ophelia klaar was om te vertrekken en verrassend genoeg stond al volledig aangekleed naast me terwijl ze voldaan glimlachte. Ze had zo een typisch klein glimlachje dat tevoorschijn kwam wanneer ze trots was. 'Ben je nog van plan te vertrekken of is het voor morgen?', aapte ze me vrolijk na aangezien zij nu diegene was die op mij stond te wachten.
We wandelden de trappen af en begaven ons naar buiten. Het was frisser dan ik had gedacht maar daar was ik ergens wel blij om. Ik hield van deze koude, dan was er veel zuurstof in de lucht en dat voelde heerlijk. 'Kom laten we snel beginnen voor we hier doodvriezen'. Ik moest even lachen om Ophelia's uitspraak. Ze was meer iemand die hield van de drukkende warmte van de zomer. Langzaam begonnen we te joggen en de bladeren kraakten heerlijk onder onze voeten, toch moesten we af en toe oppassen aangezien het bladerdek behoorlijk glad kon zijn en geen van ons zin had om de komende maand in een rolstoel te zitten, ook al zouden we dan een rolstoelrace kunnen houden.
Bij de vijver hielden we even halt omdat het een prachtige plek was, maar ook omdat het lang geleden was dat we waren gaan joggen en onze conditie dus lang niet meer zo goed was als een aantal maanden geleden. 'Het blijft hier echt mooi, deze plek blijft me steeds weer verbazen'. Ik knikte alleen maar. Deze plek had inderdaad iets speciaal, waarom dat wist ik niet, maar het had iets dat niet veel andere stukjes van dit bos hadden, alleen kon ik mijn vinger er niet opleggen. 'Beloof me dat we hier eens gaan zwemmen voor we afstuderen', zei Ophelia bijna smekend en ze hield haar pink naar voren. Ik glimlachte. 'Beloofd' en ik haakte mijn pink in die van haar. Zwemmen hier was eigenlijk verboden. Waarom wist niemand. Eigenlijk hadden ze ook niet graag dat je het bos hier in ging tenzij er een speciale activiteit plaatsvond waar de directeur ook iets van af wist. Toch liepen er af en toe wel eens mensen in rond, alleen gingen de meesten niet tot aan het meer aangezien ze het niet meer interessant vonden sinds het zwemverbod. Waarschijnlijk vond men het niet kunnen dat studenten dan in bikini zouden rondlopen en zou dat vragen om te veel problemen. Ik draaide even met mijn ogen toen ik daar aan dacht. Er waren altijd pietluttige regeltjes waar je je aan moest houden, zeker als je activiteiten organiseerde die toegankelijk waren voor alle studenten.
We maakten ons rondje af en kwamen zo uitgeput terug bij de universiteit. 'Volgens mij zweet ik zowat overal', grapte ik, waardoor Ophelia luid begon te lachen. 'Kom laten we maar snel douchen dan', antwoordde ze terwijl ze haar vingers demonstratief over haar neus liet glijden alsof ze zich beschermde tegen mijn lichaamsgeur. Ik gaf haar een duw tegen haar schouder en liep daarna zo snel ik kon de trappen op aangezien ik wist dat Ophelia achter me aan zou gaan om me terug te duwen. Ze leefde altijd wel een beetje volgens het principe van wraak. Geloof me, je wilt haar echt niet tegen je hebben. Echt niet.
We gristen snel wat handdoeken en shampoo uit onze kamer en liepen daarna verder door naar de douches. De douches bevonden zich op elk verdiep en waren te delen met de andere studenten. Het voordeel van vroeg douchen was dat je er zeker van kon zijn dat alles er nog proper was. Ze werden namelijk elke avond of ochtend gepoetst. Gelukkig maar want anders zou het hier waarschijnlijk vol liggen met haren van andere mensen en dat was echt geen aangenaam zicht. 'Waar wil je douchen?', vroeg Ophelia terwijl ze met haar hand alle lege douchehokjes toonde. 'Zolang het maar ver genoeg van jou is, maakt het me niet uit', grapte ik en ik stak mijn tong uit naar haar. Nu gaf ze me een duw. Dat had ik moeten zien aankomen, die had ik nog te goed. We stapten elk in een hokje dat aan elkaar grensde en douchten terwijl we over allerlei dingen begonnen te praten. 'Schuif de shampoo eens door', riep Ophelia. Ik schudde even lachend mijn hoofd. Ze zou hier nog wel eens staan zonder handdoek.
Nadat we beide gedoucht hadden, wikkelden we ons in een handdoek en kwamen uit het hokje. Normaal gezien was het gebruikelijk dat je kleren meenam en die dan in dat hokje aandeed. Maar aangezien al je kleren dan nat werden en er nu toch nog niemand te bekennen was hier, liepen we gewoon met een handdoek rond naar onze kamer. Dat deden we eigenlijk altijd. Bovendien maakte dat het net extra leuk. Je moest lopen door de gang om er voor te zorgen dat niemand je zag. '3, 2, 1', telde ik af. We knikten naar elkaar en begonnen dan enorm hard te lopen om dan al lachend in onze kamer aan te komen.
'Dat vind ik dus echt één van de leukste momenten in de week', lachte Ophelia luid en ik moest haar gelijk geven. Het waren die kleine grappige momenten met haar die ik voor geen geld van de wereld zou kunnen missen.
Ik zocht een setje kleren uit en besloot te gaan voor een strakke jeans en een bloesje. 'Looking good Joy', complimenteerde Ophelia me en ik knikte dankbaar, waarna ik zuchtte. 'Je gaat het geweldig doen straks, dat weet ik zeker', zei Ophelia terwijl ze naar me toe kwam. Ik zei haar dat ik hoopte dat ze gelijk had maar dat ik er niets aan kon doen. Hoeveel speeches ik ook al had gegeven, ik bleef stress hebben voor die momenten.
'Bedankt Ophelia', glimlachte ik, waarna ze me in een knuffel trok.

---

Eerst en vooral spijt het me enorm dat het zo lang heeft geduurd voor dit hoofdstuk online stond. Ik was op vakantie en had m'n laptop niet bij mij + mijn gsm is kapot gegaan dus ik kon niet schrijven. I'm very sorry. Daarom heb ik nu dus een extra lang hoofdstuk geschreven en vanaf nu zal ik terug minstens 1 keer per week een hoofdstuk uploaden.
Oh ja ik ga een nieuw verhaal beginnen (zal nog wel even duren waarschijnlijk) maar ik ben op zoek naar rollen dus als iemand zin heeft om een rol te maken, klik dan even hier