Part 8.

In de grote auto neem ik plaats naast Danielle en Joe. Ze klemmen me stevig tussen hen in. Big Rob rijdt terwijl Paul het plan verteld. Ik luister maar met een half oor. Ik snap niet hoe ze zo rustig kunnen blijven. Denise vertrouwd op haar moederlijke intuïtie en de anderen denken allemaal dat het goed komt. Waarom ben ik de enige die denkt aan hoe het verder gaat als Nick niet terug komt?
De auto wiegt me heen en weer totdat Big Rob opeens heel hard remt. De schok van het remmen doet me denken aan vorig jaar. Op een rustige zomerdag zou Nick me leren autorijden.

“ ‘Pas maar op! ik kan dit zonder horten en stoten,’zeg ik uitdagend.
‘We zullen zien hoe vaak hij afslaat,’lacht Nick.
‘Nou zeg, een beetje meer vertrouwen in mij graag.’
‘Sorry lieverd.’ Nick steekt plagend zijn tong uit. De knipperlichten knipperen en je hoort een grappig toontje ten teken dat de auto open is.
Eerst stap ik aan de passagierskant in. Nick zal ons naar een lege parkeerplaats rijden zodat ik rustig kan oefenen.
Ik druk direct de radio aan er is een bekend liedje voor en ik zing zachtjes mee. Nick kijkt me aan en glimlacht.
‘Wat is er?’vraag ik een beetje onzeker.
Hij schudt zijn hoofd. ‘Niets, je bent gewoon zo bijzonder,’zegt hij zachtjes en kijkt me lief aan. Hij leg na het schakelen zijn hand op mij been. Ik leg gretig mijn hand op de zijne en verstrengel mijn vingers tussen die van hem. Zachtjes begin ik weer te zingen.
Nick brengt ons naar het parkeerterrein. Het is helemaal verlaten, perfect. Hij stopt de auto en doet hem uit. ‘Ok, ga je gang.’ Hij laat de sleutels in het contact zitten en stapt uit.
Ik loop om de auto heen, naar de bestuurdersplaats. Nerveus neem ik plaats achter het stuur.
Nick zit al klaar. ‘Goed, gordels om. We rijden natuurlij wel veilig,’glimlacht hij.
‘Er zal heus niets gebeuren.’ Maar ik doe toch wat hij zegt.
‘Ok, dan zet je eerst de versnelling in één.’
Ik schok de pook naar zijn juiste plaats.
‘En nu trap je de koppeling volledig in.’ Nick spreekt als een echte leraar.
‘Links?’
‘Ja, de linker. Goed zo en dan zet je nu je voet op het gas en duw je heel zachtjes.’
De auto bromt. ‘Heel licht op het gas,’verbeterd Nick mijn beweging.
De auto begint nu te snorren. ‘Voel je dat hij nu eigenlijk vooruit wil?’
Ik knik braaf.
‘Dan laat je nu heel langzaam en voorzichtig de koppeling een beetje los met je voet.’
Ik doe zoals hij zegt. De auto schiet voorui, als een klein sprongetje.
‘Nog langzamer loslaten, heel geleidelijk.’ Langzaam begint de auto te rollen.
‘Prima. Nu doe je de koppeling en gas tegelijk. Als je voorzichtig op het gas duwt, laat je de koppeling wat los.’
Uiteindelijk heb ik de auto rustig aan het rollen. Ik glimlach trots.
‘Geef maar wat meer gas. Dit is zo’n slakkengangetje.’
Ik geef wat gas. ‘Toe maar,’zegt Nick bemoedigend.
‘We gaan al hard genoeg,’zeg ik koortsachtig.
Nick lacht kort. ‘Ok, is goed. Dan gaan we nu remmen. Laat het gas maar los. Trap de rem in en..’
Ik trap direct de rem vol in en de hele auto begint te schokken. Ik slaak een gil en hou het stuur krampachtig vast.
‘Koppeling1 koppeling!’roept Nick. Maar ik heb met beide voeten alles losgelaten. We staan stil, de auto is afgeslagen. Ik kijk Nick met grote ogen aan.
‘Niets aan de hand, schat. Ik had ook moeten zeggen dat je de koppeling in moest trappen.’
Ik zie een fonkeling in zijn ogen. Dat maakt me aan het lachen en ik haal opgelucht adem.
‘Ok, niets aan de hand. Ik dacht enkel dat we dood gingen, maar niets aan de hand,’lach ik.

Het autorijden gaat best goed. Al is het soms moeilijk om op het juiste moment gas te geven en de koppeling los te laten, en je moet zoveel dingen tegelijk rekening houden. Maar het is super leuk en grappig met Nick als leraar.
Nick heeft bepaalde oefeningen gemaakt. Hij heeft pionnen neergezet en andere attributen gebruikt om een verkeerssituatie na te maken voor mij. Ik maak scherpe bochten en raak geen pion.
Ik moet nu tot aan het grijze, oude gebouw rijden, op tijd afbuigen naar rechts en dan zogenaamd over de rotonde. Het rijden gaat prima.
‘Dit is voor de achterlichten, dit is voor de ruitenwissers en dit is dus voor de knipperlichten,’vertelt Nick. Hij wijst me alles aan.
Ik glimlach ten teken dat ik het weet. Ik kan me geen betere leraar wensen..
Ondertussen komt het gebouw dichterbij. Ik zal straks ‘de weg moeten inslaan’ naar rechts.
‘Dit is voor de alarmlichten, voor als je dus langs de weg stilstaat. Hier heb je de..’
Nick wijst het rode knopje aan en kijkt even op om te zien hoe het gaat. ‘NORAH! Kijk uit!’roept hij geschrokken.
Voor ik op kan kijken en kan zien wat er is heeft Nick een draai aan het stuur gegeven. De spiegel schraapt lang de muur van het gebouw. Nick draait de auto van het gebouw af en ik stop hem direct.
Ik zit verstijfd in mijn stoel. ‘Oh mijn..’fluister ik. Ik draai mijn hoofd opzij naar Nick. Hij lijkt niet eens zo geschrokken. Eerder bezorgd.
Hij pakt mijn hand. ‘Alles goed, lieverd?’vraagt hij lief.
Ik haal diep adem en glimlach voorzichtig, maar mijn ogen staan wijdt open gesperd. ‘Ik schrok me dood! Als jij niet aan het stuur had getrokken, dan waren we..’
‘Ssh, het is goed gegaan,’sust Nick de gedachte weg.
‘Het spijt me zo,’en ik begin te snikken. Van schrik en angst. We hadden bijna een ongeluk gehad.
Nick buigt zich naar me toe en omarmt me stevig. Hij wrijft mij over mijn rug en kust me zachtjes in mijn nek. ‘Stil maar. Het geeft niet, het kan gebeuren. Het geeft echt niet.’Zijn kalmte en liefde straalt door me heen en maakt me rustig. "

De herinnering laat me rillen. Toen had ik bijna een ongeluk veroorzaakt.. Toen was Nick er geweest om me te troosten en rustig te stellen. Toen had ik hem kwijt kunnen raken, maar dat was niet gebeurd. Misschien is het dan nu zover dat het wel gebeurt.
Ik sluit mijn ogen en bal zo’n vuist dat mijn nagels in mijn handpalm prikken.