Deel 64

Tom pov

Ik liet Ria na een tijdje los. “Geloof je me na alles?” vroeg Ria zachtjes. “Vertrouwen is nog een groot woord maar geloof je wel” zei ik rustig. Ria knikte dat ze dat wel begreep. “Ik ga dan, zie ik je morgen? Gaan we samen eten” ‘Ja is goed” zei ik rustig en bracht Ria rustig weg. Toen ik terug de studio in liep zag ik dat David weg was. En Melanie! Geschrokken keek ik rond. Shit nee! Peter kwam de studio in gelopen. “Heb jij mijn stiefzusje gezien?” vroeg ik meteen. “David bracht der naar huis, terwijl jij met Ria stond te kletsen” Ik knikte langzaam. “Over een maand gaan we weer touren, jullie album is al klaar” Ik knikte dat het goed was. “De andere jongens weten het al en ga nu maar naar huis toe” Ik knikte en pakte mijn autosleutels. Rustig liep ik naar mijn auto en reed weg.

Thuis aangekomen zag ik dat mam en stief pa weer thuis waren. Rustig liep ik naar binnen en zag dat mam in de woonkamer zat. “Hey mam, klaar met werken” ZE keek op naar mij. “Ja, en hoe ging het in de studio?” “Ging goed, ben helemaal klaar, over een maand gaan we weer touren al” “Echt jonen?” vroeg ze verbaasd. Ik knikte dat het waar was. “Dat wordt weer drukke tijden voor jullie” “Ja dat klopt, maar het wordt ook weer leuk” ZE knikte dat het waar was. “Morgen gaat Melanie naar Angel, ze mag eindelijk komen” “Dat is goed nieuws” zei ik blij maar voelde me ook weer schuldig. Ik heb Melanie laten zitten. “Ja, ze belde net dat het nu wel kon” Ik knikte dat het waar was. “Hoe gaat het dan met der nu?” “Ze heeft nog koortsaanvallen en moet nog rusten, is nog afwachten nog even” zei Simone ne ik knikte. “Ik ga even bij Melanie kijken” “Is goed lieverd” Rustig liep ik naar Melanie der kamer toe.

Ik klopte op der kamer deur. “Ga weg” zei ze meteen. Ik opende de kamer deur en liep rustig naar binnen. Ze lag huilend op bed. “Wat is er aan de hand?” vroeg ik bezorgd. “Er is helemaal niks” zei ze en draaide der weg van mij. “Melanie vertel op” “Laat me met rust Tom, je hebt me pijn gedaan” zei ze en ik hoorde dat ze lag te huilen. “Melanie, sorry” “Zal wel…” Zei ze zachtjes. “Morgen mag je naar je zusje” “Ja weet ik, heb ik zin in” “Gelukkig maar, ik zie je morgen dan wel goed” “Ja” Ik liep der kamer weer uit en liep naar de mijne. Wat heb ik fout gedaan?

Angel pov

De volgende ochtend …

Ik werd wakker en zag dat Bill nog naast me lag te slapen. Hij zag er heel schattig uit hou die lag te slapen zo. Zachtjes veegde ik een plukje haar uit zijn gezicht. Hij bewoog even maar sliep wel gewoon verder. Het ziet er zo schattig uit. Vandaag komt mijn zusje eindelijk! Heb der gemist. Lig al een paar dagen in het ziekenhuis en ze mocht maar niet komen en nu wel. Ik moest grinniken als ik eraan dacht. Ineens voelde ik een hand dor mijn haren gaan. Ik schrok op en keek naar Bill. Hij was blijkbaar net wakker geworden. “Goedemorgen” zei die lachend. Ik moest grinniken. “Morgen” zei ik zachtjes.

Ineens ging mijn deur open en kwam de zuster binnen. “Ik kom je checken en je ontbijt brengen” “Is goed” Bill stond rustig op zodat de zuster bij mij dingen kon checken. Ze meten mijn bloeddruk rustig op en deed schoon verband om mijn wond. Het deed soms pijn als ze eraan kwam. Ze meten nog mijn koorts rustig op. “Je koorts is er nog steeds, ik geef je medicijnen” “Is goed, mag me zus nog steeds komen?” vroeg ik zachtjes. “Ja ze mag nog steeds komen, is net gevaarlijk voor der” Blij lachte ik. Rustig gaf de zuster mijn medicijnen door mijn infuus en zetten mijn ontbijt neer. Daarna liep ze rustig weg. “Wil jij ook wat?” Ik gaf een broodje aan Bill die hem rustig op at. Rustig aten we samen mijn ontbijtje op.

Bill en ik zaten rustig een beetje te kletsen toen mijn deur openging. We keken op en zag pap met Melanie binnen komen! “MELANIE” riep ik blij uit en ze keek mij lachend aan. Ze liep naar mij toe en we gaven elkaar een dikke knuffel. Lachend lieten we elkaar los en ze kwam bij mij op bed zitten. “Hoe jij je vandaag?” vroeg ik rustig. “Het gaat goed, de medicijnen werken” zei ze zachtjes. Ik zag aan der gezicht dat er iets was maar durfde het niet te vragen waar Bill en pap bij zaten. “En jij zusje?” “Ik heb nog koorts maar me wond geneest goed zei de zuster vanmorgen” ‘Gelukkig maar’ zei ze blij. “Ik neem Bill even mee naar de kantine, kunnen jullie bij kletsen” zei pap ineens. We knikte dat het goed was en samen liepen ze weg. Toen ze de deur dicht deden keek ik naar Melanie. “Wat is er aan de hand?” vroeg ik meteen. De tranen begonnen te lopen en ze legde zich tegen me aan. Rustig sloeg ik mijn armen om der heen en liet der rustig uit huilen. “Ik ben er voor je zus, altijd” zei ik zachtjes terwijl der wiegde.