Hs 66: Arrie

Ik en Bryce komen net de bioscoop uitgelopen als ik zie dat het al elf uur s'avonds is. "Shit, we moeten morgen best vroeg op om in te pakken!" vloek ik gestresd. "Dan gaan we nu toch gewoon terug naar de rest," zegt Bryce rustig, zoals altijd en dus verwacht. "Goed idee," zeg ik. Ik word er rustig van dat Bryce niet in de stress schiet. Het klinkt heel raar als ik er zo over nadenk... "Kom je nog?" vraagt Bryce waardoor ik opschrik uit mijn gedachten. "Ooh... Ja, ik kom eraan!" zeg ik als ik achter hem aanloop.

We zijn terug in onze kamer. "Wil jij je eerst omkleden of ik?" vraag ik als ik naar de badkamer wijs. "Ga jij maar in de badkamer dan ga ik hier," zegt hij. Ik loop de badkamer aan en kleed me highspeed om. Ik loop de badkamer uit en... Bryce is dus blijkbaar nog niet helemaal klaar. Hij heeft een losse, grijze joggingbroek aan en wou net een bijpassend grijze trui over zijn hoofd trekken. Dus eigenlijk... had hij alleen een joggingbroek aan (en hopelijk ondergoed maar dat kan ik natuurlijk niet zien). We kijken elkaar een paar seconden aan terwijl ik weet dat mijn hoofd transformeert in een tomaat. "Ooh... Ik dacht dat je al klaar was," kan ik dan toch mijn mond uitpersen. "Ben ik ook," zegt hij als hij de trui snel over zijn hoofd heen gooit. "Laten we dit awkward moment dan maar vergeten," zeg ik lachend als ik ga zitten. "Ja, laten we dat doen," klinkt Bryce niet echt overtuigd. "Is er iets?" vraag ik. "Nee, er is niks. Laten we maar gaan slapen," zegt hij als hij in het bed tegenover de mijne gaat liggen. Ik stel mijn wekker in en ga dan zelf ook liggen.

Volgende ochtend rond 7:30
De volgende ochtend is iedereen al vroeg in de weer met inpakken. Ik sla mijn eigen wekker uit en sta op. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en loop naar Bryces bed waar nog geen beweging is waargenomen. "Ben je dood of word je wakker?" vraag ik duf als ik half bovenop hem ga zitten. "Hmmm-hmm-hm," bromt hij duf. Betekent waarschijnlijk; ik kom al, of zoiets. "Schiet wel een beetje op, zombie," zeg ik als ik mijn trainingspak pak en richting de badkamer loop. Ik kleed me aan en kan mijn haren. Dan loop ik terug naar de slaapkamer en loopt Bryce de badkamer in. Ik begin met inpakken en even later komt Bryce me toch nog helpen.

11:00
We zijn klaar met inpakken en lopen richting de eetzaal voor ontbijt. "Hallo, is er nog iets te eten over?" vraag ik als ik binnen kom lopen. "Er zijn nog boterhammen en een paar eieren," antwoord Camelia. "Dat word dan ons ontbijt," zeg ik als ik richting de keuken loop en eieren begin te bakken.

"Hoef jij niks te eten?" roep ik naar Bryce als mijn ei bijna klaar is. "Wacht, maak jij niet twee eieren?" vraagt hij. Ik schiet in de lach. "Nope!" roep ik. "Ik kan niet koken dus dat wordt een droge boterham," zucht Bryce. "Ik maak wel een extra ei, pak jij deze maar," zeg ik als ik het ei uit de pan op een boterham gooi en nieuwe boter in de pan doe. "Bedankt," zegt hij extra overdreven als hij zijn ontbijt komt ophalen en aan een tafel gaat zitten. Ik kom er even later naast zitten. "Weet je hoe laat we bij het vliegtuig moeten zijn?" vraagt Bryce. "We moeten om een uur vanmiddag bij de bus staan, met koffers," zeg ik met zo'n dat-hoor-je-te-weten blik. "Okejjj, bedankt," zegt hij met het meest onschuldige gezicht, dat hij waarschijnlijk kan maken. Ik grijns naar hem. Dan komen Kyky en Caleb binnen gelopen, met vlak achter ze Mem, Shawn en Claude. Kyky en Caleb gaan vrolijk naast Bryce en mij zitten, en Shawn, Mem en Claude gaan ergens anders zitten. ''Hoe was het in de bios?'' vraagt Kyky nieuwsgierig. ''Leuk,'' zeggen Bryce en ik tegelijk. Kyky knikt goedkeurend, waarna ze in een hap een hele boterham in haar mond duwt. ''Nou, zeg. Doe je rustig aan Kyky,'' zegt Mem vanaf de andere tafel. Kyky grijnst breed en slikt de MEGA-hap door. "Sorry, ik moet alles nog inpakken en daarna checken of ik niks ben vergeten, jullie hebben toch wel gecheckt hè? We kunnen niet meer terug!" ratelt ze terwijl ze mij en Mem aankijkt. "Wel al ingepakt..." zeggen we tegelijk. "Dan gaan jullie dalijk checken!" zegt ze moederlijk. "Jaja, maar dan ook. Mem vergeet altijd wel wat," zeg ik lachend. "Daar heb je een punt," zegt Kyky en de rest knikt instemmend. "We kunnen beter maar gaan inpakken," zegt Kyky als ze Caleb meetrekt. Caleb kijk ons nog een keer wanhopig aan en vormt met zijn mond het woord help. Ik schiet in de lach.

Na een paar uur haasten, rennen, geschreeuw waar spullen liggen staan we eindelijk op der vliegveld. Ik kijk naar Mem en Shawn die ongemakkelijk tegenover elkaar staan en kennelijk beiden niet goed zijn in doei zeggen. Maar toch zouden ze elkaar graag willen knuffelen. Ik kijk nogmaals rond en loop dan naar Bryce. "Dalijk gaan we dan eindelijk dekijk naar Liocott," zeg ik zuchtend. Niet te geloven. We gaan het echt tegen de wereld opnemen. "De wereld mag oppassen!" roept hij. "Voor jou!" zeg ik spottend. "Nee, voor ons," zegt hij lachend. "Wereld, hier komen we!!!" roep ik triomfantelijk.