Deel 52.

angel pov

Midden in de nacht werd ik wakker. Bill lag nog rustig te slapen naast mij. Ik kon niet heel lekker slapen door mijn ribben. Voorzichtig ging ik recht op zitten en hield mijn ribben vast. Dat ze zo pijn doen, gekneusde ribben. Ik pakte de emmer snel en spuugde er weer van alles uit. De pil die Bill gaf hielp wel iets. Al snel vulde ik dat mijn haar vast werd gehouden. Dat moet Bill zijn. Dat kan niet anders. Toen leeg was keek ik op naar bill die bezorgd naar mij keek. “Dit is niet goed meer hoor meis, je spuugt nu ook een beetje bloed al en om de paar uur er alles weer uit” zei die zachtjes en wreef over mijn wang. “Het gaat wel” “Het gaat niet, je bent warm ook, ik ga je vader halen” Meteen stond die op en liep mijn kamer uit. Rustig legde ik me weer tegen mijn kussen aan.

Al snel kwamen pap met bill weer naar binnen. Pap liep meteen naar mij toe en voelde me hoofd rustig. “Voel je nog wel goed?” vroeg die verbaasd en pakte de themometer en stopte hem in mijn oor. “Ja, heb alleen last van het spugen met me ribben” zei ik rustig. “Je heb 39,8, ik ga je naar het ziekenhuis brengen, er is meer aan de hand nu” Ik zuchtte en knikte. “Bill wil jij wat spullen in pakken voor der?” Bill knikte en pap tilde mij voorzichtig op. Rustig liep die naar de auto toe en zette mij op de achterbank neer. “Het gaat goed komen meisje” Ik knikte en al snel kwam bill aangelopen met een tas en stapte in. Pap stapte ook in en reed meteen naar het ziekenhuis toe.

In het ziekenhuis werd ik meteen aan alle monitoren gelegd en testjes bij mij gedaan. We moesten nu wachten op de uitslag. Bill bleef bij mij terwijl pap bezig was. Pap was toch bang dat er iets beschadigd was bij me, omdat ik ook blijf spugen en nu ook met bloed en koorts heb. “Gaat het nog met je meis?” vroeg Bill bezorgd. Ik knikte dat het nog wel ging. “Ja gaat wel” zei ik eerlijk. “Het is raar om je nu aan de hartbewaking en alles te zien liggen” “Ze willen me nu gewoon goed in de gaten houden, ook vanwege me koorts” Bill knikte en wreef door me haren. Ineens kwam pap ingelopen en keek niet zo heel erg blij. "Wat is er pap?" Vroeg ik bang en kneep in Bill hand. "Je hebt een bloeding, we moeten je opereren en wel nu" Ik schrok en voelde dat Bill ook schrok. "Oke dan moet het maar" zei ik zachtjes. "Succes, ik blijf hier op je wachten" Ik knikte dat heg goed was. Pap bracht me meteen naar de operatie kamer en legde een infuus bij me aan. Toen alles klaar stond legde ik me op de tafel neer. Me vader kwam aangelopen met zo slaap masker. "Slaap lekker meis" Ik knikte en de masker word op me mond gezet. Al snel lag ik al te slapen. Daar gaan we dan.

Tom pov

De volgende ochtend ....

Ik werd wakker en strekte me rustig uit. Vandaag weer naar de studio dacht ik bij mezelf. Rustig stond ik op en hoorde geluid uit de kamer van Melanie komen. Verbaasd opende ik der deur. Ze stond wankel naast der bed. "Mag je al uit bed?" Vroeg ik verbaasd. Ze schrok op en keek naar mij. "Ik moet plassen en heel nodig" Ik liep maar der toe en hielp der naar der badkamer te lopen. Daar deed ze meteen der ding. Ik wachtte wel netjes buiten tot ze klaar was. "Ben klaar" zei ze ook toen ze klaar was. Ik liep naar binnen toe en hielp der met lopen. "Wil je naar bed? Of naar beneden?" "Naar beneden, wil niet de hele dag op bed liggen meer" Ik knikte en hielp der naar beneden toe. In de keuken zag ik mam die ontbijt aan het maken was zo te zien. Georg zat ook al aan de tafel. "Morgen" zei ik en ze keken op. Iets aan me moeder gezicht was anders. Ze was ergens bezorgd om. "Morgen liefjes" zei ze en zetten pannenkoeken neer voor ons allemaal. Rustig hielp ik Melanie met zitten en kwam naast der zitten. "Danke Tom" "Graag gedaan meis" zei ik en rustig begonnen we met eten.

Na het eten zatten we nog even aan tafel een beetje te kletsen. "Jongens ik moet jullie iets vertellen" begon mam zachtjes. "Je bent toch niet zwanger he!" Riep ik meteen geschrokken uit. Georg schoot daardoor helemaal in de lag. "Nee, angel is vannacht geopereerd, ze had een bloeding aan der milt door die aanval" Meteen stopte Georg met lachen en leek met zoals als mij en Melanie geschrokken naar Simone. "Hoe is het nu met me zusje?" Vroeg Melanie bezorgd. "Weet ik nog niet, Bill laat weten als die wat weet" We knikte en ik zag tranen bij Melanie lopen. Ik pakt der vast en wreef over der rug. Georg deed hetzelfde. "Het is nog even wachten en dan weten we het" zei ik zachtjes. Ze knikte.

We zaten na het nieuws met zijn alle in de woonkamer te wachten. Georg had Melanie der spuit geven tegen de pijn. Ze lag nu rustig met der hoofd op mijn schoot tv te kijken. Ineens ging Melanie mobiel af en ze pakte hem op. "Met Melanie" Ineens keek ze heel opgelucht naar ons. "Danke Bill" Ze hing meteen op. "Het is goed gegaan met Angel, ze slaap nu nog en moet nog in het ziekenhuis blijven maar alles komt weer goed zei Bill" vertelde ze blij. Blij keken we allemaal naar der. Dat is goed nieuws gelukkig. "Gaan we vanmiddag als het met jou gaat naar je zusje goed?" stelde Simone voor. Melanie knikte blij. Ik ben blij dat ze weer lacht. Ze heeft een leuke lach en staat er ook leuk. Het gaat goed komen dat moet gewoon.