O88 - Through the ice

In de tijd die volgde, gebeurde er weinig. The Dark Lord was vaak weg. Hij was ergens naar opzoek, had hij gezegd. Maar meer dan dat kon ik niet uit hem krijgen. Hij was erg kortaf en humeurig de laatste tijd. Draco Malfoy zou deze week terug komen van Hogwarts. Voor de kerstvakantie. maar er was geen kerstsfeer in Malfoy Manor. Geen boom, geen versieringen, geen cadeautjes. En ook geen warmte of liefde. Het werd steeds kouder, en de eerste sneeuwvlokjes begonnen te vallen. Ik stak mijn hand uit. En ik zag hoe de sneeuw op mijn hand viel. Zodra de sneeuw op mijn hand viel smolt het direct. Ik trok mijn mantel wat strakker om mij heen tegen de kou en ik stapte de verse sneeuw in. De sneeuw kraakte onder mijn voeten bij iedere stap die ik zette. Het had al dagen gevroren. En het meer was bedekt met een laag ijs. Op een rustig tempo liep ik er op af. Mijn stok haalde ik uit mijn binnenzak en richtte deze naar voren. 'Lumos,' zei ik. Een lichtstraal kwam uit de punt van mijn toverstok. Ik richtte deze op het ijs. Zou het ijs dik genoeg zijn? Voorzichtig zette ik mijn rechtervoet op het ijs. Ik zette steeds meer gewicht op mijn been. Niks. Geen gekraak, het ijs bleef op zijn plek. Mijn tweede voet volgde. Langzaam en voorzichtig liep ik steeds verder het ijs op. Schaatsen zou leuk zijn, bedacht ik me. En op dat moment gleed ik uit. Met een harde smal viel ik op het ijs. En hoorde het ijs onder me kraken. Ik zag dat mijn stok uit mijn handen was gevallen. En twee meter verder op lag. Ik wilde opstaan om hem te pakken. Maar toen hoorde ik het ijs harder kraken. En het ijs verdween onder mij.

Het water waar ik in terecht kwam was ijskoud. Voor een paar seconden leek ik te bevriezen. Mijn hoofd bonkte van de kou. Ik moet hier uit, realiseerde ik. Ik zwom naar de oppervlakte en met een harde knal kwam ik tegen het ijs aan. Met mij elleboog probeerde ik het kapot te breken. Het had geen effect. 'Accio stok,' zei ik met het laatste beetje lucht dat ik nog in mijn longen had. Er gebeurde niks. Dacht ik. Onder het water hoorde ik hoe een object met een plons in het water viel.. En enkele meters van mij vandaan zag ik mijn stok in het water vallen. Ik zwom er naar toe en al snel had ik de stok in mijn handen. Ik richtte hem op het ijs. En met de non-verbale versie van Bombara liet ik het ijs ontploffen. Waardoor er een gat in het ijs ontstond. Ik zwom erheen en toen ik boven water was, haalde ik diep adem. Mijn stok gooide ik op het ijs. Met moeite probeerde ik om op het ijs te klimmen. Ik gleed direct terug in het water. Het ijs was glad, en het water dat op het ijs lag maakte het niet beter.

Toen ik weer boven was zag ik een zwarte gedaante aan de rand van het ijs staan. Severus Snape. 'Blijf rustig, Sarah. Ik kom je helpen,' zei hij en hij wilde op het ijs stappen. 'Nee,' riep ik, 'Het ijs is dun, straks val je erin.' Severus stond stil. Hij wist dat ik gelijk had. 'Klim eruit,' zei hij. Ik knikte en met alle kracht die ik had klom ik uit het water. Ik hoorde het ijs kraken terwijl ik er voorzichtig over heen kroop. In mijn weg naar Severus pakte ik mijn stok mee. Toen ik bij Severus aan was gekomen hielp hij me omhoog. 'Kom, we gaan je opwarmen,' zei hij terwijl hij een arm om mij heen sloeg. Ik knikte en rilde van de kou. 'Slecht idee Sarah, op het ijs lopen,' zei ik zacht. Ik hoorde Severus zacht grinniken.