O85 - Back to where I belong

Toen ik mijn ogen open deed, scheen het zonlicht fel in mijn ogen. Ik keek om me heen en ik herkende de Astronomy Tower. Daarna wierp ik een blik naast me. En zag dat niemand minder dan Severus Snape naast mij zat. Hij keek me aan met zijn donkere ogen en had een bezorgde frons op zijn voorhoofd. 'Severus,' zei ik, 'heb je hier de hele nacht gezeten?' Severus knikte. Ik zuchtte. 'Het spijt me van gister avond, ik was.. emotioneel.' Severus schudde zijn hoofd. 'Je was menselijk, Sarah.' Ik keek Severus in zijn donkere ogen aan. 'Misschien. Maar het zou niet moeten. Ik heb een Horcrux gemaakt. Ik zou niet.. ik zou dit niet moeten voelen.' Severus pakte geruststellend mijn hand vast. Aan mijn toon hoorde hij dat ik weer van streek raakte. 'Je bent nog altijd menselijk, Sarah. Je bent niet zoals The Dark Lord.' Na zijn woorden trok ik mijn hand los en stond ik op. 'Je hebt gelijk, ik ben zwak.' Severus stond ook op en hierdoor torende hij boven mij uit. Groot was ik niet. Severus legde zijn hand op mijn schouder. 'Je bent niet zwak, Sarah. Je bent de dapperste en sterkste heks die ik ken.' Een glimlach ontstond op mijn gezicht. 'Je bent zo aardig voor me,' zei ik, 'ik vertrouw je.' Severus knikte en hij omhelsde mij kort. En vanaf dat moment wist ik het zeker. De kille en kwaadaardige Severus Snape was mijn vriend.

Met snelle passen liep ik door de Common Room. Ik hoorde dat Jasmine mijn naam riep maar ik liep stug door. Toen ik de slaapzaal aan kwam pakte ik mijn toverstaf. Met een enkele beweging keek ik toe hoe mijn koffer zichzelf inpakte. Daarna ging de deur open en stapte een hijgende Jasmine naar binnen. Ze was stil toen ze zag wat ik aan het doen was. 'Sarah?', vroeg ze, 'Ga je weg?' Ik draaide mezelf om en ik keek haar in haar ogen aan. Daarna omhelsde ik haar. 'Ja. Ik hoor hier niet meer thuis. Ik heb belangrijke dingen om te doen.' Jasmine keek mij aan. 'Je gaat toch niet weg omdat Draco-' 'Nee,' zei ik door haar woorden heen, 'Nee.' Jasmine knikte. 'Wanneer zie ik je weer?', vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Snel,' zei ik en omhelsde haar voor de laatste keer. 'Ik ga je missen,' zei ze toen ik door de deur liep met mijn hutkoffer. Toen ik op de gang stond Verdwijnselde ik.

Ik verscheen op het pad naar Malfoy Manor toe. Ik wierp een blik op het grote huis en besefte mezelf dat The Dark Lord boos zou zijn. Omdat ik terug kwam van Hogwarts. Maar ik ging niet terug. Dat weigerde ik. Met langzame passen liep ik naar het duistere huis en ik klopte met mijn koude hand op de deur. Deze werd krakend geopend door Narcissa Malfoy. 'Sarah?', vroeg ze zacht, 'Waarom ben je terug?' Ik antwoordde niet en ik stapte naar binnen. Ik zette mijn koffer neer in de hal. 'Waar is The Dark Lord?', vroeg ik terwijl ik mezelf omdraaide naar Narcissa. 'Hij is in zijn werkkamer,' zei ze, 'maar hij is bezig.' 'Met wat?' Narcissa schudde haar hoofd en keek naar de grond. Ze was bang. Dus ik besloot om haar met rust te laten en ik liep de trap op.