Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1- Saphira

Ik slaap nog half als ik mijn eikenhouten deur krakend open hoor gaan. Voetstappen klinken over de marmeren vloer van mijn slaapkamer. Ik doe een oog open en zie dat het Freya is. Mijn beste vriendin en hofdame. ‘goedemorgen, Saphira.’ Klinkt haar zachte stem. Ik mompel wat terug en draai me weer om.
‘Saphira, word wakker.’ Opnieuw mompel ik iets dat op nee ga weg lijkt, en trek mijn deken nog wat verder over mijn hoofd. ‘Ik heb belangerijk nieuws, we krijgen bezoek.’
Nu trek ik mijn deken terug over mijn hoofd vandaan en kijk haar nieuwsgierig aan. ‘Bezoek? We verwachten helemaal geen bezoek, als het belangrijk was hadden ze zich wel aangekondigt.’
‘Het ís belangerijk, het gaat om de situatie van de andere rijken. Die schijnt de laatste tijd te zijn verslechtert.' Na het horen van dit nieuws ben ik klaarwakker. Ik sla mijn deken nu compleet van me af en rol uit bed. De marmeren vloer is koud onder mijn voeten. Ik loop naar mijn bureaustoel waar mijn kamerjas overheen hangt, en trek mijn kamerjas aan. Ik draai me om en Kijk Freya aan. ‘Hoe belangerijk is het persoon die ons bezoekt, kan hij echt niet even wachten?’
Freya zwijgt even en denkt na. ‘Ik heb het bad alvast laten vollopen, zal ik uw kleding uitzoeken?’ Ik kijk haar fronsend aan en loop vervolgens mijn badkamer in.
Terwijl ik mezelf onderdompel in het schuimende warme badwater, denk ik na. Wat kan er zo belangrijk zijn dat het niet kan wachten? De andere rijken zijn al tijden aan het verslechteren, dat weet ik wel. Peinzend denk ik terug aan alle leuke tijden met Camilla. Camilla was als sinds ik mij kon herinneren een van mijn beste vriendinnen. Omdat we allebei waren opgegroeid met de kennis dat we ooit een land moesten besturen begrepen we elkaar goed. De laatste tijd hebben we helaas weinig contact meer, de laatste keer dat ik haar zag hadden we vreselijke ruzie. Camilla was altijd een rustig persoon geweest, met de kalmte die haar land nodig had. Tijdens het diner had ze me overigens verteld hoe ze bezig was met een leger op te stellen, want “Je wist maar nooit wanneer het nodig was.” Ik was het hiermee oneens. Natuurlijk waren we het wel vaker oneens, maar deze keer reageerde ze niet met wijze, kalme woorden. Ze reageerde fel en kaatste gelijk beledigingen terug. Ik was geschrokken en had haar vriendelijk verzocht op een wat normalere toon verder te discussiëren. Dat viel niet goed en dezelfde avond waren zij en haar hofhouding vertrokken. Sindsdien reageerde ze niet meer op mijn brieven.
Zuchtend hijs ik me omhoog uit het warme bad. Het was net lente, en de frisse ochtendlucht voelde koud tegen mijn natte lijf. Snel hees ik me opnieuw in mijn kamerjas en liep terug mijn slaapkamer in.
Op de paspop had Freya een van mijn mooiste jurken gehangen. Het was een lichtblauwe jurk, met een strak bovenlichaam waaraan een wijdere rok hing. Het bovenlichaam was bezet met zilveren accenten. Op mijn bureau zag ik de sieraden die ik zou dragen liggen. Een zilveren kroon en zilveren hangers voor in mijn oren, met een blauwe diamant in het midden. Glimlachend kijk ik haar aan. ‘Dankjewel.’ Ik draai me naar de spiegel toe en zie dat Freya me grijnzend aankijkt. ‘Graag gedaan, Hoogheid.’ Ik lach terwijl ik mijn jurk aantrek.
Als ik alles aan heb komt Freya achter me staan om mijn lange blonde haar half op te steken. ‘Ga je me eigenlijk nog vertellen wie het zo hoognodig vond om op bezoek te komen zonder aankondiging?’ Vraag ik lachend. Heel even lacht ze mee maar dat verdwijnt de lach van haar gezicht. Ze kijkt me opnieuw aan via de spiegel en zegt: ‘Gideon.’ Mijn lach verdwijnt als sneeuw voor de zon.