Deel 22

Angel pov

Rustig plofte ik op de bank neer. Ik had net alle tassen van Melanie en mij naar onze kamer gebracht. Ik had haar spullen ook mee naar huis genomen. Alleen Simone was thuis. Ze was bezig met schoonmaken. Bill en Tom zouden zo thuis komen en pap moest overwerken. “Angel weet jij hoe laat Melanie klaar was met werken?” vroeg Simone toen ze de woonkamer in liep. “Geen idee, weet niet tot hoe laat ze bezig zijn met foto`s maken” Simone knikte en liep weer weg. Ik liet een zucht vrij en keek naar mijn tattoo. Hij was echt heel erg mooi geworden. Ik liet een traan lopen als ik aan mama dacht. “Ik mis je” zei ik zachtjes. Ineens ging de deur open en zag ik Bill binnen komen.

“Hey, hoe was het shoppen?” vroeg die als eerste toen die binnen kwam. “Het was heel erg leuk, we hebben leuke dingen geshopt” “Mag ik het zien?” vroeg Bill nieuwsgierig. “Jij bent echt shop verslaafd he” Bill knikte meteen en moest grinniken. “Dat blijf ik houden denk ik ook wel” Ik schudde mijn hoofd lachend. “En ik heb mijn tattoo laten zitten” Ik stak mijn arm uit en bekeek hem meteen. “Hij is heel erg mooi geworden” zei die blij. “Danke, ben er ook heel erg blij mee” Hij knikte en deed zijn schoenen uit. “Ik ga wat drinken pakken, wil jij ook?” “Nee dank je en mijn nieuwe schoenen staan in de gang als je ze wilt zien” Bill knikte en liep rustig naar de gang. “ZE ZIJN MOOI!” riep die naar mij. “DANKE!” riep ik terug. Lachend zetten ik de tv aan en keek weer rustig naar de tv.

Bill, ik en Simone keken rustig naar een programma die op de tv bezig was. “Angel, mag ik je wat vragen?” Ik keek op naar Bill en knikte. “Moet je morgen weer werken?” “Uhm…. Weet ik niet, ga even kijken” Ik pakte mijn mobiel en bekeek mijn agenda. “Ja, morgen moet ik weer aan de bak” “Vind je het erg als ik ophaal als je klaar bent” Beetje verbaasd keek ik hem aan. “Waarom?” “Zodat je niet zoals laatste ineens aangevallen wordt” “Oké is goed, ik geef wel een sms als klaar ben goed?” Bill knikte dat het goed was. “Dat zou je vader ook gelukkiger maken, dat je veilig thuis kom” Zei Simone en keek naar mij. “Ik ben 24 en red me wel” zei ik rustig. “Dat geloof ik ook wel” zei Bill lachend en gaf me een knipoog. “Danke Bill” zei ik rustig en keek weer rustig naar het programma.