O83 - How could you?

Na ongeveer een halfuur stuurde vader de man weg. En hij wist niet snel genoeg om te vertrekken. Met enige tegenzin stopte ik mijn toverstok weg. Ik begon dit leuk te vinden. 'Sarah, ik heb slecht nieuws,' zei Voldemort. Ik hoorde een woedende ondertoon in zijn stem. En ook dat hij die probeerde te onderdrukken. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik. 'Harry Potter is gezien op het Ministry Of Magic.' 'Harry? Op het Ministry? Wat deed hij daar?' vroeg ik. Voldemort keek me aan, en schudde vervolgens zijn hoofd. Hij wist niet waarom. 'Maar.. dit is juist goed nieuws. Ergens. Hij is er nog steeds. En als hij er nog steeds is, kunnen wij hem nog steeds vinden,' zei ik, na een korte stilte. Weer gleed er een grijns over het gezicht van Voldemort. 'Je bent altijd zo optimistisch. Daar houd ik wel van.' 'Maar ik heb gelijk,' zei ik, vastberaden. Voldemort knikte. 'Ik heb al zo'n vermoeden waar hij de volgende keer zou verschijnen.' 'Waar?' Voldemort antwoordde niet. 'Maak je daar maar geen zorgen over,' zei hij na een tijdje, 'ik heb al een plan.'

Tegen het eind van de middag was ik weer terug op Hogwarts. 'Sarah!' Mijn naam werd geroepen, en ik draaide mezelf om naar de bron van het geluid. Ik keek recht in de twee ogen van Jasmine. 'Hoi Jasmine,' zei ik lachend. 'Je bent er weer! Waar was je?', vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. Jasmine hoefde niks hierover te weten. Maar schijnbaar snapte ze waar ik heen was, want ze knikte. Er viel een korte stilte. 'Sarah, Draco is naar je op zoek,' zei Jasmine uit het niets. 'Draco? Jasmine knikte. 'Ik heb geen idee was er is, maar hij is in de Common Room.' Ik knikte. 'Dan zie ik je straks weer.' Nadat ik dag tegen Jasmine had gezegd, liep ik snel naar de Common Room. Ik zei het wachtwoord van de Common Room, en ik liep naar binnen. De Common Room was leeg. Hierdoor zag ik Draco als enige zitten op een bankje. Hij keek op toen hij mijn voetstappen hoorde. 'Draco,' zei ik en ik glimlachte. Draco keek mij gepijnigd aan. 'Sarah, kom is zitten. Ik moet met je praten,' zei hij ernstig. Mijn glimlacht gleed van mijn gezicht. 'Waarover?', vroeg ik zacht, terwijl ik naast hem ging zitten. Draco pakte mijn handen vast. 'Over ons.' 'Over ons? Het gaat toch goed?', vroeg ik zacht. Draco schudde zijn hoofd. 'Sarah, kort gezegd. Ik denk dat we er een punt achter moeten zetten.' Ik trok mijn hand los. 'Sorry?', vroeg ik zacht. 'Wij.. wij gaan niet werken, Sarah! Echt niet.' Ik stond op en ik haalde diep adem. Draco stond ook op, en hij keek me in mijn ogen aan. Hij meende het. Ik zag het in zijn ogen. 'Waarom? Waarom nu? Na álles wat we samen hebben doorstaan?', zei ik. Ik hoorde Draco duidelijk zuchten. 'Sarah, het is over.' 'Je bent me een verklaring schuldig,' siste ik. Draco keek gepijnigd, maar daarna ging zijn blik over in woede. 'Laat me met rust, Riddle,' zei hij en daarna liep hij weg. In zijn voorbij gaan stootte hij hard tegen mijn schouder aan. Verbouwereerd en in pijn keek ik hem aan. Waarom?