O80 - Lessons

De volgende ochtend liep ik met Jasmine de Great Hall in. Met een ploft liet ik mezelf op de houten bank vallen. 'Goede morgen,' zei Draco, die tegen over mij zat. Hij grijnsde toen hij mijn gezicht zag. Draco was zo veel meer ontspannen op Hogwarts, merkte ik. Ik wierp hem een dodelijke blik toe. Ik hoorde Jasmine grinniken. Ik zuchtte diep en pakte een croissantje. Ik keek verbaasd op toen ik een stuk perkament op mijn bord zag verschijnen. De roosters werden uitgedeeld. Ik wierp een blik op mijn rooster. Ik had heel veel uren Dark Arts. Terwijl ik de rest van mijn rooster bestuurde, werd hij uit mijn hand gegrist. Geïrriteerd keek ik naar de dader. 'We hebben precies hetzelfde rooster!', zei Jasmine blij, mijn blik negerde. 'Oh, serieus?', vroeg ik en bekeek haar rooster. Ze had gelijk. Alle vakken waren hetzelfde.

En zo zat, ik de rest van de dag naar Jasmine. Ik had werkelijk geen idee waarom, maar Draco zat bij bijna alle vakken niet bij mij. Woede was opgeborreld tegen de roostermaker. Maar net toen ik woest zijn kantoor binnen wilde stromen, besefte dat hij waarschijnlijk de opdracht had gekregen. Ik liet mezelf met Jasmine mee voeren. 'Het is niet eerlijk,' zei ik klagend. 'Stil nou maar, we hebben Dark Arts,' zei Jasmine grijnzend, 'Ik denk dat je dat wel leuk vind.' 'Ja!' zei ik opgewekt, 'dat is het enige vak waar we samen zitten.' Jasmine keek me lachend aan. 'Sorry, maar ik ga naast Dray zitten,' zei ik toen we in het lokaal waren aangekomen. 'Geen probleem,' zei Jasmine en ze ging zelf naast Blaise zitten.

'Eindelijk zitten we bij elkaar,' zei Draco toen ik naast hem op de bank plofte. Ik knikte. 'Ja, eindelijk! Lijkt wel een of ander Muggle instituut.' Draco knikte. 'Dit is letterlijk het enige vak waar we samen zitten.' 'Het is tenminste één vak,' zei Draco flirterig, en trok me dichter bij zich aan. 'Willen jullie twee dit soort ongein in jullie eigen tijd doen?' zei een knarsende stem achter in het lokaal. Geïrriteerd draaide ik mezelf om. Mijn ogen boorden zich in de ogen van Amycus Carrow. Voor een seconden leek te hij te schikken van mijn gezicht, maar al snel keek ze weer kil. 'Natuurlijk, Amycus,' zei ik. 'Het is professor, ook voor jou,' zei hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Al vanaf het begin had ik een hekel aan Amycus. Draco raakte echter beschermend mijn hand aan, toen ik mijn mond open deed om iets te zeggen. Ik keek hem aan vanuit mijn ooghoek, en zag zijn smekende blik. 'Maar natuurlijk, professor, het was een vergissing,' zei ik koeltjes.

Amycus liep met zijn neus in de lucht naar voren. 'Wat zijn jullie toch een stelletje..' mompelde hij zacht, maar verstaanbaar. 'Welkom bij jullie eerste les Dark Arts. De voorgaande jaren zijn jullie verpest door de nutteloze lessen van Defence Against the Dark Arts. Het lijkt mij het beste om te vergeten wat jullie bij die lessen hebben geleerd, wat niet veel zou zijn overigens. Dan kunnen we met een schone lei beginnen.' 'We hebben anders prima les gehad!' riep iemand. Ik herkende haar stem. 'Weasley, laat ik duidelijk zijn, jij moet..' begon Amycus. Maar Ginny praatte dwars door hem heen. 'Vertel mij niet wat ik niet doen,' zei ze. Waar was de Blood Traitor in hemelsnaam mee bezig? Er viel een korte stilte.

Ik richtte mijn blik naar Amycus. 'Professor, vind U het erg als ik een kleine demonstratie geef van één van de Unforgivable Curses?' vroeg ik lieflijk, 'of is het daar nog te vroeg voor?' 'Nee, natuurlijk niet. Het lijkt me juist een wijze les. Zowel voor Weasley, als voor de andere studenten.' Ik in paar seconden tijd, had ik mijn toverstok getrokken. En op Ginny Weasley gericht. 'Pijn,' fluister ik. 'Crucio!' Ginny kronkelde over de vloer. Een sadistische grijns ontstond op mijn gezicht. Het gegil ging door merg en been. 'Stop maar, ik denk dat ze haar lesje wel heeft geleerd.' Met ietwat tegenzin hief ik de curse op. Minachtend keek ik neer op haar sidderende lichaam. 'Dit is een waarschuwing voor iedereen,' zei ik, en mijn stem klonk dreigend. 'Als ik jullie was, zou ik mezelf maar eens leren beheersen. Anders gebeuren er ergere dingen.' Ik was een paar seconden stil. Zodat mijn woorden konden doordringen. Met een plof ging ik weer op mijn stoel zitten. 'Gaat u verder met de les, professor Carrow.' Hij knikte, en vervolgde zijn saaie verhaal.