Deel 8

Angel pov

Simone smeerde wat zalf op mijn arm. “Kan morgen nog zeer doen” Ik knikte. Pap stapte naar ons toe “Het geld ook voor jou jongedame, ik wil dat je niet alleen naar huis komt!” Boos keek ik mijn vader aan. “Ik ben geen klein kind meer! Ik moet ook werken” “JE BENT NU AL AANGEVALLEN, ALS DE JONGENS ER NIET WAREN TEGEN GEKOMEN!” schreeuwde die naar mij. Ik begon terug ter schreeuwen. “IK RED MIJ WEL! ZIT OP KARATE!” “JE LUISER NAAR WAT IK ZEG JONGEN DAME!” “IK WOU DAT MAMA ER NOG WAS! JE DEED NOOIT ZO TEGEN ONS” Snel rende ik naar boven toe en liet tranen lopen. Vroeger toen mam nog leefde was die niet zo. Ik besloot om bij Melanie te kijken. Tom en Bill waren met Gustav en Georg nog even stappen. Ik klopte op der deur en liep naar binnen toe.

“Ik hoorde jou en pap helemaal hier” zei ze met tranen toen ze op keek naar mij. “Sorry” Ik kwam bij der op bed zitten. “Ik mis mama nu zo erg” mompelde Melanie zachtjes. “Ik ook, toen was pap nog leuk en gezellig, nu is de snel boos” Melanie knikte dat het klopte. “Ja..” We keken elkaar. Beide lieten we tranen lopen en keken elkaar aan. Ik sloeg me armen om Melanie heen. We knuffelde elkaar een lange tijd. Tot we weer rustig werden. “We wil bij me slapen?” vroeg Melanie zachtjes. Ik knikte dat het goed was. “Ik kleed me even om en kom dan bij je liggen” Melanie knikte dat het goed was. Ik stond op en liep naar mijn kamer toe en deed snel mijn pyjama aan en maakte een vlecht in mijn haar. Ineens viel mijn oog op de knuffel die mama mij had gegeven toen ik net geboren was. Ik pakte hem op en nam hem mee naar de kamer van Melanie.

“Lala mee genomen?” zei ze toen ze op keek. Ik knikte en legde me naast der neer. Melanie lag al in bed. “Jij hebt bobo erbij gepakt?” Melanie had van onze moeder toen zij geboren werd een knuffel schaap gekregen. “Ja, zo voelt mama dichterbij” “Dat heb ik ook met lala nu, zeker als pap zo doet” Melanie knikte dat ze hetzelfde had. “Zo blijft mam nog een beetje met ons verbond” “Ja” “Maar Angel wat is er nu met je arm gebeurd?” vroeg Melanie bezorgd. “Een jongen pakte me vast terwijl ik dat niet wilde, Bill heeft hem weg geslagen” Verbaasd keek Melanie naar mij. “Heeft die hem echt weg geslagen?” Ik knikte dat het klopte. “Maar ik ben moe en het is al 4 uur” zei ik terwijl ik op de klok keek. “Ik ook, welterusten” “Welterusten” We legde ons goed neer en sloten onze ogen. Al snel lag ik te slapen samen met Melanie.