Proloog

'Mia', zei mijn vader streng. 'Je kent de regels. En het is een hele eer om met sir Wouds te trouwen.' Hij leek wel te lachen.
'Pa', zei ik. Ik kreeg de woorden met moeite uit mijn strot. 'Alstublieft. Sir Wouds is dan misschien een belangrijk persoon, maar ik-'
'Inderdaad.' Vader lachte zijn opgewekte lach. Al leek hij nog zo vrolijk, blijkbaar was hij een beetje geïrriteerd geraakt door mij. 'En jij wordt ook een belangrijk persoon, Mia! En denk eens na, hoeveel mensen Verané wel niet zullen bezoeken. We zullen mensen trekken, lieve Mia, onze stad wordt groot. Omdat de koningin hier vandaan komt.'
'Ik wil helemaal geen koningin worden', zei ik. Ik was angstig; moest dit echt? 'Ik wil gelukkig worden, hier, in Verané. En niet bij die stomme Danny-'
'Sir Wouds', zei mijn vader. Hij had zijn boosheid weer gevonden. 'Sir Wouds. Danny is zijn voornaam, die mogen wij niet uitspreken. Tot zolang jij niet met hem getrouwd bent, ben jij miss Fordan. En daarna wordt je miss Wouds, Mia.'
'Ik word geen miss Wouds!', zei ik. 'Ik ben miss Fordan. En ik wil niet trouwen met Danny!' Vader keek me zo boos aan, dat ik snel 'sir Wouds' mompelde.
'Mia, ben stil', beviel vader. 'Jij, Lana en Gaby vertrekken over drie dagen naar Selves. Tegen die tijd is alles geregeld. Jullie nemen niet de snelste route, maar een omweg om rovers en moordenaars te voorkomen.'
Ik zuchtte. Uiteindelijk moest ik me toch echt berusten in zijn keuze. 'We krijgen geen wachters mee?'
'Ik heb mijn wachters nodig', zei vader. 'En ik vertrouw Lana. Ze is sterk genoeg om jullie te beschermen.'
'Maar ik word de koningin', zei ik. Het klonk vast kattig. Maar dat was ook de bedoeling. 'En dan wordt ik vermoord? Is dat niet een té groot risico?'
'Je bent nog geen koningin', zei vader een beetje dreigend. 'En zoals ik zei, Lana is sterk genoeg.'
Weer zuchtte ik. Ik miste mijn jeugd als vrolijke spring-in-het-het-veld nu al.