Hs 63: Arrie

De eerste helft is afgelopen. En raad eens? We staan achter. Het staat 2-1. Bryce grijnst naar me. ''Zie je wel, Arrie? Wij gaan winnen.'' Ik schud koppig mijn hoofd. ''Dat is nog niet zeker tot het laatste fluitsignaal.'' We kijken elkaar en grijnzen nog eens. Mem loopt langzaam naar de bank en kijkt Claude niet aan. En ze had nog wel zo'n zin om tegen hem te spelen. Kyky komt vrolijk op me af gehuppeld. ''Hey!'' ''Hey? Wat is er met jou aan de hand?'' "Niets,'' zegt ze en ze haalt haar schouders op. ''Je kunt je beter afvragen wat er met dat daar is.'' Kyky doelt op Mem. Ik kijk even naar haar. Ze is naast Shawn gaan zitten en kijkt nog eens naar zijn enkel. Aan Shawns gezicht is duidelijk dat hij pijn heeft. We lopen naar hem en Mem toe. ''Hey, gaat het een beetje?'' Vragen we en Shawn knikt. ''Ja, het gaat. Zoveel pijn doet het niet.'' Mem probeert ons duidelijk te maken dat hij liegt. ''Is het erg?'' Vraagt Kyky. Sylvia komt op ons afgelopen en knikt. ''Waarschijnlijk wel.'' ''Dus hij kan niet meer meespelen?'' Vraag ik. ''Dat zeker niet." Kyky kijkt even teleurgesteld naar beneden en loopt dan weg. Ze gaat naast Caleb zitten. Ik kijk nog een keer naar Mem en Shawn. Shawn gaat dicht tegen Mem aanzitten en legt zijn voorhoofd tegen het hare aan. Maar ze duwt hem voorzichtig weg en sist iets in zijn oor. ''Jongens, ik ga nog meer veranderingen doorvoeren,'' zegt de coach. ''Jude, Jordan, jullie zitten op de bank.'' "Wat?'' "Waarom?" 'Heel simpel. Jij, Jordan, hebt veel te hard gewerkt in de eerste helft. En bij jou is het vanwege de botsing met Thor, Jude.'' Coach Travis kijkt even rond. ''En Caleb, jij gaat erin." Iedereen kijkt hem verbaasd aan en er wordt wat tegengestribbeld. Caleb grijnst en kijkt naar Kyky. ''Dan kunnen wij ook eens samen spelen.'' "Ga dan maar weer op jullie positie staan. De rust is vast zo voorbij,' zegt coach Travis. We knikken en lopen het veld op. De Fire Dragons komen ook weer het veld opgelopen en gaan klaar staan. Ik sta nu in de spits samen met Kyky en Axel, we staan recht tegenover Claude. Maar hij kijkt niet naar ons, hij kijkt alleen maar naar Mem- die overigens niet terugkijkt. ''Hey!' Kyky zwaait met haar hand voor Claude zijn gezicht zij heeft duidelijk ook door dat er iets is. ''Wat is er aan de hand?'' Vraagt ze. Claude kijkt geschrokken weg van Mem en kijkt ons aan. ''Ik... Het...'' Hij zucht. ''Mem is boos op me.'' Kyky en ik kijken hem vragend aan. ''Waarom dat, dan?'' "Omdat ik wist dat Shawn... Je snapt wat ik bedoel. Toch?'' We knikken. ''Dat is vervelend. Mem vindt Shawn leuk,'' mompelt Kyky. Claude kijkt even jaloers weg, maar kijkt ons dan weer zelfverzekerd aan. "Voor nu moeten we ons concentreren op de wedstrijd. Ik maak jullie in," grijnst Claude. "Correctie; wij maken jullie in," zegt Byron als hij naast Claude komt staan.

Na de wedstrijd -die we op de een of andere wonderbaarlijke manier hebben weten te winnen- gaan we terug naar het hostel. Ik loop samen met Kyky achteraan. Mem en Shawn lopen pratend voor ons. Alhoewel Shawn moeilijk achter Mem aanhinkt met een paar krukken. Zijn enkel is gekneusd, of zoiets. En hij gaat niet eens mee naar Liocott. Zodat hij thuis kan herstellen, en zo. Mem vindt het in ieder geval niet zo heel leuk. Shawn en Mem zijn trouwens ook echt wel verliefd, en ik vraag me af wanneer die gebroken neuzen komen die Kyky heeft belooft, zij verbreekt zo'n belofte niet. Dan horen we voetstappen achter ons. We draaien ons om en zien Claude en Bryce. Ik weet niet waarom maar ik krijg opeens een nog beter humeur dan dat ik al had. "Hey," zegt Bryce als ze voor ons staan. "Hoi," zeggen Kyky en ik in koor. Ik zie Mem verbaasd over haar schouder heen kijken, maar negeer het. "Wat komen jullie doen?'' Vraag ik enthousiast. ''Jullie feliciteren met jullie overwinning,'' glimlacht Bryce naar ons. ''Oh, bedankt!'' Roept Kyky vrolijk. ''Ja, bedankt. Nu gaan we dus naar dat eiland, Liocott. En,'' mijn gezicht betrekt. ''Dan zien we jullie niet meer.'' Bryce legt zijn handen op mijn schouders. ''Natuurlijk wel. We komen jullie aanmoedigen. Niet, Claude?'' ''-Huh?'' Claude kijkt verbaasd op en glimlacht duf. ''Wat zei je, Bryce?'' ''Dat we meegaan naar Liocott om ze aan te moedigen,'' zegt Bryce extra langzaam en duidelijk. "Ja.'' Claude lijkt niet zo heel blij te zijn, maar gelukkig is Bryce dat wel. ''En wat gaan jullie nu dan doen?'' Vraagt Kyky nieuwsgierig. "Ik heb geen idee.'' "Jullie mogen wel mee naar ons,'' stel ik voor. ''Van mij mogen jullie wel met ons mee. Dan kunnen jullie ook bij ons slapen, en morgen mee naar Liocott. Als de coach dat tenminste goed vindt.'' ''Vast wel. En weet je wat? Ik ga het nu meteen even vragen,'' grijnst Kyky en ze loopt naar coach Travis, die nog iets verder achter ons loopt. ''Hallo, beste coach ever. Ik wilde eigenlijk iets vragen. Als dat van u, de allerbeste coach ooit, zou mogen?'' Slijmt ze. Coach Travis kijkt haar echt met zo'n wat-moet-je blik aan. ''Ik wilde dus even vragen of Bryce en Claude vanavond bij ons mogen blijven, en of ze dan morgen ook mee mogen naar Liocott. Als onze voornaamste supporters. Dan hebben we gewoon nog twee mannelijke managers erbij. Hè? Wat denk u ervan, beste coach ooi-'' ''Het is goed. Zolang je maar stopt met zo belachelijk te praten.'' Kyky knikt hevig van wel. ''Maar... Waar slapen zij, dan?'' ''Nou, gewoon,'' mompelt Kyky. ''Bryce bij Arrie. En Claude bij Mem en Shawn-'' ''Maar eigenlijk wilden Shawn en ik vanavond,'' Mem slikt moeizaam. ''Vanavond nog even met zijn tweeën zijn.'' ''Hoezo?'' Grijnzen Kyky en ik. ''Wat wilden jullie dan nog allemaal gaan uitspoken?'' "Niets!'' Roept Mem snel, waarna ze even naar Claude kijkt. Ze zucht. ''Goed, dan. Claude mag wel bij ons slapen. Toch, Shawn?'' Shawn knikt. ''Ja.'' Claude kijkt Mem dankbaar aan en knikt dan even kort naar Shawn. "Ik zie jullie zo!" roept Mem als ze wegloopt. Claude loopt langs Shawn en ik ben echt niet doof. "Haal je maar niets in je hoofd, Shawn,'' sist hij met behoorlijk wat spottende klanken op Shawns naam. ''Ik ken Mem veel beter dan jij, je krijgt haar niet," sist Claude. Pijnlijk! Ik kijk Kyky, zij heeft het kennelijk ook gehoord. "Dit word me nog wat," mompelt Kyky en ik knik instemmend. We zijn allemaal niet vergeten wat er was gebeurt toen Mem Claude afwees, dat was voor niemand grappig alleen nu... nu is het nog moeilijker.