Hs 1

Scotty komt binnen en begint te praten. Ik hoor hem niet want ik heb mijn muziek hard aanstaan. We staan in een soort van hutje. We zijn helemaal alleen, niemand wil met ons optrekken. "Sorry, wat zei je?" vraag ik als ik een oortje uit doe. "Ik vertelde dat Raimon Junior High hier is en dat er een paar mensen boos zijn om mijn kuilen," zegt hij grinnikend. Ik moet lachen. "Alweer, waarom kijken mensen niet waar ze lopen?" vraag ik mezelf hardop af. Ik krijg geen antwoord, niet dat ik dat verwachtte. "Scotty?" horen we dan een stem. Een meisjesstem. "Waren er toevallig ook meisjes bij de groep van Raimon?" vraag ik Scotty. Hij knikt. "Daar ben je!" zegt een meisje die ik niet ken. Ze loopt op Scotty af. "Waarom doe je zo gemeen?" vraagt ze. "Hij doet niet gemeen, hij haalt alleen maar grapjes uit. Kan hij er wat aan doen dat jullie niet opletten waar jullie lopen," zeg ik. "Wie ben jij?" vraagt ze. "Eerst zeg jij maar wie jij bent," daag ik haar uit. "Ik ben Celia Hills," zegt ze. "Sanne Banyan," antwoord ik dus ook maar. "Dan ben jij de zus van Scotty," zegt ze, ze klinkt wel blij. "Inderdaad, kun je nu weggaan?" vraag ik. "Ik wil even met Scotty praten, alleen," zegt ze als ze wegloopt. Scotty wil haar achterna lopen maar ik pak hem bij zijn arm. "Laat nou maar," zegt hij als hij zich lostrekt en doorloopt. Hij leert het ook nooit.

Even later komt Scotty terug, op de voet gevolgd door Celia. "Kom je mee naar Raimon?" vraagt hij. "Waar zijn ze dan?" vraag ik. "Op het voetbalveld," antwoord Scotty. Daar zijn de andere kinderen ook altijd. Ze weigeren altijd ons mee te laten doen. Toch knik ik en loop ik mee. Normaal gesproken ga ik niet richting het voetbalveld en blijf ik in de hut waar ik nu vandaan loop. Ik zie het voetbalveld in zicht komen en zie ook een paar jongens voetballen die ik nog nooit heb gezien. "Hey Celia, waar was je nou? En wie zijn dat?" vraagt een jongen nogal druk. Hij heeft keepershandschoenen aan, een oranje hoofdband en heeft bruine haren die alle kanten op staan. "Dit zijn Scotty en Sanne Banyan," zegt Celia. "Jij bent die jongen die ons in een gat liet vallen," zegt hij nadat hij Scotty beter heeft bekeken. "Ik ben trouwens Mark Evans, trainen jullie mee?" vraagt hij. Ik zie een jongen met witte haren verdwijnen in vuur en daarna vliegt de bal hard het doel in. "Vlammentornado!" roept hij. "Ik heb nooit veel meer gedaan dan een bal tegen de muur aan trappen en hem terug laten komen dus zoveel heb je er niet aan als ik meetrain," zeg ik als ik naar de voetballende jongens kijk. "Wacht ik stel je eerst aan iedereen voor!" roept hij, het lijkt net alsof hij me niet hoorde. "Negeert hij altijd iedereen?" vraag ik aan Celia. Ze schud haar hoofd. Langzaam komt iedereen om ons heen staan. Mark stelt iedereen in rap tempo voor en zegt daarna onze namen. "Oké, dit onthoud ik dus niet," zeg ik als ik uit de soort van kring loop en een bal probeer hoog te houden. Na twee keer valt de bal en verlies ik mijn evenwicht. "Daar krijgen we het," mompelt Scotty. Ja, ik kan hem tot hier horen. "Verdomme! Royal!" roep ik als ik de bal hard een kant op schop. Hij eindigt in het doel en ik ga chagrijnig op de grond zitten. "Wow, dat was best een hard schot!" roept Mark als hij voor me staat en éénhandhand uitsteekt. Ik pak hem met tegenzin aan. "Schiet nog eens," vraagt hij als hij in het doel gaat staan. Hij gooit de bal naar me toe. "Maak je nog eens zo boos," zegt hij. Boze gedachtes, mijn vader die wegging, die bal die steeds niet de goede richting opgaat, niemand die iets met ons wil doen. Dan schiet ik de bal. Mark pakt hem, schuift een stukje terug naar blijft staan. "Dat was echt een goed schot!" zegt hij hyper. Hij gooit de bal nogmaals naar me toe. Zo gaan we even door en na een tijdje kom ik erachter dat ik niet boos hoef te worden om te schieten. Het gebeurd gewoon!

"Ik ben bekaf," zegt Mark na een tijdje. "Ik niet," zeg ik. "Dat heb je goed gedaan als hij moe is," zegt Celia. "Het is nog moeilijker om mij moe te maken," zeg ik uitdagend. "Dat lukt me wel!" zegt Mark als hij weer opstaat en zijn handen naar voren houd. Ik begin weer te schieten. Tot diep in de nacht gaan we door...