De brand

Rebecca loopt over het erf van de boerderij. Vanochtend is ze om 6 uur eruit gegaan. Het is nu 7 uur. Om 10 uur wil ze groenten plukken. Ze moet opschieten. Ze heeft de varkens gevoerd en de koeien gemolken. Ze moet nog zoveel! Gelukkig is daar ben. Ben is de andere hulp. Ben neemt wel vaker klusjes van haar over en daar is ze heel blij mee. Ook deze keer zegt ben: ik voer alle dieren wel, als jij dan de paardenstallen uitmest en ook de paarden even borstelt zijn we zo klaar.

Om tien uur gaat Rebecca naar de moestuin. Ze oogst veel groenten. Dan kan ze misschien vandaag zelf voor haar eten zorgen. Ze loopt ook even naar het land om de anderen te helpen met het graan. Eindelijk kan ze naar de markt. Ze pakt jedi's zadeltassen en doet daar alle groenten in. Het is een goede dag, ze verkoopt veel. Helaas zit er niks meer bij voor haarzelf. Nou ja, dan maar weer mee eten met meneer en mevrouw patent. Stiekem vindt ze dat nooit zo erg, want soja patent kan heel lekker koken. Maar eigenlijk wou ze ook een keer laten zien dat ze best zelfstandig kan zijn. De zadeltassen zijn leeg, dus ze kan zelf op jedi rijden. Rebecca komt terug op de boerderij en schrikt. Haar ogen zijn groot. En dan begint ze plotseling te huilen. Alles is weg! Alles! Er is brand geweest en zij was er niet bij. Ze voelt zich schuldig. Als Rebecca er wel bij was dan had ze kunnen helpen! Maar dat heeft ze niet. Ze was boos. En verdrietig. Alleen ben, de paarden en sonja en mart patent waren er nog. De koeien, de varkens, de kippen...... Weg. Ze was verloren. Nu alles weg was, was er niks meer te doen op de boerderij, zo had ze dus ook geen plek meer voor jedi, en kon ze niks meer op de markt verkopen. Die avond ging ze naar haar ouders. Ze klopte aan.




(wordt vervolgd)