02/01

Terwijl ik met de zoon van de koning van Engeland dans werp ik af en toe een blik op mijn moeder, Serena Eliza Rosalie Neville, koningin van ons kleine landje genaamd kenjila.
Ze ziet er moe en klein uit hoe ze daar op die grote sjiecke stoel zit.
De traditie is eigenlijk dat de koningin met elke koning danst die op het nieuwjaars bal aanwezig is, maar een half jaar geleden werd mijn moeder ziek, en sindsdien word ze alleen maar zieker. De dokters zeggen dat ze nog maar een paar weken heeft, maar ze wilde perse dat dit bal door zou gaan. En daarom sta ik, princes Rose Vassiliza Neville hier te dansen met alle prinzen die op dit bal aanwezig zijn om de traditie door te zetten, De raadsman van mijn moeder staat naast haar stoel en zorgt ervoor dat alles goed verloopt, de zoon van mijn moeders raadsman, Kenji, is momenteel mijn raadsjongen, zodra ik koningin word word hij mijn raadsman.
Hij staat nongelant tegen een muur aan geleund en houd iedereen met wie ik dans in de gaten.
Het liedje loopt ten einde en ik maak een nette buiging naar de prins van Engeland. 'bedankt voor de dans.'
Hij knikt en loopt weg.
Ik kijk op de klok en zie dat het al half 12 is, om 12 uur is het bal afgelopen. Ik loop naar Kenji toe en ga naast hem tegen de muur staan. 'Hoeveel moet ik er nog?' vraag ik hem. 'even kijken hoor.' hij pakt een blaadje uit zijn zak en vouwt hem open. 'sjeeez heb je serieus alle namen opgeschreven.' zeg ik lachend. 'ja hallo, ik moet toch op een of andere manier bij houden of je met iedereen gedanst hebt. Hij pakt een pen en streept de prins van Engeland door. 'je moet alleen nog met Bellamy dansen, de prins van Frankrijk.' Grinnikt hij. 'ohw help.' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Ik pak de pen uit Kenji's hand en streep Bellamy door. 'pray for me.' fluister ik waarna ik naar de vader van Bellamy, de koning van Frankrijk toe loop.
'Rose.' Zegt hij vrolijk. 'Ik dacht al dat je mijn zoon vergeten was.' Ik glimlach beleefd. 'Nee hoor, natuurlijk niet. Hoe zou ik Bellamy ooit kunnen vergeten.'
De koning lacht een keer en kijkt dan serieus.
'Nu ik toch met je praat. Ik heb begrepen dat je moeder niet al te lang meer te leven heeft, en aangezien jij haar enige kind bent zul jij de titel erven. Ik maak me alleen een beetje zorgen om je leeftijd. je bent nog maar 16. Ik geloof echt wel dat je het kan, je bent wijs genoeg, alleen het idee dat je het in je eentje moet doen vind ik minder. Daarom kwam ik net op het geweldige idee om een man voor je te zoeken, een die het waardig is om met je te trouwen en om koning van kenjia te worden. Volgende week kom ik met een selectie van 30 jongemannen met een fatsoenlijke titel naar je toe. Dan kun je er een uitzoeken om mee te trouwen.' de Koning van Frankrijk kijkt me met een trotse blik aan. 'En zodra jij een man hebt, ben ik er 100% zeker van dat je goed voor je land zult zorgen.'
Ik knipper een paar keer en krijg plotseling de neiging om hard weg te rennen en te gaan gillen, in plaats daarvan haal ik een keer diep adem en kijk ik hem lief aan. 'Bedankt, dat waardeer ik zeer. Ik denk dat mijn moeder heel blij zou zijn als haar land bestuurd zal worden door twee personen.'
De koning knikt tevreden zijn hoofd. 'Ik wist wel dat je het zou snappen. Zoals ik al zei, je bent een wijze meid. En je zult een goede koningin worden.' ik knik en loop vervolgens naar Bellamy toe om zo deze avond af te sluiten.