VIII

Na een aantal slapeloze nachten hadden Werman en Sírgana de taak het complete leger in te lichten, waarna elk compartiment aparte taken zou krijgen. Het plan was makkelijk, want, zo luidde een oud gezegde; Hoe makkelijker het plan, hoe minder er fout kan gaan. En dat was al meer dan eens bewezen. Ergan zou de zwaarden opsplitsen en zo een tangbeweging maken om de Charks af te leiden. Werman en zijn slingeraars zouden gloeiend hete pek en brandende propjes naar de Charks slingeren van achter de zwaarden. Halwy zou van voren haar bogers, die zouden schieten met vuurpijlen, opstellen in een W opstelling, maar de echte aanval kwam van achteren. De avond voor de aanval zouden Sírgana met haar zwaarbewapende speren en een aantal ex-Egwys om het kamp heentrekken om ze van achteren aan te kunnen vallen, met vuur, speren en magie. Het plan klonk misschien ingewikkeld, maar in vergelijking met andere strategieën was dit kinderlijk simpel. Na een kort overleg was besloten dat Killja en Reban de dorpbewoners met magische gaven zouden opleiden en het kamp niet zouden verlaten, waar Killja het meteen mee eens was. Ze had wat tijd nodig om de acht gestoorde dagen door te nemen, en om te rouwen. Maar eerst moesten zij en Reban de doodsbange dorpelingen in twee dagen tot weerbare vechters maken, die goed met hun magie om konden gaan. De 13 ex-Egwys waren samen sterk genoeg om een allesverzengende hittestraal te maken en ermee aan te vallen. Maar dat konden ze nu nog niet oefenen, aangezien dat teveel aandacht zou trekken. De dagen werden steeds langer, en warmer. Op deze zonnige lenteochtend vond Killja het voor het eerst te warm voor winterkleding, dus had ze haar benauwde wapenuitrusting ingeruild tegen een koelere, net zo beschermde versie. Aangezien ze nog geen oorlog hoefde te voeren, lag die nu veilig bij haar slaapplaats. Nu stond ze in een kanten tuniek uitleg te geven aan de dorpelingen. Reban was net opgehaald omdat er een bericht was gekomen, dus gaf ze nu alleen training. Ze liet de Egwys elkaars gedachten lezen totdat Reban terugkwam, zodat ze hun magische gaven konden oefenen. Toen Reban terugkwam stond zijn gezicht op onweer.'Kom mee,' zei hij, waarna hij terugliep naar het kamp. Zonder een woord volgde Killja hem. Onderweg gaf ze een soldaat opdracht de Egwys te vertellen dat de training afgelopen was. Toen Killja als laatste in de tent aankwam, was het muisstil. Het leek wel alsof niemand zelfs meer adem durfde te halen, in angst om de stilte te verbreken. Toen opende Reban zijn mond.'We moeten vandaag aanvallen. In het zuiden komen versterkingen voor de Charks. Zoveel kunnen we niet aan.'