Hs 60: Arrie

''Kunnen we het niet beter opgeven? Ik weet niet hoe lang we zal aan het zoeken zijn, maar ik heb het gevoel dat ze ons ergens voor de gek hebben gehouden,'' zeg ik. Kyky zucht. ''Dat is echt gemeen! Dat kunnen ze niet maken!'' ''Of wij hadden ze gewoon niet moeten volgen,'' zucht Xavier. ''Daar heeft Xavier gelijk in. Als die twee elkaar echt leuk vinden, komen ze daar ook vast wel met zijn tweeën uit,'' knikken wat anderen. Ik grijns. Echt serieus iedereen bemoeit zich nu met Mem en Shawn. ''Laten we dan maar terug gaan.'' Iedereen knikt en draait om. We zijn gelukkig niet zo heel ver van de Japanse buurt vandaan. Xavier komt naast me lopen. ''Wat is er nu eigenlijk op het strand gebeurd?'' ''Nou, kort samengevat: Kyky en ik zijn Mem en Shawn gevolgd en ze waren echt heel schattig samen. Ze liepen ook hand in hand, en zo. En toen ze een halfuur later uit de zee kwamen, ging Shawn even weg. En toen hebben we Mem geroepen. En toen was het er bij mij zo uit.'' ''Wat?'' ''Dat Shawn Mem leuk vindt. Dat heb ik toen per ongeluk gezegd.'' "En verder?'' ''Ze hebben nog gezoend! Maar... toen rende Mem weg.'' Xavier glimlacht. ''Ik hoop dat ze er samen uitkomen. Jij niet?'' ''Jawel. Dat hoop ik echt wel. Die twee zijn zo leuk samen, die moeten gewoon iets krijgen met elkaar!'' Kyky komt vrolijk naar ons toe gehuppeld. ''Jep! Arrie heeft gelijk- Mem en Shawn moeten iets krijgen.'' Ze grijnst. ''En Arrie zelf moet ook weer een nieuwe liefde vinden.'' ''Nou, nee. Dat gaat me te snel,'' zeg ik. ''Ah, waarom? Dat is toch juist leuk! Je begint op Mem te lijken. En-'' ''Kijk! Daar is het hostel al, Kyky! Loop door, jij!'' Roep ik snel en ik duw Kyky vooruit. We lopen snel naar binnen. ''Zo. En nu zullen we eens zien of Shawn en Mem hier zijn,'' grijnst Kyky gemeen. ''Jullie laten ze met rust.'' Geschrokken draaien we ons om en kijken we coach Travis aan. ''Jullie laten ze met rust. Jullie hebben je al lang genoeg met hen bemoeid.'' ''Dus zijn ze al hier? Hoelang?'' Vraagt Kyky nieuwsgierig. ''Al even. Waarschijnlijk slapen ze al. En dat hadden jullie ook al moeten doen.'' Coach Travis kijkt ons streng aan. ''Dus-'' ''Moet ik zien hoe ze liggen!'' Roept Kyky enthousiast en ze stuift naar boven. Coach Travis zucht. ''Wat moet ik met dat kind?'' Ik haal mijn schouders op. ''Mem en ik weten het ook al niet. Maar... Ik ga ook héél even kijken!'' Ik ren achter Kyky aan de trappen op. ''OOH! Dit is te schattig, Arrie! Kom kijken!'' Hoor ik haar zo zacht mogelijk roepen. Ik sprint snel naar haar toe en ga naast haar staan. Voordat ik kan kijken trek ik de deur dicht. ''Wordt dit niet een beetje sneu? We hebben ze ook al gestalkt, en zo. Moeten we ze dan niet gewoon met rust laten?'' ''Welnee! Ze zag jouw en mijn liefdesleven toch ook als een geweldige film? Waarom wij dat van haar dan niet?'' ''Ik weet het niet. Maar het is wel mijn schuld als ze dadelijk ruzie hebben.'' Kyky grijnst. ''Die hebben echt geen ruzie, hoor,'' ze doet de deur weer open en duwt me iets naar binnen. En ik moet haar wel gelijk geven. Mem en Shawn hebben elkaar zo lief vast, dat ze onmogelijk ruzie kunnen hebben. Ze hebben hun voorhoofden tegen elkaar aangelegd en liggen dicht tegen elkaar aan. En ze hebben hun handen in elkaars haar verstrengeld. Kyky had inderdaad gelijk. Ze liggen ook schattig. Ik glimlach en loop nog iets meer naar ze toe. Ik veeg Mems haar uit haar gezicht en glimlach meteen. Haar lippen vormen een klein glimlachje en ze lijkt heel ontspannen. Ze lijkt heel gelukkig. Net zoals Shawn, die hetzelfde gelukkige glimlachje rond zijn lippen heeft hangen. Ik loop de kamer weer uit en sluit de deur stilletjes. ''En? Schattig, hè?'' Grijnst Kyky. ''Ja, best wel.'' Ik kijk naar de grond en kijk dan weer naar Kyky. ''Wil jij vanavond bij mij slapen? Of wil je liever net zoals Mem en Shawn liggen, alleen dan samen met Caleb?'' Kyky grinnikt. ''Ik slaap wel bij jou. Dan zie je me dadelijk wel op jouw kamer verschijnen.''

Ik lig al in mijn bed, als Kyky mijn kamer binnen komt. ''Hier ben ik!'' Ze komt vrolijk naast me liggen. ''Zo. Waar wil je het over hebben?'' ''Hoe bedoel je? Ik wil gewoon slapen.'' ''Wat?'' Kyky kijkt me teleurgesteld aan. ''Maar waarom moet ik dan bij je komen liggen, gek?'' ''Gewoon, omdat ik niet alleen wil slapen. Maar ik wil best met je praten.'' ''Over?'' ''Jou. Hoe is dat nu eigenlijk met jou en Xavier? Je hebt toch nog met hem gepraat?'' Ze knikt. ''Ja. En het is oké. We hebben geen ruzie meer, of zo.'' "Gelukkig,'' knik ik goedkeurend. Dan kijkt Kyky me nieuwsgierig aan. ''En jij, dan? Hoe zit dat met jou en Bryce?'' ''Mij en Bryce? Wij zijn gewoon vrienden.'' ''Ja, ja,'' zegt Kyky ongelovig en ze wiebelt lachend met haar wenkbrauwen. ''Dat zal wel.'' ''Echt waar.'' ''Ja, dat zeggen Mem en Shawn ook. En moet je ze nu zien liggen.'' ''Maar Claude en Mem zijn toch ook gewoon vrienden?'' Vraag ik. ''Ja. Oké. Dat is ook waar. Ik vraag me af hoe Claude zou reageren als hij hoort dat Mem en Shawn gezoend hebben,'' grijnst ze. ''Ik ook. Maar ik denk dat hij hoogstens jaloers zou zijn. Niet?'' ''Ja, dat denk ik ook.'' Ik gaap. ''Maar nu ga ik wel echt slapen. Trusten, Kyky.'' ''Welterusten, Arrie.''

Ik word gapend wakker en rek me uit. Ik moet twee keer kijken om te geloven dat Kyky al aangekleed, gewassen en opgemaakt klaar zit. ''Ben jij al wakker?'' Vraag ik verbaasd en ik wrijf in mijn ogen. ''Ja. Al lang. Goed, hè?'' Vraagt ze trots. ''Heel goed,'' zeg ik, als ik de badkamer inschiet om me ook aan te kleden. Binnen een paar minuten loop ik de badkamer weer uit en ben ik aangekleed. Kyky springt op. ''Yes! Kom we gaan ontbijten! Sorry, lunchen. Het is al twee uur, of zo. En we kunnen kijken of we iets uit Mem kunnen krijgen over gisteravond,'' grijnst Kyky. We lopen naar beneden en zien dat Mem en Shawn er al zijn. Ze zitten vrolijk kletsend naast elkaar alsof er gisteren niets is gebeurd. ''Hey,'' ik ga bij ze aan de tafel zitten en Kyky komt naast me zitten. Ze kijken meteen op en hun gezichten betrekken. ''Kunnen jullie niet ergens anders gaan zitten? Want als ik heel eerlijk ben heb ik niet zoveel zin in jullie ondervraging,'' zegt Mem bozig. ''We... Ik... Ja... Sorry,'' mompelt Kyky. ''Ik kom mijn excuses aanbieden,'' zeg ik snel. ''Het spijt me, dat ik me niet aan mijn belofte heb gehouden, Shawn.'' Shawn en Mem kijken ons niet zo blij aan. ''Jullie moeten ons gewoon met rust laten. Als wij iets met elkaar willen kunnen we dat zelf ook best wel regelen.'' ''Dus jullie hebben niets?'' Ze kijken elkaar even aan en schudden hun hoofd. ''Nee.'' ''Dat geloof ik niet!'' Roept Kyky meteen. ''Arrie en ik hebben jullie gisteren nog zien liggen! Julie lagen zo lief! Ik geloof gewoon niet dat jullie niets hebben.'' Mem en Shawn slikken, maar dan staart Mem Kyky en mij boos aan. ''Zijn jullie op onze kamer geweest? Laat ons toch gewoon met rust. Jullie hoeven toch niet alles van ons te weten? Stelletje stalkers.'' Ik kijk naar beneden en zie net hoe Shawn Mems hand onder de tafel vastpakt en er zacht in knijpt. Ik besluit er maar niets van te zeggen. Want Mem heeft misschien wel gelijk, maar zelf is ze ook best wel een stalker. Niet dat ze ons altijd achterna kwam, zeker niet, maar toch... ''We zijn alleen maar benieuwd naar hoe het tussen jullie gaat,'' zegt Kyky onschuldig. ''Het gaat prima tussen ons. Dag, jongens.'' Mem staat op en loopt weg. Shawn blijft zitten en kijkt ons even aan. "Ze draait wel bij." "Maar dus...'' Kyky grijnst en ik weet meteen waar ze op uit is. ''Hebben jullie nu iets?'' Ik stoot haar aan. ''Dt is niet het juiste moment, Kyky,'' sis ik naar haar. ''Ik ga maar even kijken waar Mem heen is,'' zegt Shawn. Hij staat op en loopt Mem achterna. Ik kijk Kyky veelbetekenend aan. ''Serieus? Had je geen twee minuten kunnen wachten?'' Ze grijnst onschuldig. ''Sorry.''