Een!

Een paar jongens waren grondbloemen aan het afsteken, wat de toeschouwers een beetje spookachtig, maar kleurrijk verlichtte. Mike staarde erna terwijl hij een nieuwe hap van zijn oliebol nam. Zelf hield hij niet zo van vuurwerk afsteken. Een paar sterretjes vond hij wel leuk, maar vuurpijlen hoefde hij zelf niet af te steken. Om te zien was het leuk genoeg.
‘…Mike!’ hoorde hij naast hem en hij wierp een blik op Amelie. Ze hield hem een sterretje voor, wat hij met een glimlach aanpakte. Ze was echt zo lief! Misschien, heel misschien, had hij wel het lef om haar te kussen als nieuwjaarskus. Hij zou zo trots op zichzelf zijn als hij dat zou doen.
‘Dankjewel,’ zei hij met een verlegen glimlach en hij keek om zich heen. De meesten mensen hadden nu sterretjes vast en hij zag hoe de mensen binnen allemaal naar buiten kwamen. Op de schuur was een grote klok geprojecteerd. Het was twee voor twaalf. Hij had Valerio nog steeds nergens gevonden, maar hij besloot ook dat het zoeken nu wel klaar was. Hij kon beter bij Amelie blijven.
‘Laten we een groepsselfie maken!’ riep Kim toen enthousiast en ze toverde haar telefoon tevoorschijn. Mike stapte wat opzij, want ze wilden hem vast niet in de foto hebben, maar Amelie maakte een protesterend geluidje.
‘Mike, jij hoort er vanavond ook bij! Kom,’ zei ze en ze trok hem aan zijn arm dicht tegen haar aan. Met grote ogen en rode wangen staarde hij in de camera. Werd dit ook gerekend tot flirten? Was Amelie met hem aan het flirten? Het leek onwaarschijnlijk, maar als hij hoorde van Valerio wat meisjes soms deden, was het aardig onbegrijpelijk. Meisjes waren echt vreemde wezens, maar het kon eigenlijk niet dat Amelie met hem flirtte. Dat was te raar, maar ergens gaf het hem moed. Misschien kon hij toch voor die nieuwjaarskus gaan. En toen hij die knoop had doorgehakt, stopten de meeste knallen om af te tellen voor het nieuwe jaar.
‘30… 29… 28…’ klonk het het unaniem en Mike keek om zich heen. Zijn sterretje was opgebrand en hij liet het vallen. Hij vond het fijn dat het droog was, dan was buiten staan ook een stuk fijner.
’21… 20… 19…’ Het was echter wel bewolkt en de vuurpijlen waren soms daarom niet goed te zien. Het was sowieso de laatste tijd mistig geweest en daar had het nu met alle rook ook wel iets van weg
’14… 13… 12…’ Eigenlijk was het best stom. Elk jaar waren de laatste woorden van het jaar vijf, vier, drie, twee, een en de allereerste woorden van het jaar gelukkig nieuwjaar. Dat was echt elk jaar hetzelfde.
‘7… 6... 5…’ Mike besloot dat het tijd was om mee af te tellen en een nerveus gevoel verspreidde door zijn onderbuik. Hij ging een nieuwjaarskus geven. Dat had hij immers besloten.
‘3… 2… 1!’ De grote geprojecteerde klok haalde de twaalf uur en vrijwel direct klonken er overal weer vuurpijlen. Hij draaide zich om naar Amelie om naar haar toe te buigen, maar zij draaide weg en drukte haar lippen vol op die van Kim. Met grote ogen keek Mike toe. Kim kuste haar terug. Oke, wow, dat had Mike niet verwacht. Het was ook wel echt iets voor hem om eindelijk de moed te hebben om een meisje te zoenen en vlak daarvoor erachter te komen dat ze waarschijnlijk lesbisch is. Zoiets tenminste. Als dit zo het hele jaar door moest gaan, dan had hij ook in 2017 niet zo veel geluk in de liefde, gokte hij. Ietwat teleurgesteld keek hij naar de grond.
‘Hey, amico! Gelukkig nieuwjaar!’ klonk het toen in zijn oren. Hij draaide zich om. Een grijnzende Valerio stond voor hem.