7.3 Een gesprek

Ik keek naar het meisje vanuit de boom waarin ik zat. Ze was naar Isabella geweest en nu ging ze ergens anders heen. Zowel bij haar als bij Isabella kon ik hun gedachten niet lezen. Het was dus moeilijk te begrijpen wat er nu was gezegd en waar ze nu heen ging.
Het meisje stapte in de auto en ze bleef daarin zitten. Ze zuchtte en ik kon zien dat ze nadacht. Ze had nog geen behoefte om weg te gaan van deze plek.
Het was zo raar. Toen ik hier terug kwam rennen rook ik haar geur sterker dan ooit. De walm kwam plotseling op mij af en ik moest haar vinden. Toen ik haar geur achterna ging zag ik al snel de zwarte auto waarin ze reed naar dit landhuis. Een landhuis waar Isabella in zit. Wat voor tehuis het is kon ik niet zien, maar ik hoop dat het niks erg is.
Ik schrok op uit mijn gedachte van de motor van de auto die daarna meteen stil werd. Toen reed het meisje weg en ik kon mezelf niet dwingen om terug te gaan naar huis. Ik moest uitzoeken hoe het zat met haar en wat ze had gehoord.
Zo snel als ik kon rende ik de auto achterna door het bos. Het was raar om dit te doen, maar wel noodzakelijk ookal wist ik zelf nog niet waarom.