Hs 38: Kyky

Ik en Jude lopen terug naar de bus. "Ik heb gewonnen," zeg ik triomfantelijk als we aankomen. "Echt niet, ik heb gewonnen," zegt Jude. "Nee, ik!" breng ik er weer tegenin. "Wie heeft waarmee gewonnen?" vraagt Hurley. "Watergevecht, natuurlijk!!!" roep ik heel hard. "Met een watergevecht kan niemand echt winnen," zegt Hurley. "Maar nu moeten we echt gaan, we hebben met z'n allen op jullie gewacht. Jullie slapen maar in de bus," zegt coach Lina. "Je bedoeld rechtop! Weet je wel dat ik dan helemaal niet kan slapen!" zeurt Nellie. "Dan ga je in het gangpad liggen," zegt de coach als ze gaat zitten. Ik ga op mijn plek naast Jude zitten en zo vertrekt de bus.

We hebben alweer een lange reis achter de rug met veel slapen, eten, trainen en rijden als we eindelijk weer thuis zijn. Ik loop naar het appartement van mij en Mar en zie... dat er al andere mensen wonen. "Meen je dit nu! Al onze spullen stonden daar nog!" zeg ik boos. "Je kan wel een paar nachtjes bij ons terecht," zegt Jude. Dan komt Mark aangerend. "De vrije dag gaat niet door, Diamond Dust wil een wedstrijd, anders gaan ze random dingen slopen in Tokyo," ratelt hij. "Dan gaan we toch voetballen!" zeg ik. "Daar kom ik dus voor!" zegt hij als hij weer wegrent. Ik ren achter hem aan en na een tijdje word ik ingehaald door Jude. Zo rennen we met zijn drieën naar het stadion. Oké, we hebben niet de hele weg gerend maar wat doet het ertoe.

We zijn ons aan het opwarmen als het andere team er nog steeds niet is. "Waar blijven ze?!?" zeur ik. Ik heb zin in een echte wedstrijd geen oefenwedstrijd! "Wij zijn Diamond Dust, wij gaan jullie koelte tonen die jullie bloed doet bevriezen," zegt de aanboerder, of is het een aanvoerdster? Ik neem aan een aanvoerder want hij heeft een jongenstenue aan. Ik ga hem pesten. "Dus jij, overmoedig meisje denkt dat je ons kan bangmaken met je gepraat," zeg ik voordat Mark kan beginnen aan een van zijn nobele speeches. "Ik ben geen meisje..." mompelt hij. Ik schiet in de lach en ga op mij plek op het veld staan. "kom maar op, ik kan je wel aan," zeg ik en zo begint de wedstrijd.

Het is pauze en we liggen drastisch achter. Dan komt er een jongen het voetbalveld opgelopen die ik nog steeds niet mag. "Byron Love, wat moet je hier?!?" roep ik voordat iemand hem heeft gezien. "Speel je nu ook al voor die alïens?" vraag ik wantrouwend. "Nee, ik kom jullie helpen," zegt hij. Om eigen goals te maken zeker denk ik bij mezelf. "Ik haat die alïens en het word eens tijd dat iedereen dat gaat zien," zegt hij strijdlustig. Dan ziet de presentator het en hij praat vol door ons heen dat Byron Love er is blablabla... "Kun je je smoel even houden ik probeer een fatsoenlijk gesprek te houden hier!" schreeuw ik. Hij kijkt weer beduusd naar Diamond Dust maar hij houd ten minste zijn mond. "Waar waren we?" vraag ik. Mark geeft Byron een T-shirt van Raimon. "Alsjeblieft, je speelt in de aanval in plaats van Kyky," zegt Mark. "Hey!!!!!!!" zeg ik. Dan komt coach Lina. "Dit is de laatste brief, als er nog een brief word geschreven dan wil e me kennelijk dood hebben," zegt ze als ze me een envelop geeft.

Ik weet dat je
Het niet zo gemeen bedoelde
Dit gebeurde bijna 1 keer
Per dag ruzie maken
-xXx- marly

Dat staat erin. "Ik snap echt niks van zusjes," zeg ik wanhopig. "Ik snap gewoon niks van Mar," zegt Axel als hij over mijn schouder meeleest. "Ja, misschien kan ik het beter zo formuleren," zeg ik als ik de brief in mijn sporttas doe en ga kijken hoe de mensjes uit mijn team een gelijke score maken bij de wedstrijd, mede dankzij Byron...