Liefde & Oliebollen

21:00 UUR, 31 DECEMBER 2016

Fee vroeg zich af wanneer het zou beginnen met sneeuwen. Naar haar gevoel bevroren haar tenen en haar adem vormde wolkjes in de gure lucht. Achter haar knalde het vuurwerk en even had ze medelijden met elke hond die zich op deze dag miserabel onder de bank had verscholen.
      Opgelucht deed ze de deur van het café open en stapte ze de warmte binnen. Ze werd gelijk onthaald door Caroline, haar collega, die bijna direct een schort in haar handen drukte.
      ‘Het is net oorlog buiten,’ zei Fee, die haar jas en handschoenen uitdeed. Ze zag hoe druk het was binnen en besefte zich dat je het café ook als ‘oorlog’ kon omschrijven.
      Caroline knoopte nogal gehaast het schort om Fee heen, ook al had die laatste dat liever zelf willen doen. ‘Vanwaar al die haast?’
      ‘Ben je halfblind of zo?’ Ze gebaarde naar de volle ruimte en sloeg daarbij bijna iemand die langsliep. ‘We hebben dringend iemand achter de bar nodig. Jij wordt de keuken in gestuurd zodat Ilsa zich naar de bar kan verplaatsen.’
      ‘Ik kan toch ook gewoon direct achter de bar?’ vroeg Fee fronsend. ‘Ik heb meer ervaring.’
      Caroline keek haar serieus aan. ‘Hoor eens, schat. Kevin staat in de keuken oliebollen te bakken. Jij gaat hem helpen, of je het wil of niet. Waarschijnlijk wel als ik zo naar je kijk.’
      Fee voelde hoe haar wangen warm werden. ‘Ik weet niet wat je bedoelt.’
      Caroline lachte. ‘Wordt je nou rood? Schattig.’
      ‘Dat komt door de kou,’ stamelde Fee.
      Caroline rolde met haar ogen. ‘Ja, vast. Het is hier snikheet. Nou, hup hup! Je hebt nog maar drie uur.’ Ze duwde haar richting de keuken.
      ‘Drie uur tot wat?’ vroeg Fee half schreeuwend, want Caroline was al bijna in de menigte verdwenen.
      ‘Nieuwjaarskus!’ schreeuwde die terug en toen stapte – nee, viel bijna Fee de keuken binnen.
      En daar stond Kevin, die naar haar glimlachte. ‘Hoi. Ik vroeg me al af wanneer de versterking kwam.’
      ‘Eh eh, hoi.’ Ze schraapte haar keel. ‘Hier ben ik.’
      Kevin lachte opnieuw naar haar en Fee voelde hoe een deel van haar hart wegsmolt. ‘Dat vind ik leuk om te horen.’

22:00 UUR

‘En, gaat het goed hier?’ Ida, de tweelingzus van Ilsa, liep de keuken binnen om een nieuwe portie oliebollen te halen..
      ‘Helemaal prima,’ zei Kevin vanachter de pan. ‘Fee lijkt sneller te bakken dan ik, nogal ongelofelijk.’
      Ida knipoogde naar Fee, als in zie je wel dat hij jou ook leuk vindt?
      Fee keek haar nogal vermoeid aan en wist zeker dat ze er niet uitzag, met waarschijnlijk poedersuiker in haar haren en meel op haar gezicht. ‘Daar staat een bak met de nieuwe lading.’
      ‘Ah, ik zie hem al.’ Ida gaf nog een snelle knipoog en wiebelde met haar wenkbrauwen voordat ze wegging.
      Fee zuchtte. Ze wist Caroline en de tweelingzusjes haar met Kevin shipten, maar vandaag zat het er wel heel erg dik op.
      Kevin had gelukkig niks door en keek op toen hij een vlaag muziek hoorde die door de open keukendeur vloog. ‘Hé, is dat niet Defying Gravity?’
      Fee staarde hem aan en vergat bijna dat ze eigenlijk de temperatuur van de oliebollen in de gaten moest houden.
      ‘Je weet wel,’ zei Kevin. ‘Van Wicked, die musical.’ Hij zong een deel mee. ‘It's time to try defying gravity…’
      Fee besefte zich dat haar hart ook de zwaartekracht trotseerde en bijna uit haar lichaam vloog. En opeens besefte ze dat Kevins beste vriend haar had uitgehoord over een paar zaken en dat ze hem had verteld dat ze fan van Wicked was. Dit was dus niet toevallig.
      Langzaam werd ze zo nog meer verliefd dan dat ze al was.
      Toen het liedje was afgelopen, keek Kevin haar verontschuldigend aan. ‘Sorry, dat klonk vast hartstikke vals.’
      ‘Nee! Het was echt… heel mooi,’ stamelde Fee. Ze controleerde de temperatuur van de oliebollen en zag dat die veel te warm was. Haar lichaamstemperatuur leek ook flink gestegen te zijn.
      Naast haar neuriede Kevin mee met het volgende liedje. Het zou nog een lange avond worden, maar zolang hij hier was, dacht Fee, zou ze dat totaal niet erg vinden.

23:00 UUR

Blijkbaar zaten de meeste gasten al vol, want er werden minder oliebollen besteld en Fee en Kevin konden het even rustig aan doen.
      Buiten klonk het nog steeds als een oorlog, met om de zoveelste seconde een klap. Fee vond dat de vlinders in haar buik ook een oorlog voerden, zo voelde ze zich vanbinnen.
      Het afgelopen uur hadden ze meegezongen met liedjes en Kevin had een aantal grapjes gemaakt waardoor ze keihard moest lachen. Ze wist dat zijn leven nogal ingewikkeld was – dat hijzelf een ingewikkeld persoon was – dus was het een wonder hoe geweldig aardig hij wel niet tegen haar was.
      Fee had niet gemerkt hoe hij soms naar haar keek, met een ietwat verliefde blik die hij altijd afwendde als zij terug keek. Het was hartverscheurend en dat zag Ilsa ook, die om de deur van de keuken spiekte.
      ‘Hebben ze nou nog steeds niet gekust?’
      ‘Volgens mij niet,’ antwoordde Caroline. ‘Moet jij niet je zus gaan helpen?’
      ‘Dit is interessanter.’
      ‘Klopt, maar ik denk niet dat ze al die zuipschuiten die de hele tijd om champagne vragen in haar eentje aankan.’
      Zuchtend liep Ilsa naar de bar. ‘Als ze nog niet gekust hebben haal ik ergens een mistletoe vandaan en ga ik die continu boven hun koppen hangen,’ zei ze nog.
      Caroline grinnikte. ‘Dat heb ik al tijdens kerst gedaan en dat werkte niet.’
      In de keuken hadden de twee liefdesvogeltjes niets door van de conversatie van de shippers.
      ‘Je ziet er echt leuk uit vanavond, Fee,’ zei Kevin terwijl hij zijn handen aan zijn schort afveegde.
      Fee bloosde. ‘Dank je. Jij ziet er ook echt knap uit.. eh, ik bedoel…’
      Kevin lachte naar haar. Nu pas had Fee door hoe dicht ze wel niet bij elkaar stonden en Kevin scheen dat ook te zien.
      Hij aarzelde even en stond op het punt om iets te zeggen. Fee keek hem hoopvol aan. Was dit dan het moment?
      ‘Uhm.’ Hij keek nogal ongemakkelijk. En toen vielen zijn gedachten in het zwarte gat van wanhoop en veranderden ze in Wat als ze mij niet leuk vindt, Ze zou me raar vinden en de gouden Ze zou me haten en de wereld zou ten onder gaan.
      Dus keken ze elkaar aan. En er gebeurde niets.

23:58 UUR

Caroline stormde de keuken in. ‘Het is bijna tijd!’
      ‘Wow, relax,’ zei Kevin, nogal omvergeblazen. Hij en Fee waren bezig met schoonmaken en keken haar nogal geschokt aan.
      Caroline gooide haar handen in de lucht. ‘Nog twee minuten tot het nieuwe jaar en jullie staan hier te schoonmaken?! Hup! Naar buiten!’
      Ze duwde de twee met een onvoorspelbare kracht de keuken uit, het café door en naar buiten, waar ze al begonnen waren met aftellen. Daar deed ze nog een extra zetje tegen Fee’s rug, die zo in Kevins armen viel.
      ‘Oh, sorry.’
      Hij glimlachte verlegen naar haar. ‘Geeft niet hoor.’ Hij hield haar vast, maar dat kwam mede ook doordat ze anders dood zouden vriezen als ze elkaar los zouden laten. Je moest toch iets doen om warm te blijven?
      Fee keek naar hem, verloor zich voor een seconde in zijn ogen, en stond op het punt om iets te zeggen – wat wist ze eigenlijk niet – toen hij al begon te praten. ‘Ik moet je eigenlijk iets vertellen, Fee.’
      ‘Wat?’ zei ze, bijna schreeuwend om nog bovenuit de anderen te kunnen komen. De laatste dertig seconden waren ingegaan.
      ‘Ik vind je leuk,’ zei hij, ook schreeuwend. ‘Als in, heel erg leuk.’ Hij keek haar benauwd aan, afwachtend op haar reactie.
      Fee lachte en omhelsde hem. ‘Ik jou ook, Kevin! Ik vind jou ook leuk!’
      Kevins glimlach was mooier dan al het vuurwerk dat Fee ooit in haar leven gezien had. Nog tien seconden.
      ‘Mag ik… je kussen?’ vroeg hij aarzelend.
      Pas bij ‘drie’ drong het echt bij Fee door wat hij vroeg en reageerde ze. ‘Ja!’
      TWEE, EEN…!
      De hemel boven hen kwam tot leven. De mensen om hen heen omhelsden elkaar en wens-ten elkaar een gelukkig nieuw jaar. Caroline, Ilsa en Ida zagen wat er voor hen gebeurde – oftewel, ze zagen dat hun ship canon werd – en ze begonnen te gillen.
      Dat maakte allemaal niks uit voor Fee en Kevin, want zij deelden elkaars eerste nieuwjaarskus.

EINDE