11. Vaarwel.
Hier is nog een hoogstaand stukje literatuur.
Fingers crossed dat het op de boekenlijst komt van elke middelbare school.
Much obliged,
Stracciatella
Met wanhoop in mijn ogen
zak ik door mijn benen
Binnen een paar seconden
was je al verdwenen
Ik dacht dat ik kon helpen
Pakte zilver erbij
Maar maakte het juist erger
Ik riep nog ‘blijf bij mij!’
‘Geef niet op,’ riep ik nog hoopvol,
‘alsjeblieft, we doen dit samen!’
Maar zag al hoe de goden jou
traagzaam van me afnamen
De chaos voor mijn ogen
En de steken in mijn hart
Met mijn handen in mijn haren
Zo vol van angst, zo vol met smart
Hoe kon dit toch gebeuren,
ik hield je in de gaten...
Hoe kon je me dit aandoen
hoe kon je me verlaten
Maar wie is de verrader
was jij het nu, of ik
‘Wie heeft hier nu schuld aan’,
Fluistert mijn zachte snik
Ik wist, het kon gebeuren
En nu zit ik hier met spijt
Zie hoe jij oplost voor mijn ogen
Hoe je zorgt voor troebelheid
Lieve vriend, ik ga je missen
Al zweef je hier nog rond
Ik herken onze korte liefde
Als de gouden zon van morgenstond
Mijn moeder vraagt of het wel gaat
En snikkend schud ik nee
Zeg met tranen in mijn ogen
‘Mijn biscuit viel in mijn thee’
zak ik door mijn benen
Binnen een paar seconden
was je al verdwenen
Ik dacht dat ik kon helpen
Pakte zilver erbij
Maar maakte het juist erger
Ik riep nog ‘blijf bij mij!’
‘Geef niet op,’ riep ik nog hoopvol,
‘alsjeblieft, we doen dit samen!’
Maar zag al hoe de goden jou
traagzaam van me afnamen
De chaos voor mijn ogen
En de steken in mijn hart
Met mijn handen in mijn haren
Zo vol van angst, zo vol met smart
Hoe kon dit toch gebeuren,
ik hield je in de gaten...
Hoe kon je me dit aandoen
hoe kon je me verlaten
Maar wie is de verrader
was jij het nu, of ik
‘Wie heeft hier nu schuld aan’,
Fluistert mijn zachte snik
Ik wist, het kon gebeuren
En nu zit ik hier met spijt
Zie hoe jij oplost voor mijn ogen
Hoe je zorgt voor troebelheid
Lieve vriend, ik ga je missen
Al zweef je hier nog rond
Ik herken onze korte liefde
Als de gouden zon van morgenstond
Mijn moeder vraagt of het wel gaat
En snikkend schud ik nee
Zeg met tranen in mijn ogen
‘Mijn biscuit viel in mijn thee’
"Zit je nou weer over je ma te schrijven," mompelt Ernie terwijl hij voorbij loopt.
"Ja, nou, ik hou gewoon van m'n moeder."
"Sure, sure. Niks raars aan."
Ernie was een beetje een asshole. Hij was Bert's broer, en toch deed hij altijd alsof ze geen familie waren. Waarschijnlijk omdat het hun intieme relatie minder raar maakte.
Reageer (17)
Hahahaha omg :')
7 jaar geleden
Ik ga stuk
7 jaar geleden